Friday, September 23, 2011
កិច្ចសម្ភាសន៍រវាង លោកបណ្ឌិត ឈឹម ផលវរុណ ប្រធានវិទ្យាស្ថានពលរដ្ឋវិជ្ជា ស្តីពីព្រឹត្តិការណ៍នយោបាយសំខាន់ៗនៅកម្ពុជា ចាប់ពីថ្ងៃទី១៥ ខែកញ្ញា កន្លងទៅនៅរាជធានីភ្នំពេញ
ថ្ងៃទី ២៣ ខែកញ្ញា ឆ្នាំ២០១១
លោក ជុំ កុសល
សំណួរ៖ គិតចាប់ពីថ្ងៃទី ១៥ ខែកញ្ញា ឆ្នាំ២០១១ កន្លងមកនេះ នៅក្នុងព្រះរាជាណាចក្រកម្ពុជាយើង មានព្រឹត្តិការណ៍សំខាន់ៗជាប្រវត្តិសាស្ត្រជាច្រើនដូចជា ដំណើរទស្សនកិច្ចរបស់លោកជំទាវ យីងឡាក់ មានការធ្វើបទបឋកថាស្តីអំពីសេដ្ឋកិច្ចអាស៊ី ក៏ដូចជានៅក្នុងតំបន់ដោយលោកបណ្ឌិត ថាក់ស៊ីន ស៊ីណាវ៉ាត់ត្រា យើងក៏មានការជួបជុំអ្នកនយោបាយប្រជាធិបតេយ្យនិយមកណ្តាលអន្តរជាតិអាស៊ី-ប៉ាស៊ីហ្វិក ហើយយើងក៏មានពិធីបំពាក់មេដាយពីសំណាក់ប្រមុខរាជរដ្ឋាភិបាលជូនដល់ឥស្សរជននយោបាយប្រជាធិបតេយ្យទាំងនោះ និងមានមហាសន្និបាតអន្តរសភាអាស៊ានលើកទី៣២ AIPA នៅក្នុងរាជធានីភ្នំពេញរបស់យើង ហើយនេះគឺជាការលើកស្ទួយនូវកិត្យានុភាពរបស់ប្រទេសកម្ពុជាយើង។ ក៏ប៉ុន្តែទន្ទឹមនឹងការអបអរសាទរ ពីសំណាក់ប្រជាពលរដ្ឋយើងចំពោះព្រឹត្តិការណ៏នេះ បែរជាគណបក្សប្រឆាំង ទាំងគណបក្ស សម រង្ស៊ី និងគណបក្សសិទ្ធិមនុស្ស និយាយថា មហាសន្និបាតអន្តរសភានេះមិនបានការអ្វីទាំងអស់ ក្រៅតែពីចំណាយលុយជាតិអត់ប្រយោជន៍ទៅវិញ។ ជុំវិញបញ្ហានេះសូមលោកបណ្ឌិតជួយធ្វើអត្ថាធិប្បាយ ដើម្បីពន្យល់ជូនជនរួមជាតិ?
លោកបណ្ឌិត ឈឹម ផលវរុណ
ចម្លើយ៖ រឿងព្រឹត្តិការណ៍ដែលបានកើតឡើងចាប់ពីថ្ងៃទី១៥ ខែកញ្ញា មកដល់ពេលនេះគឺជាព្រឹត្តិការណ៍ដែលបង្ហាញអំពីកិត្តិយសជាតិយើងនៅលើឆាកអន្តរជាតិ ដោយកម្ពុជាបានដើរតួជាម្ចាស់ផ្ទះក្នុងនាមជាប្រទេស ឯករាជ្យ ប្រជាធិបតេយ្យ អាចស្វាគមន៍ចំពោះថ្នាក់ដឹកនាំសំខាន់ៗ ជាពិសេសនៅក្នុងតំបន់អាស៊ី-ប៉ាស៊ីហ្វិក និងប្រទេសជិតខាងរបស់យើង ដែលពីមុនប្រទេសទាំងពីរធ្លាប់បានរងគ្រោះមួយរយៈតូចកាលក្នុងរជ្ជកាលលោក អាប់ភីស៊ីត គឺប្រទេសថៃតែម្តង។
ដំណើរទស្សនកិច្ចរបស់លោកជំទាវ យីងឡាក់ គឺជាចំណុចចាប់ផ្តើមនៃកិច្ចសហប្រតិបត្តិការគ្នាជាថ្មីឡើងវិញ ដែលត្រូវបានល្អក់កករនៅក្នុងយុគ្គសម័យរដ្ឋាភិបាលរបស់លោក អាប់ភីស៊ីត ។ ការចាប់ផ្តើមនេះ មិនមែនជាការកសាងឡើងវិញទេ តែវាជាការបន្តឡើងវិញនូវអ្វីដែលកម្ពុជា និងថៃ ធ្លាប់ល្អនិងគ្នា ហើយបានធ្វើកិច្ចការច្រើនជាមួយគ្នា។ ការចាប់ផ្តើមនេះ គឺជាការចាប់ផ្តើមរបស់ រដ្ឋាភិបាលលោកជំទាវ យីងឡាក់ តែម្តងចំពោះកម្ពុជា។ វាគឺជាការដែលប្រជាជាតិទាំងពីរ និងអន្តរជាតិ កំពុងរង់ចាំ និងស្វាគមន៍ នូវដំណោះស្រាយដែលកើតចេញពីការបង្កជម្លោះដោយក្រុមជាតិនិយមជ្រុលរបស់លោក អាប់ភីស៊ីត និងក្រុមអាវលឿង រហូតដល់កម្ពុជាឈានទៅដល់ដំណោះស្រាយតាមបែបពហុភាគី និងតាមបែបយុត្ថាធិការអន្តរជាតិ គឺតុលាការយុត្តិធម៌ទីក្រុងឡាអេ។ នេះជាដំណោះស្រាយមួយតាមការព្រមព្រៀងគ្នារវាងលោកជំទាវ យីងឡាក់ ជាមួយភាគីកម្ពុជា ដែលប្រមុខរដ្ឋាភិបាលកម្ពុជាបានបញ្ជាក់ពីជំហរស្រុះស្រួលគ្នា ក្នុងការឯកភាព គោរពនូវសេចក្តីសម្រេច ឬក៏វិធានការណ៍បណ្តោះអាសន្ន របស់តុលាការយុត្តិធម៌អន្តរជាតិ គឺយើងមិនត្រឡប់ទៅរកការប្រទាញប្រទង់គ្នាតាមបែបអូសបន្លាយ មិនស្មោះត្រង់របស់ក្រុមអាប់ភីស៊ីតទៀតទេ។ កិត្យានុភាពនេះ មិនមែនបានតែប្រយោជន៍សម្រាប់កម្ពុជា-ថៃ នោះទេ តែវាបានជាប្រយោជន៍អន្តរជាតិដែលបង្ហាញថា បើគ្មានរដ្ឋាភិបាលថៃដែលមានការយល់គ្នាទៅវិញទៅមកចំពោះរដ្ឋាភិបាលកម្ពុជាទេ អំណាចយុត្ថាធិការអន្តរជាតិ នឹងត្រូវរាំងស្ទះដោយសារតែនយោបាយជាតិនិយមជ្រុលរបស់ថៃនេះឯង។ ឥឡូវនេះទោះបីជាចំណុចទាំងអស់មិនទាន់ត្រូវបានដោះស្រាយភ្លាមៗក៏ដោយ ក៏ប៉ុន្តែមានការព្រមព្រៀងគ្នាអនុវត្ត និងគោរពទៅតាមវិធានការណ៍បណ្តោះអាសន្នរបស់តុលាការយុត្តិធម៌អន្តរជាតិទីក្រុងឡាអេផងដែរ ដែលនេះគឺជាចំណុចសំខាន់ណាស់។ ចំណុចមួយទៀត ដែលប្រជាជាតិខ្មែរត្រូវទទួលស្គាល់ និងអត់ធ្មត់ ដើម្បីកុំឲ្យចាញ់នូវឃោសនា និងឧបាយកលរបស់គណបក្សប្រឆាំង គឺថានៅពេលដែលរដ្ឋាភិបាលថ្មី ទើបតែជាប់ឆ្នោតរបស់ថៃ ដែលកំពុងតែទទួលស្គាល់នូវទំនាក់ទំនងល្អរវាងកម្ពុជា យើងក៏ត្រូវទទួលស្គាល់ដែរអំពីបន្ទុកធ្ងន់របស់ លោកជំទាវ យីងឡាក់ ដែរនៅក្នុងស្ថានការណ៍នយោបាយក្នុងប្រទេស ដែលគាត់កំពុងប្រឈម តទល់ទៅនឹងនយោបាយជាតិនិយមជ្រុលរបស់ក្រុមលោក អាប់ភីស៊ីត ផង និងនយោបាយគាបសង្កត់ ដែលជាបញ្ហាផ្ទៃក្នុងរបស់ថៃផង គឺបញ្ហាគោរព និងទទួលស្គាល់នូវនយោបាយប្រជាធិបតេយ្យនេះឯង។ ដូច្នេះយើងត្រូវមានសុទិដ្ឋិនិយម គឺអ្វីៗ មិនអាចចង់បានលឿននោះទេ ដោយសារមានកត្តាផ្សេងៗជាច្រើនទៀតដែលដាក់សម្ពាធមកលើរដ្ឋាភិបាលលោកជំទាវ យីងឡាក់ ក្នុងការដោះស្រាយនូវអ្វីៗដែលនៅសេសសល់ជាមួយប្រមុខរដ្ឋាភិបាលកម្ពុជា គឺមិនបានភ្លាមៗនោះទេ។ សុទិដ្ឋិនិយមនេះ យើងបានឃើញរួចទៅហើយ ជាមួយនឹងការបើកច្រកព្រំដែន ទំនាក់ទំនងពាណិជ្ជកម្ម និងមានលទ្ធផលនៃការជួបសវនាការរវាងថ្នាក់ដឹកនាំនៃប្រទេសទាំងពីរ នៅក្នុងការព្រមព្រៀងគ្នា និងបានបន្ធូរនូវបរិយាកាសនយោបាយច្រើនណាស់ ដូចជាកិច្ចការទេសចរណ៍ កិច្ចការជំនួញពាណិជ្ជកម្ម និងកិច្ចការវីសា សម្រាប់ប្រទេសបីបួននេះទៀត។ ទាំងនេះគឺជាផ្លែផ្កាបញ្ជាក់ថារដ្ឋាភិបាលនៃប្រទេសទាំងពីរកំពុងធ្វើកិច្ចសហប្រតិបត្តិការ ដើម្បីផ្តល់នូវការជឿជាក់ដល់ប្រជាជាតិរបស់ខ្លួនក្នុងការទទួលបាននូវផលប្រយោជន៍ទាំងសង្ខាង។
