Monday, October 24, 2011

COMMENTARY, At the ECCC: The reputation of the ECCC as a “model court” is well established with case 001 and case 002



Among the 4 purposes of the United Nations, under Article 1 of the Charter, maintaining international peace and security and taking effective collective measures for the prevention and removal of threats to the peace should not have been overlooked by people of great mind and intellect when they debate issues concerning Cambodia, in particular the issues of “the pursuit of justice and national reconciliation, stability, peace and security.”

It took many years of negotiations between the Cambodian government and the United Nations, out of great concerns of fragile peace achieved in the early 90’s and strong possibilities of the renewal of war between the remnant elements of the Khmer Rouge forces and the government armed forces, until the two parties have agreed on the establishment of the Extraordinary Chambers in the Courts of Cambodia (ECCC) signed on 6 June 2003 and ratified by the Cambodian National Assembly on 19 October 2004. The mission of the ECCC is to bring justice to millions of Cambodian people, killed or starved to death by the Khmer Rouge regime while maintaining peace, security, political stability in the country.

The ECCC is a Cambodian court established pursuant to an agreement between the Royal Government of Cambodia and the United Nations to try senior members of the Khmer Rouge for serious violations of Cambodian penal law, international humanitarian law and custom and violation of international conventions recognized by Cambodia during the period between 17 April 1975 and 6 January 1979.

The United Nations General Assembly (UNGA) resolution of 18 December 2002 “recognized the legitimate concern of the government and people of Cambodia in the pursuit of justice and national reconciliation, stability, peace and security.”

It is clear from the UNGA resolution, that “the government and people of Cambodia” must determine the case(s) for trial by the ECCC, not the other way around. Faithful to the UNGA resolution “The government and people of Cambodia” have determined that case 001 and case 002 are the subjects of trial by the ECCC. The judicial process begins with the investigation pertaining to those cases and followed by due processes established by the ECCC.

The so-called case 003 and case 004 could have been the results of manipulation, pressure and possibly compromise at the ECCC, which are not in conformity with the UNGA resolution of 18 December 2002. If “the government and people of Cambodia” have never determined that case 003 and case 004 are subjects of trial by the ECCC, then there are no case 003 and 004. They are like “virus” that spoils the computer and the whole system. If this was the case, the debate surrounding judge Blunk resignation, and the allegation that the Cambodian government is putting pressure on the ECCC judicial processes are futile exercise of human’s stubbornness of a certain number of people, lawyers, academicians, leaders of NGOs, who pretend to seek justice for Cambodian people, but in reality they have the villain agenda to discredit and to fault the Royal Government of Cambodia. The UNGA resolution of 18 December 2002 is the bedrock of the ECCC.

The reputation of the ECCC as a “model court” is well established with case 001 and case 002, and the integrity of the ECCC has been demonstrated by the conduct of the ECCC in case 001 and certainly in case 002, which will begin in late November this year.  
­­­

Lim Viranary
Cambodian affairs analyst
Cambodian Peace and Reconciliation Institute

​អត្ថាធិប្បាយនយោបាយ ¶៖ សម រង្ស៊ី​ កំ​ពុង​រុញ​ច្រាន​​ប្រជាពល​រដ្ឋឲ្យ​ចូល​រួម​អង្គុយ​ពីលើច្បាប់