ជាមួយគ្នានេះក្រុមរបស់លោក អាប់ភីស៊ីត កំពុងតែមិនសប្បាយចិត្តចំពោះកិច្ចល្អូកល្អើន និងកិច្ចសហប្រតិបត្តិការល្អរបស់រដ្ឋាភិបាលកម្ពុជា និងរដ្ឋាភិបាលថ្មីរបស់ថៃនោះទេ គឺភាពច្រណែនឈ្នានីសនេះ បានបង្ហាញឲ្យឃើញថា ក្រុមរបស់ អាប់ភីស៊ីត កំពុងតែធ្វើចំណាត់ការក្នុងគំនិតទុច្ចរិត ដើម្បីរាំងខ្ទប់ ឬបំពុលបរិយាកាសចំពោះទំនាក់ទំនងល្អនេះ។
ជាក់ស្តែងចំពោះវត្តមានរបស់ឯកឧត្តម ថាក់ស៊ីន មកកម្ពុជាគឺជាចំណុចមួយដែលធ្វើឲ្យក្រុមជាតិនិយមជ្រុល ពិសេសគឺដៃគូសត្រូវនយោបាយដែលជាក្រុម អាប់ភីស៊ីត បានរុកគួន និងឈ្នានីសប្រទេសកម្ពុជា ដោយមិនគោរពប្រទេសកម្ពុជាដែលជាប្រទេសមានអធិបតេយ្យក្នុងការសម្រេចទទួលភ្ញៀវ ឬក៏ជាមិត្តភក្តិរបស់ថ្នាក់ដឹកនាំ។ រឿងរបស់លោកថាក់ស៊ីន ត្រូវបានអន្តរជាតិទទួលស្គាល់ថាជារឿងនយោបាយ គឺមិនមែនជារឿងតុលាការទេ។ ក្រុមលោក អាប់ភីស៊ីត មិនដែលហ៊ានទាមទារចំពោះប្រទេសទាំងឡាយណាដែលឯកឧត្តម ថាក់ស៊ីន បានទៅដល់ទេ គឺហ៊ានទាមទារតែករណីកម្ពុជាតែប៉ុណ្ណោះ ឲ្យបញ្ជូនខ្លួន ឬចោទប្រកាន់រដ្ឋាភិបាលថាការពារទណ្ឌិត ឬបំភ្លៃថាកម្ពុជាមិនគោរពនូវអំណាចតុលាការថៃទៅវិញ។ រីឯរឿងទណ្ឌិតពីរនាក់របស់ថៃដែលកំពុងនៅក្នុងគុគព្រៃសខ្មែរ បែរជាក្រុមលោកអាប់ភីស៊ីត ចោទថាជារឿងនយោបាយទៅវិញនោះ តើរឿងនោះវាយ៉ាងម៉េចដែរ? ដែលភស្តុតាងជាក់ស្តែងគឺ អំពើចារកម្មរបស់អ្នកទាំងពីរនោះ ហើយនិយាយឲ្យពិតទៅមួយក្រុមដែលមកធ្វើចារកម្មចរិតក្រអើតក្រទមនោះ ភាគីកម្ពុជាបានដោះលែងអស់ហើយនៅសល់តែពីរទេដែលជាមេក្លោងទទួលខុសត្រូវមុខច្បាប់។ យើងសួរថាតើភាគីលោក អាប់ភីស៊ីត មានពិចារណាលើចំណុចនេះឬអត់? តើវាមានតុល្យភាពក្នុងការគិតឬអត់? ហើយចំណុចនេះសួរថាកម្ពុជាមានសុភវិនិច្ឆ័យជាក់លាក់យ៉ាងម៉េចចំពោះឯកឧត្តម ថាក់ស៊ីន? គឺទីមួយមិនមែនមានន័យថាជាលក្ខណៈបុគ្គលនោះទេ តែជាលក្ខណៈយុត្តិធម៌សម្រាប់ឥស្សរភាពរបស់លោកថាក់ស៊ីន ពីព្រោះលោកថាក់ស៊ីន គឺជាអ្នកដឹកនាំមួយដែលជាប់ឆ្នោតដោយប្រជាធិបតេយ្យ ហើយប្រទេសកម្ពុជាគាំទ្រ និងលើកស្ទួយលទ្ធិប្រជាធិបតេយ្យណាស់មិនមែនគ្រាន់តែថាដូចអ្នកប្រឆាំងនោះទេ។ អញ្ចឹងបើថ្នាក់ដឹកនាំប្រទេសមួយដែលជាប់ឆ្នោតដោយប្រជាធិបតេយ្យ ហើយត្រូវបានផ្តួលរំលំដោយរដ្ឋប្រហារ ហើយដែលគេតាមប្រមាញ់ដោយប៉ងធ្វើឃាតនោះ សួរថាតើកម្ពុជាគួរតែមានកាតព្វកិច្ចអន្តរជាតិដែរឬអត់? ចំណុចនេះដែលយើងត្រូវពិចារណាទាំងអស់គ្នា ដូច្នេះមិនត្រឹមតែជាកាតព្វកិច្ចទេ តែវាជាគុណធម៌ដ៍ធំបំផុតដែលប្រមុខរដ្ឋាភិបាល ហើយសម្រាប់ប្រជាជាតិខ្មែរទៀត ក្នុងការផ្តល់ជូនលោកថាក់ស៊ីន និងក្រុមអាវក្រហម។ ភាពឈ្នានីសរបស់ក្រុមជ្រុលនិយមលោកអាប់ភីស៊ីតកំពុងតែមួរម៉ៅក្តៅក្រហាយ ហើយបំភ្លៃបរិយាកាសឲ្យវែងឆ្ងាយតទៅទៀត ប៉ុន្តែវាជារឿងរបស់ពួកគាត់ទៅចុះ ដែលនេះហើយគឺជាចរិតជ្រុលនិយម មិនប្រជាធិបតេយ្យរបស់ក្រុមលោក អាប់ភីស៊ីត។ ទំនាក់ទំនងល្អមួយទៀត គឺប្រជាជាតិថៃបោះឆ្នោតគាំទ្រនយោបាយសហប្រតិបត្តិការ មិនមែនបោះឆ្នោតគាំទ្រធ្វើសត្រូវគ្នារវាងកម្ពុជា-ថៃនោះទេ ពីព្រោះថាបើបោះឆ្នោតគាំទ្រឲ្យមានសង្គ្រាម ប្រហែលជាក្រុមរបស់លោក អាប់ភីស៊ីត ជាប់ឆ្នោតហើយ។ ប្រជាជាតិថៃ និងប្រជាជាតិកម្ពុជា គឺស្រឡាញ់សន្តិភាព និងស្រឡាញ់យុត្តិធម៌ដូចគ្នា និងចង់ទទួលនូវផលប្រយោជន៍ដូចៗគ្នា ប៉ុន្តែដើម្បីឲ្យផលប្រយោជន៍ទាំងពីរក្លាយទៅជាប្រសិទ្ធិភាពជាក់ស្តែង គឺត្រូវការគោរពនូវផលប្រយោជន៍គ្នាទៅវិញទៅមក។
ផ្អែកលើការប្រកាន់ខ្ជាប់នូវនយោបាយអព្យាក្រឹត្យអចិន្ត្រៃយ៍របស់ប្រមុខរាជរដ្ឋាភិបាល គឺយើងមិនអនុវត្តនូវនយោបាយជ្រុលនិយមដូច អាប់ភីស៊ីត ឬក៏ដូចគណបក្សប្រឆាំងនៅកម្ពុជាទេ គឺយើងអនុវត្តនយោបាយរកវិធីឲ្យមានផលប្រយោជន៍ទៅវិញទៅមក ឈរលើគតិយុត្តិធម៌ទាំងអស់គ្នា ហើយផ្អែកទៅលើនីតិអន្តរជាតិនេះឯង។
ពាក់ព័ន្ធទៅនឹងព្រឹត្តការណ៍ដែលជាមុខមាត់របស់កម្ពុជាមួយទៀត គឺការប្រជុំអន្តរសភាអាស៊ាន AIPA ។ មុននឹងខ្ញុំពន្យល់អំពីកិត្យានុភាព និងផលប្រយោជន៍នៃកិច្ចប្រជុំនេះ ខ្ញុំសូមពន្យល់បញ្ច្រាសទៅនឹងទស្សនៈជ្រុលនិយមរបស់គណបក្សប្រឆាំងនៅកម្ពុជា ពាក់ព័ន្ធនឹងរឿងកម្ពុជាធ្វើជាម្ចាស់ផ្ទះឲ្យកិច្ចប្រជុំ AIPA នេះ។ គណបក្ស សម រង្ស៊ី និងគណបក្ស លោក កឹម សុខា បានចោទប្រកាន់ និងវាយតម្លៃថា ការប្រជុំនេះមិនបានការ និងចំណាយលុយឥតប្រយោជន៍។ អ្នកនយោបាយទាំងអស់នេះតែងតែអួតខ្លួនឯងថាស្រឡាញ់ជាតិ តើពួកគេស្រឡាញ់ជាតិយ៉ាងម៉េច? បើស្រឡាញ់ជាតិនៅក្នុងនយោបាយថោកទាប មិនចង់ឲ្យកម្ពុជាមានមុខ មានមាត់បែបនេះ។ យើងអាចពិចារណាទៅលើបុគ្គលអស់លោកដែលជាគណបក្សប្រឆាំងថា តើគាត់ទៅធ្វើការ ទៅប្រជុំ ឬជួបអ្នកនេះ អ្នកនោះ តើគាត់បានគិតអំពីមុខមាត់នយោបាយរបស់គាត់ដែរឬអត់? នេះគ្រាន់តែខ្នាតតូចជាបុគ្គលសម្រាប់ធ្វើនយោបាយផង ចុះទម្រាំដល់ខ្នាតជាតិនោះតើ កម្ពុជាជាប្រទេសជាតិមួយដែលធ្លាប់តែមានឈ្មោះអាក្រក់ក្នុងភាពអន្ធកាល ក្នុងរបបខ្មែរក្រហមនោះ តើកម្ពុជាគួរតែមានកាតព្វកិច្ចរៀបចំរូបភាពរបស់ខ្លួន ក្នុងរូបភាពល្អសម្រាប់ឆាកអន្តរជាតិដែរឬអត់? ឬក៏ចេះតែដើរត្រុនៗទៅចូលប្រជុំនៅបរទេស ហើយខ្លួនឯងកុំរៀបចំខ្លួនឯងឲ្យក្លាយទៅជាម្ចាស់ផ្ទះម្តងឬក៏យ៉ាងម៉េច? ចំណុចនេះហើយដែលគួរពិចារណា បើយក កត្តា ១,៣ លានដុល្លារ សម្រាប់ការចំណាយរបស់កម្ពុជា ចំពោះការរៀបចំការប្រជុំ AIPA ក្នុងនាមជាប្រទេសមួយ បើយើងគិតថា ១,៣ លាននេះវាច្រើន សម្រាប់អស់លោកអ្នកប្រឆាំង ប៉ុន្តែតើយើងនឹងបានអ្វីមកវិញ? ហើយក្នុងនាមកម្ពុជា ជារដ្ឋមួយដែលជាសមាជិកអាស៊ានផង សមាជិកអង្គការសហប្រជាជាតិផង តើកម្ពុជាគួរមានកាតព្វកិច្ចក្នុងអន្តរជាតិដែរឬអត់? ហើយបើកម្ពុជាសហការជាមួយបណ្តាប្រទេសក្នុងពិភពលោកក្នុងការអភិវឌ្ឍប្រទេសខ្លួនយើង តើយើងគួរតែលះបង់ខ្លះសម្រាប់គេដែរឬអត់?។ ចំណុចនេះហើយដែលអស់លោកអ្នកនយោបាយគ្មានដឹងអ្វីទាំងអស់ ហើយចេះតែតាំងខ្លួនជាអ្នកស្រឡាញ់ជាតិបែបនេះ តើស្រឡាញ់ជាតិយ៉ាងម៉េច បើមិនឲ្យកម្ពុជាមានមុខមានមាត់?។ តាមពិតអ្នកទាំងអស់នោះច្រណែនឈ្នានីសទេ ពីព្រោះគេបាននិយាយចំហើយ គេថាការចំណាយប្រជុំ AIPA នេះគឺគ្រាន់តែជាការលើកមុខ លើកមាត់រដ្ឋាភិបាល។ អញ្ចឹងចរិតមាយាទជនទាំងអស់នេះគឺជាចរិតមាយាទច្រណែនឈ្នានីសរដ្ឋាភិបាល ដោយពួកគេមិនបានចាត់ទុករដ្ឋាភិបាលថាជារដ្ឋាភិបាលប្រជាធិបតេយ្យ ដែលជារដ្ឋាភិបាលរបស់ប្រជាជាតិខ្មែរ ហើយដែលជារដ្ឋាភិបាលទទួលធុរកិច្ចរៀបចំកិច្ចការអន្តរជាតិរបស់កម្ពុជានោះទេ ពួកគេបែរជាគិតថារដ្ឋាភិបាលគឺជាសត្រូវរបស់គេ ដាច់ខាតគឺមិនត្រូវមានមុខ មានមាត់ទេ។ ដូច្នេះហើយ ចរិតប្រឆាំងរបស់ពួកគេគឺជាចរិតប្រឆាំងដ៏ឆ្កួតលីលាសុទ្ធសាធ ពីព្រោះគ្មានប្រទេសណាមួយដែលគេប្រឆាំងរបៀបនេះទេ។ កម្ពុជាគឺជារដ្ឋមួយ ជាសមាជិកអាស៊ានផង សមាជិកអង្គការអន្តរជាតិផងដូចជា អង្គការសហប្រជាជាតិ តើយើងគួរតែមានកាតព្វកិច្ចដែរឬអត់?។ ឥឡូវនេះកម្ពុជាមិនមែនត្រឹមតែមានកាតព្វកិច្ចនយោបាយក្នុងស្រុកនយោបាយការបរទេសទ្វេភាគីជាមួយប្រទេសជាមិត្តទេ គឺកាតព្វកិច្ចអន្តរជាតិ ដូចយើងបានលះបង់ កិច្ចការយើងច្រើនណាស់ ដូចជាក្នុងការចូលរួមដោះមីននៅក្នុងបណ្តាប្រទេសនានាជាដើម ក្នុងក្របខណ្ឌអង្គការសហប្រជាជាតិ និងការស្នើសុំចូលជាសមាជិកមិនអចិន្ត្រៃយ៍របស់ក្រុមប្រឹក្សាសន្តិសុខអង្គការសហប្រជាជាតិទៀត។ ដូច្នេះតម្លៃកិត្តិយសដែលកម្ពុជាធ្វើជាម្ចាស់ផ្ទះនៃការប្រជុំអន្តរសភាអាស៊ាន គឺជាការគ្រប់គ្រាន់ដែលប្រជាពលរដ្ឋអាចធ្វើការវិនិច្ឆ័យ ចំពោះការវិវឌ្ឍរបស់យើង ហើយអាចធ្វើការវិនិច្ឆ័យចំពោះនយោបាយទុច្ចរិត និងល្ងង់ខ្លៅរបស់ក្រុមប្រឆាំងនៅកម្ពុជាបានហើយ។