          មេដឹកនាំគណបក្សប្រឆាំងលោក សម រង្ស៊ីដែលកំពុងនិរទេខ្លួនរស់នៅឯក្រៅប្រទេសបានប្រកាស « អនុវត្តនូវច្បាប់ព្រៃ » តាមរយៈការអំពាវនាវឲ្យប្រជាពលរដ្ឋចូលរួមជាមួយគណបក្សរបស់លោ ដើរដកបង្គោលព្រំដែនកម្ពុជា​ ‑ វៀតណាម ជាង៣០០ បង្គោល ដើម្បីអ្វីដែលលោកហៅថាជាការយកដីស្រែមកសងឲ្យប្រជាពលរដ្ឋវិញ
          សេចក្តីអំពាវនាវនេះធ្វើឡើងតាមរយៈវីដេអូខុនហ្វើរិនពីប្រទេសបាំងមកកាន់អ្នកគាំទ្រខ្លួនចំថ្ងៃទី​​២៣ ខែតុលាឆ្នាំ ២០១១នៃការជួបជុំគ្នារបស់គណបក្សប្រឆាំងមួយនេះដើម្បីប្រារព្ធខួបលើកទី២០ ឆ្នាំ នៃកិច្ចព្រមព្រៀងសន្តិភាពទីក្រុងប៉ារីស
ការពិតថ្ងៃទី២៣ ខែតុលា គឺមិនមែនជាទិវាចងកំហឹងជាមួយនឹងរាជរដ្ឋាភិបាលជាពិសេស ជាមួយសម្តេចតេជោហ៊ុន សែនដូចអ្វីដែលជាការលើកឡើងរបស់លោក សម រង្ស៊ីនិងក្រុមអង្គការមិនមែនរដ្ឋាភិបាលប្រឆាំងមួយក្តាប់តូចនោះទេ  វាគ្រាន់តែជាថ្ងៃនៃការចាប់ផ្តើមដំណើរការសន្តិភាពតាមរយៈការចចារនៃខ្មែរ ត្រីភាគីដើម្បីឈានទៅរកការបោះឆ្នោតនិងបង្កើតសភា និងរដ្ឋធម្មនុញ្ញនៅឆ្នាំ ១៩៩៣ តែប៉ុណ្ណោះ សន្តិភាពពិតប្រាកដ គឺពិតជាកើតឡើងតាមរយៈនយោបាយឈ្នះ​‑ឈ្នះរបស់សម្តេចហ៊ុន សែន ដែលជាឥស្សរជនដ៏ឆ្នើមនៃកម្ពុជា ដែលបានធ្វើឱ្យអង្គការចាត់តាំងខ្មែរក្រហមរលំរលាយនៅចុងឆ្នាំ ១៩៩៨ ហើយសម្តេច​​ ហ៊ុន សែន ក៏ជា​​​មេស្ថាបនិកនៃកិច្ចព្រមព្រៀងសន្តិភាពទីក្រុងប៉ារីស​ ​ជាមួយអតីព្រះមហាក្សត្រកម្ពុជាសម្តេចព្រះនរោត្តមសីហនុ  គឺមិនមានវត្តមានរបស់​​ក្រុមប្រឆាំងរួមចំណែកឡើយតែពួកគេបានធ្វើខ្លួនជាសត្វក្រពើដ៏កាចសាហាវក្នុងការប៉ុនប៉ងកេងចំណេញផលប្រយោជន៍នយោបាយ និងការបង្កើតនូវបញ្ហាចលាចលតាមរយៈការរិះគន់បំភ្លើសថាសព្វថ្ងៃកម្ពុជាកំពុងតែជួបនូវអស្ថិរភាពទៅវិញ​​​​ ​
លោក សម រង្ស៊ីបច្ចុប្បន្នត្រូវបានគេដឹងជាទូទៅថាលោកគឺជាទណ្ឌិតម្នាក់​ ​អស់តម្លៃជាពលរដ្ឋ ដែលមានសិទ្ធិខាងនយោបាយដើម្បី​​ចូលរួមនិងប្រកួតប្រជែងការបោះឆ្នោត​ ​ ដោយសារតែទង្វើរំលោភច្បាប់នានាដែលខ្លួនលោកផ្ទាល់បានប្រព្រឹត្តិនាពេលកន្លងមកដូចជាការដកបំផ្លាញតម្រុយ​​បង្គោលព្រំដែន​​ នៅស្រុកចន្ទ្រា ខេត្តស្វាយរៀងការក្លែងឯកសារផែនទីនិងបទបរិហារកេរ្តិ៍ជេរប្រមាថ។
លោក សម រង្ស៊ី ត្រូវបានតុលាការឯករាជ្យក្នុងប្រទេសកម្ពុជាផ្តន្ទាទោសឱ្យជាប់ពន្ធនាគាររយៈពេលប្រមាណជាង១០ ឆ្នាំ នៃចំនួនបទល្មើសទាំងអស់រួមបញ្ចូលគ្នា
ក្នុងឋានៈជាអ្នកនយោបាយមួយរូបមេបក្សប្រឆាំងរូបនេះមិនបានគោរពនិងអនុវត្តឱ្យបានត្រឹមត្រូវតាមតួនាទីរបស់ខ្លួនជាអ្នកតំណាងរាស្ត្រ​​​ ដែលត្រូវធ្វើ​​ជាគំរូមុនគេនៅក្នុងសង្គមជាតិនោះទេ  ផ្ទុយទៅវិញតាំងពីចាប់ផ្តើមប្រឡូកក្នុងឆាកនយោបាយបុគ្គលម្នាក់នេះពោរពេញទៅដោយគំនុំនិងការសងសឹងជាប់ខ្លួន។
ស្តែងចេញពីសកម្មភាពនយោបាយប្រឆាំងដោយការកៀង ប្រមូលផ្តុំកម្លាំងប្រជាពលរដ្ឋចូលរួមធ្វើកូដកម្មបាតុកម្មតាមទីសាធារណៈរាប់សិបដងដោយយកកម្មករ និងគ្រូបង្រៀនមួយក្តាប់តូចធ្វើជាខែងបិទ​​បាំង រូបភាពនៃការ​​តវ៉ាដែលមានចរិតនយោបាយ និងបានលាតសន្ធឹងសិទ្ធិសេរីភាពរបស់ខ្លួនដ៏ឥតព្រំ​​ដែនតាមរយៈការហក់ចាប់យកទឹកដីនិងមេដឹកនាំប្រទេសដ៏ទៃដែលកាលណោះជាសត្រូវរបស់កម្ពុជាមកប្រឆាំង​​​ជាមួយផលប្រយោជន៍ធំរបស់ជាតិដើម្បីសំរេចបំណងរបស់​​ខ្លួនតែម៉្យាងគត់គឺការ​​ប៉ុនប៉ងជានិច្ចក្នុងការព្យាយាមទម្លាក់រាជរដ្ឋាភិបាល​​សព្វថ្ងៃ
ក្រោមឥទ្ធិពលនៃនយោបាយខ្មៅកខ្វក់ លាយឡំជាមួយនឹងរបៀបដឹកនាំអស្មិមានៈក្នុងបក្សការមិនប្រកាន់យកសន្តិភាពនិយមក្នុងចិត្តរួមផ្សំជាមួយនឹងសារជាតិប្រឆាំងពីកំណើតគឺវាគ្រាន់តែជាការបង្ហាញនូវលក្ខណៈមុខមាត់នៃមេដឹកនាំបែបអត្តនោម័តនិយមនិងសភាពផ្តាច់ការនៃមេក្រុមមួយតែប៉ុណ្ណោះ។​​​
សម្រាប់អ្នកស្គាល់ពីប្រវត្តិនិងសាវតាពិតរបស់លោក សម រង្ស៊ី ភាពបរាជ័យដែលមានជាប្រចាំក្នុងជីវិតនយោបាយ​​របស់មេបក្សមួយនេះគឺមានសភាពផុយស្រួយជាទី​​បំផុតនិងវាងាយនឹងជួបនូវឧបសគ្គជាប់រហូតគឺមិនអាចប្រែក្លាយឥរិយាបថ « ដែកថែប»​  ដែលធ្លាប់តែប្រកាន់មាំថាខ្លួនជាអ្នកប្រជាធិបតេយ្យ និងជាតិនិយមបានឡើយ  មេដឹកនាំដែលមិនមាន​​ទម្លាប់ប្រកាន់យកច្បាប់ដាក់ក្នុងខួរក្បាលគ្រប់កាលៈទេសៈនោះ​​​​​ មិន​​មែន​​​ជាឥស្សរៈជនដែល​​ស្រឡាញ់ប្រជាពលរដ្ឋនិងគិតពីផលប្រយោជន៍ពិតប្រាកដសម្រាប់ប្រទេស​​ជាតិ​​នោះទេ