ពាកព័ន្ធទៅនឹង ការប្រជុំរបស់គណបក្សនយោបាយប្រជាធិបតេយ្យនិយមកណ្តាលនៅអាស៊ី-ប៉ាស៊ីហ្វិក យើងពិនិត្យមើល ថាតើកម្ពុជា ជាពិសេសគណបក្សគ្រប់គ្រងរដ្ឋាភិបាល គឺគណបក្សប្រជាជនកម្ពុជា ដែលគណបក្សប្រឆាំងច្រើនតែចោទថា ផ្តាច់ការ កុំម្មុយនីស តើអស់លោកនោះមានសម្ព័ន្ធភាពជាមួយអន្តរជាតិទេ? បើគណបក្ស សម រង្ស៊ី សម្ព័ន្ធភាពជាមួយគណបក្ស អាប់ភីស៊ីត ទៅវិញ នេះជាភាពថ្លៃថ្នូររបស់គេហើយ។
ប្រជាពលរដ្ឋត្រូវដឹងថា ការជួបជុំដែលកម្ពុជាធ្វើជាម្ចាស់ផ្ទះនៃកិច្ចប្រជុំរបស់ គណបក្សប្រជាធិបតេយ្យនិយមកណ្តាលនៅអាស៊ី-ប៉ាស៊ីហ្វិកនេះ គឺមានកិត្តិយសធំណាស់ ដើម្បីបញ្ជាក់ពីការចូលរួមចំណែកក្នុងការលើកទឹកចិត្តដល់អ្នកនយោបាយដែលបានបរិច្ចាគសម្រាប់ មនុស្សលោក ក្នុងនោះមានឥស្សរជនធំៗបីរូប គឺអតីតអនុប្រធានាធិបតី ហ្វីលីពីន អតីតនាយករដ្ឋមន្ត្រីថៃ លោកថាក់ស៊ីន ហើយនិងអតីតប្រធានតុលាការកំពូលរបស់ហ្វីលីពីន ដែលបានទទួលគ្រឿងឥស្សរីយសរបស់អង្គការគណបក្សប្រជាធិបតេយ្យនិយមកណ្តាលនេះ។ ជាមួយគ្នានោះកម្ពុជាក៏បានប្រគល់គ្រឿងឥស្សរីយសដល់អ្នកនយោបាយនិយមកណ្តាលដ៏ទៃទៀតជាច្រើន ដែលសុទ្ធតែជាអតីតថ្នាក់ដឹកនាំនៃបណ្តាប្រទេសនៅអាស៊ាន។ នេះជាការបង្ហាញនូវការប្រកៀកស្មាគ្នាដើម្បីពង្រឹងនូវសន្តិភាព និងភាពសុខក្សេម្ភក្សាន្ត សុខុមាលភាព នៅក្នុងតំបន់ អាស៊ាន អាស៊ី-ប៉ាស៊ីហ្វិក និងនៅក្នុងពិភពលោក ដែលជាកិត្តិយសរបស់កម្ពុជា និងបញ្ជាក់ថាកម្ពុជាមិនមែនជាប្រទេសឯកកោនោះទេ ទាំងឆាកនយោបាយ និងសេដ្ឋកិច្ច។
លោកជុំ កុសល
សំណួរ៖ មហាសន្និបាតអង្គការសហប្រជាជាតិ បានកំណត់យកថ្ងៃទី២១ ខែកញ្ញា ធ្វើជាទិវាសន្តិភាពពិភពលោក ហើយសម្តេចអគ្គមហាសេនាបតីតេជោ ហ៊ុន សែន បានចេញនូវសារលិខិតចូលរួមអបអរសាទរទិវាសន្តិភាពនេះ ដោយបានចាត់ទុកថាទិវាសន្តិភាពនេះ មានសារៈសំខាន់ណាស់ ពីព្រោះសង្គ្រាមវាបានធ្វើឲ្យមានការព្រាត់ប្រាស់និរាស និងបានបន្សល់នូវ ស្ត្រីម៉េមាយ ជនពិការ ក្មេងកំព្រា ។ល។ដែលជាបន្ទុកដ៏ធ្ងន់ធ្ងរដល់រដ្ឋាភិបាល ដែលទទួលបន្ទុក។ ក៏ប៉ុន្តែមេបក្សប្រឆាំងក្រៅស្រុកមួយនោះ គាត់បែរជាគិតតែពីរឿងប្តឹងបុគ្គល សម្តេចតេជោ ហ៊ុន សែន គិតតែពីរឿងអំពាវនាវឲ្យប្រជាពលរដ្ឋប្រើអំពើហឹង្សាធ្វើបដិវត្តផ្កាម្លិៈ ដែលផ្ទុយនិងចរន្តនយោបាយពិភពលោក ដែលគេត្រូវការសន្តិភាព។ ម៉្យាងទៀត មេបក្សសិទ្ធិមនុស្ស គិតតែពីចោទថា រដ្ឋាភិបាលក្រោមការដឹកនាំរបស់គណបក្សប្រជាជនធ្វើឲ្យជាតិជិតរលត់រលាយហើយ ។ ជុំវិញបញ្ហានេះ តើលោកបណ្ឌិតយល់ឃើញយ៉ាងម៉េចដែរ?
លោកបណ្ឌិត ឈឹម ផលវរុណ
ចម្លើយ៖ សាររបស់ប្រមុខរាជរដ្ឋាភិបាល ពាក់ព័ន្ធនឹងទិវាអន្តរជាតិដែលមានឈ្មោះថា”វប្បធម៌សន្តិភាព “នេះ គឺយើងមានមោទនភាព ដោយយើងបានឆ្លងកាត់នូវបទពិសោធន៍ដ៏សោកសៅ ដែលតាមរយៈនេះតម្លៃសន្តិភាពរបស់ប្រជាជាតិខ្មែរគឺថ្លៃខ្លាំងណាស់។ សារនេះបង្ហាញថានៅពេលដែលយើងទើបតែទទួលបាននូវសុខសន្តិភាពរយៈពេល ១៣ឆ្នាំ គឺគិតចាប់ពីឆ្នាំ១៩៩៨មក។ ដូច្នេះគឺយើងមានការស្រឡាញ់ និងថ្នាក់ថ្នម នូវបរិយាកាសសន្តិភាពនេះខ្លាំងណាស់ និងចង់បាននូវវប្បធម៌សន្តិភាពនេះធំធេងណាស់ ដូចដែលមាននៅក្នុងអត្ថន័យនៃសាររបស់ប្រមុខរដ្ឋាភិបាលអញ្ចឹងដែរ។ ការឲ្យតម្លៃសន្តិភាពនៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជានេះ ក៏ជាការចូលរួមឲ្យតម្លៃនៃសន្តិភាពនៅក្នុងពិភពលោកផងដែរ ពីព្រោះកម្ពុជាទទួលបានសន្តិភាព ដោយកម្លាំងជាតិខ្លួនឯងផង និងដោយកម្លាំងសហប្រតិបត្តិការពីអន្តរជាតិផង។
ផ្ទុយមកវិញ ទង្វើរបស់មេដឹកនាំគណបក្សប្រឆាំងគឺខុសគ្នាទាំងស្រុងពីឆន្ទៈរបស់ប្រជាពលរដ្ឋដែលស្រឡាញ់សន្តិភាព។ ទុក្ខសោកដែលប្រជាជនកម្ពុជាធ្លាប់បានឆ្លងកាត់ គឺច្បាស់ជាងលោក សម រង្ស៊ី ហើយក៏ស្គាល់អត្ថន័យច្បាស់ជាងមេបក្សសិទ្ធិមនុស្សដែរ។ មេបក្សសិទ្ធិមនុស្សគ្រាន់តែយកបរិបទទាំងអស់នោះមកកេងចំណេញ ឯប្រធានគណបក្ស សម រង្ស៊ី គ្រាន់តែបង្កបញ្ហាដើម្បីបន្ទាប ឲ្យអាប់ឱននូវកិត្តិយសរបស់សម្តេចប្រមុខរដ្ឋាភិបាលតែប៉ុណ្ណោះ។មិនមែនជាការរកយុត្តិធម៌សម្រាប់ប្រជាជាតិខ្មែរទេ។ ហើយការប្រកូកប្រកាសឲ្យធ្វើបដិវត្តក៏ដើម្បីតែរឿងសួនតួនៃអំណាចទេ មិនមែនជារឿងពង្រឹងនូវប្រជាធិបតេយ្យ និងរក្សានូវចីរភាពនៃដំណើរការប្រជាធិបតេយ្យ និងការអភិវឌ្ឍប្រទេសទេ។វាគឺជារឿងផ្តួលរំលំ និងធ្វើឲ្យអាប់ឱនកិត្តិយសបុគ្គលរបស់សម្តេចប្រមុខរដ្ឋាភិបាល។ ឧទាហរណ៍ រឿង ក៥ ប្រហែលជាលោក សម រង្ស៊ី គាត់អត់ដឹង ពីព្រោះគាត់រស់នៅឯណាឯណោះ។ ប៉ុន្តែសម្រាប់ប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរពិតជាដឹង ចំណែកលោក កឹម សុខា ប្រហែលជាគាត់ទៅលួចអង្ករនៅទីណាហើយបានជាគាត់មិនដឹង។
នៅពេលដែលយើងផ្តួលរំលំរបបប្រល័យពូជសាសន៍ ប៉ុល ពត ហើយ របបនេះនៅតែប៉ុនប៉ងវិលត្រលប់មកវិញ។ យុទ្ធសាស្ត្រ ក៥ គឺជាយុទ្ធសាស្ត្រការពារជាតិ និងយុទ្ធសាស្ត្រការពារអាយុជីវិតប្រជាពលរដ្ឋ ហើយនេះគឺជាកាលៈទេសៈសង្គមតម្រូវឲ្យមានការលះបង់។