កំហុសដ៏ធ្ងន់ធ្ងរ ដែលបានកើតឡើងតាមរយៈទង្វើនៃការយកដៃក្នុងភាពជាអ្នកតំណាងរាស្ត្រទៅដក​ ​​បំផ្លាញ​​តម្រុយបង្គោលព្រំដែនគឺជាកំហុសបុគ្គលមិនមែនជាកំហុសផ្នែកនយោបាយទេ ហើយកំហុសនោះសក្តិសមបំផុតដែលបុគ្គលសម រង្ស៊ីត្រូវតែទទួលទោសស្របតាមច្បាប់នៃប្រព័ន្ធតុលាការរបស់ប្រទេសមួយដែលមានឯករាជ្យអធិបតេយ្យរបស់ខ្លួន​​ និងដែលបានសម្រេចសេចក្តី​​យ៉ាងត្រឹមត្រូវ និងយុត្តិធម៌​​តាមដំណើការនីតិវិធី​​ ដោយផ្អែកទៅលើភ័ស្តុតាងដាក់បន្ទុក ម៉្យាងទៀតគ្មានហេតុផលណាដែលអ្នកតំណាងរាស្ត្រ ត្រូវផ្តល់សិទ្ធិឱ្យរំលោភនូវមានតួនាទីរបស់ខ្លួនមកលើការងាររបស់នីតិប្រតិបត្តិបានឡើយ រាល់សកម្មភាពដែលអនុវត្តផ្ទុយពីច្បាប់ គឺជាចេតនាជាន់ឈ្លីលើរដ្ឋធម្មនុញ្ញទាំងកំរោល ដែលជាច្បាប់កំពូលរបស់ជាតិ​​​
មិនត្រឹមតែប៉ុណ្ណោះទិដ្ឋភាពតាមរយៈការចុះអនុវត្តជាក់ស្តែង(ដកបំផ្លាញតម្រុយបង្គោលព្រំដែន​)​នៅនឹងកន្លែងនាពេលកន្លងមករបស់លោក សម រង្ស៊ីគឺផ្តើមចេញពីការចោទប្រកាន់ដោយពុំបានផ្អែកទៅលើការពិតជុំវិញការងាររបស់​​រាជរដ្ឋាភិបាលក្នុងដំណើរការបោះបង្គោលព្រំដែននោះទេ ហើយលោក សម រង្ស៊ីថែមទាំងបូកបញ្ចូលនូវការ​​រើសអើងជាតិសាសន៍ទៀតផងដែលអំពើនេះគឺមិនសក្តិសមជាអ្នកនយោបាយក្នុងយុគ្គសម័យសកលភាវូបនីយកម្ម​​ឡើយ។
កម្ពុជាជាប្រទេសប្រកាន់យកនូវរបបលទ្ធិប្រជាធិបតេយ្យសេរីពហុបក្សហើយបាននិងកំពុង ពង្រឹងនូវនីតិរដ្ឋ ដោយការគោរពនិងអនុវត្តតាមច្បាប់ និងបទដ្ឋាន​​នានា ដើម្បីការធានាបាននូវស្ថិរភាពនយោបាយសុខ សន្តិភាពនិងការអភិវឌ្ឍ ហើយរបៀបនៃការដឹកនាំសព្វថ្ងៃ គឺរាជរដ្ឋាភិបាលបានធ្វើការអំពាវនាវឱ្យមានការចូលរួមពីគ្រប់មជ្ឈដ្ឋានទាំងអ្នកនយោបាយព្រះសង្ឃ និងប្រជាពលរដ្ឋទូទៅឱ្យប្រកាន់យកនូវការគោរពច្បាប់ដើម្បីគេចផុតពីការប្រឈមនឹងបញ្ហាផ្លូវច្បាប់នានា។