សម្រាប់លោក សម រង្ស៊ី គឺគាត់មិនដែលស្គាល់នូវការគម្រាមកំហែងអាយុជីវិតម្តងណាឡើយ គឺគាត់ទៅរស់នៅក្នុងប្រទេសដែលស៊ីវីល័យ ហើយមិនដែលស្គាល់ពីទុក្ខសោករបស់ប្រជាពលរដ្ឋកម្ពុជាឡើយ ហើយឥឡូវនេះនៅពេលដែលកម្ពុជាបានទទួលនូវសេចក្តីសុខក្សេម្ភក្សាន្ត និងកំពុងអភិវឌ្ឍប្រទេសជាតិ គាត់បែរជាបង្កនូវការញុះញង់ អុជអាល ឲ្យប្រជាពលរដ្ឋក្រោកឈរឡើងបះបោរ ក្រោមផ្លាកផលិតកម្មបដិវត្តផ្កាម្លិៈទៅវិញ។ ម៉្យាងទៀត លោក សម រង្ស៊ី គាត់ក៏ដឹងច្បាស់ណាស់ថា គ្មានតុលាការប្រទេសណាមួយគេទៅជឿតាមគាត់ទេ ក៏ប៉ុន្តែគាត់ធ្វើបែបនេះគឺគ្រាន់តែជាឈ្នួននៃភ្លើងសង្គម ដោយចង់ឲ្យសង្គមមានកំហឹងមួយ ទៅលើរដ្ឋាភិបាល ឬទៅលើប្រមុខរដ្ឋាភិបាល ដែលដឹកនាំដោយគណបក្សប្រជាជនកម្ពុជាតែប៉ុណ្ណោះ។ ការឆ្កឹៈឆ្កៀលរបស់លោក សម រង្ស៊ីនេះ គឺគ្មានតុលាការណាដែលគេធ្វើតាមបំណងរបស់គាត់ទេ។
សរុបមក ខ្ញុំចង់បញ្ជាក់ទៅប្រជាពលរដ្ឋ កុំឲ្យភ័ន្តច្រឡំទៅនឹងវោហាស័ព្ទទុច្ចរិតរបស់មេគណបក្សប្រឆាំងនៅកម្ពុជា។ មានឧទាហរណ៍ជាក់ស្តែងច្រើនណាស់ នៅកម្ពុជា ក៏ដូចជានៅប្រទេសណាក៏ដោយគឺជាការសំខាន់ណាស់នៅក្នុងការអនុវត្តច្បាប់ចំពោះគ្រប់មនុស្ស រួមទាំងគណបក្សប្រឆាំងផង។ ប៉ុន្តែនៅកម្ពុជា គឺនៅមានលក្ខណៈពិសេសមួយទៀត ដោយសារយើងធ្លាប់មានអតីតកាលជូរចត់ យើងចង់ថែរក្សានូវឯកភាពជាតិ ផ្សះផ្សារជាតិ ជាមួយនិងការពង្រឹងនីតិរដ្ឋ ក៏យើងនៅមានការអនុវត្តនូវនយោបាយ យោគយល់ផងដែរ។ ចំណុចនេះ ខ្ញុំចង់បញ្ជាក់ថា បើសិនជាអនុវត្តច្បាប់ឲ្យម៉ឹងម៉ាត់ មេគណបក្សប្រឆាំង អស់លោកដែលមាននិន្នាការប្រឆាំង មិនដឹងជាជាប់គុគប៉ុន្មានដងបាត់ទៅហើយ។ដូច លោក សម រង្ស៊ី និងលោក កឹម សុខា បើគ្មាននយោបាយសន្តោសប្រណីនេះទេ គឺមិនអាចចេញពីគុគបានទេ។ ករណីសព្វដងនេះទៀត បើនៅតែប្រកាន់ជំហរសត្រូវដដែល ហើយនៅស្រែកបរិហារកម្ពុជា នៅឯក្រៅប្រទេស គឺមិនអាចបម្រើនូវវប្បធម៌នយោបាយប្រជាធិបតេយ្យ និងអភិវឌ្ឍនៅកម្ពុជាបានទេ ហើយមិនអាចចៀសឲ្យផុតពីការមកពឹងទេវតាបានទេ។ ដូច្នេះគួរកែគំនិតនយោបាយរបស់ខ្លួនចេញ ក្នុងការបំផ្លាញនូវវប្បធម៌សន្តិភាពនេះទៅ ពីព្រោះកម្ពុជា ជាប្រជាតិមួយដែលធ្លាប់រងគ្រោះដោយសារសង្គ្រាម អំពើហឹង្សា និងរងគ្រោះដោយការញុះញង់បំបែកបំបាក់ជាតិបែបនេះរួចមកហើយ៕
Subscribe to:
Posts (Atom)