ក្នុងន័យនេះកំហុសរបស់បុគ្គលសម រង្ស៊ីពុំគួរគប្បីយកមកចងភ្ជាប់ជាមួយប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរជាង១៤លាននាក់ដែលកំពុងរស់នៅដោយភាពសុខសាន្តនោះទេហើយការជ្រើសរើសនូវនយោបាយប្រជាភិថុតការបង្កើតនូវភាពចលាចលក្នុងសង្គម​​ និងការរុញច្រានប្រជាពលរដ្ឋឱ្យចូលរួមប្រព្រឹត្តិបទល្មើស គឺជាការច្រានទម្លាក់ប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរឱ្យធ្លាក់ជ្រោះអ្នកដែលខិតខំសាបព្រួសនូវអំពើលាមកបែបនេះគឺនឹងត្រូវបានវិនិច្ឆ័យដោយច្បាប់របស់ប្រទេសកម្ពុជានៅក្នុងការផ្តើមគំនិតនិងចូលរួមប្រព្រឹត្តិបទល្មើសញុះញង់បង្កភាពចលាចលសង្គម​​ ដែលជាបទល្មើសព្រហ្មទណ្ឌកំរិតធ្ងន់ និងត្រូវបានប្រជាពលរដ្ឋថ្កោលទោស។
ក្រុមអ្នកដឹងពីស្ថានការណ៍នយោបាយពិតនៅកម្ពុជាបានកត់សម្គាល់ឃើញ​​ថាកិច្ចខិតខំប្រឹងរបស់រាជរដ្ឋាភិបាលក្នុងដំណើរការបោះបង្គោលព្រំដែនគឺជាការបំពេញនូវតួនាទីនិងកាតព្វកិច្ចដែលខានមិនបានដើម្បីធានានូវភាពច្បាស់លាស់នៃខ្សែរព្រំដែនហើយការងារនេះក៏ត្រូវបានទទួលយកទៅអនុវត្តបន្ទាប់ពីមានការអនុម័តពីរដ្ឋសភា និងប្រកាសឱ្យប្រើដោយព្រះមហាក្សត្រដើម្បីបញ្ចៀសបាននូវអរីភាពនឹងគ្នាអំពីវិវាតបញ្ហាព្រំដែន​​​ ហើយជាពិសេស ក៏ដើម្បីការអភិវឌ្ឍ និងរក្សានូវសន្តិភាពជូនប្រជាពលរដ្ឋប្រកបដោយចីរភាព ប៉ុន្តែមេបក្សប្រឆាំង​(សម រង្ស៊ី) បានសម្រេចចិត្តជ្រើសរើសយកនូវនយោបាយមួយ ដោយ​​ដើរបញ្ច្រាស់ទិសពីគោលការណ៍សន្តិភាពទាំងនេះ  គឺមាន​​តម្លៃស្មើនឹងការប្រកាសអនុវត្តច្បាប់ព្រៃ ដើម្បីបំរើ​​ប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួន និងការយកសន្តិភាពដែលមានដូចពេលសព្វថ្ងៃ ​​ធ្វើជាល្បែងកំសាន្តចិត្ត​​ ដូចអ្វីដែលជាមេរៀនរបស់លោក សម រង្ស៊ីធ្លាប់បានតាក់តែ មានអត្ថន័យបង្កប់ទៅដោយ​ «គំនុំនិងការសងសឹក​» គឺ ឬសចាក់ក្នុងថ្ម៕

ដោយៈ ពូន សំរេច
ថ្ងៃទី២៤ ខែ តុលា ឆ្នាំ ២០១១