បទអត្ថាធិប្បាយ ៖នៅ អ.វ.ត.ក ៖ សំណុំរឿង០០១ និង០០២ ធ្វើឱ្យ អ.វ.ត.ក ល្បីខ្ទរខ្ទារជា «តុលាការគំរូ» មួយ

          ក្នុងចំណោមគោលបំណងទាំងបួននៃអង្គការសហប្រជាជាតិ ក្រោមមាត្រា១នៃធម្មនុញ្ញអង្គការសហ ប្រជា​ជាតិ ការរក្សាសន្តិភាព និងសន្តិសុខអន្តរជាតិ និងការចាត់វិធានការរួមដ៏មានប្រសិទ្ធិភាពដើម្បីការពារ និង​លុបបំបាត់ការគម្រាមកំហែងដល់សន្តិភាពនោះ គួរមិនត្រូវបានមើលរំលងដោយបុគ្គលដែលប្រកបដោយ គំនិត និង​បញ្ញាខ្ពង់ខ្ពស់ទេ នៅពេលដែលពួកគេទាំងនោះពិភាក្សាលើបញ្ហាទាក់ទងនឹងកម្ពុជា ជាពិសេស បញ្ហានៃ «ការស្វែងរកយុត្តិធម៌ និងការបង្រួមបង្រួមជាតិ ស្ថិរភាព សន្តិភាព និងសន្តិសុខ»។

          ក្រៅពីការព្រួយបារម្ភដ៏ធំធេងអំពីសន្តិភាពដែលមានលក្ខណៈផុយស្រួយ ដែលទទួលបាននៅដើម ទសវត្សរ៍ឆ្នាំ១៩៩០ និងលទ្ធភាពខ្ពស់នៃការមានឡើងវិញនូវសង្គ្រាមរវាងផ្នែកសេសសល់នៃកម្លាំងខ្មែរក្រហម និង​កងកម្លាំងប្រដាប់អាវុធរបស់រដ្ឋាភិបាលនោះ កិច្ចចរចារវាងរាជរដ្ឋាភិបាលកម្ពុជា និងអង្គការសហប្រជាជាតិ ត្រូវ​ប្រើប្រាស់ពេលវេលាអស់ជាច្រើនឆ្នាំ រហូតដល់ភាគីទាំងពីរបានព្រមព្រៀងគ្នាលើការបង្កើតនូវអង្គជំនុំ ជម្រះវិសាមញ្ញក្នុងតុលាការកម្ពុជា (អ.វ.ត.ក) ដោយត្រូវបានចុះហត្ថលេខានៅថ្ងៃទី០៦ ខែ មិថុនា ឆ្នាំ​២០០៣ និងត្រូវបានផ្តល់សច្ចាប័នដោយរដ្ឋសភាជាតិកម្ពុជានៅថ្ងៃទី១៩ ខែ តុលា ឆ្នាំ២០០៤។ បេសកកម្ម​របស់ អ.វ.ត.ក គឺដើម្បីនាំយកយុត្តិធម៌មកជូនប្រជាជនកម្ពុជារាប់លាននាក់ ដែលត្រូវបានសម្លាប់ និងបង្អត់​អាហារ ឱ្យស្លាប់ដោយរបបខ្មែរក្រហម ដោយក្នុងពេលជាមួយគ្នានេះរក្សានូវសន្តិភាព សន្តិសុខ និងស្ថិរភាព នយោបាយ នៅក្នុងប្រទេសទៀតផង។

          អ.វ.ត.ក គឺជាតុលាការកម្ពុជា ដែលត្រូវបានបង្កើតឡើងស្របទៅតាមកិច្ចព្រមព្រៀងមួយរវាងរាជរដ្ឋា ភិបាល​កម្ពុជា និងអង្គការសហប្រជាជាតិ ដើម្បីកាត់ទោសសមាជិកជាន់ខ្ពស់នៃរបបខ្មែរក្រហម ពី​បទ​រំលោភ​ បំពានយ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរចំពោះច្បាប់ព្រហ្មទណ្ឌកម្ពុជា ច្បាប់ និងទំនៀមទំលាប់មនុស្សធម៌អន្តរជាតិ និង​ពីបទរំលោភ បំពានអនុសញ្ញាអន្តរជាតិនានាក្នុងអំឡុងពេលពីថ្ងៃទី១៧ ខែ មេសា ឆ្នាំ១៩៧៥ ដល់​ថ្ងៃទី០៦ ខែ មករា ឆ្នាំ ១៩៧៩ ដែលកម្ពុជាបានទទួលស្គាល់។

          សេចក្តីសម្រេចរបស់មហាសន្និបាតអង្គការសហប្រជាជាតិ ចុះថ្ងៃទី១៨ ខែ ធ្នូ ឆ្នាំ២០០២ «បានទទួល ស្គាល់នូវការព្រួយបារម្ភស្របច្បាប់របស់រាជរដ្ឋាភិបាល និងប្រជាជនកម្ពុជា ក្នុងការស្វែងរកយុត្តិធម៌ និង​ការ ផ្សះផ្សារជាតិ ស្ថិរភាព សន្តិភាព និងសន្តិសុខ»។

          សេចក្តីសម្រេចរបស់មហាសន្និបាតអង្គការសហប្រជាជាតិនេះ បញ្ជាក់ច្បាស់ថា «រាជរដ្ឋាភិបាល និង ប្រជាជន​កម្ពុជា» ត្រូវកំណត់សំណុំរឿងសម្រាប់ អ.វ.ត.ក ធ្វើសវនាការ មិនមែន អ.វ.ត.ក ជាអ្នកកំណត់សម្រាប់ កម្ពុជានោះទេ។ ដោយប្រកាន់ខ្ជាប់ទៅនឹងសេចក្តីសម្រេចរបស់មហាសន្និបាតអង្គការសហប្រជាជាតិ «រាជរដ្ឋា ភិបាល និងប្រជាជនកម្ពុជា» បានកំណត់ថា សំណុំរឿង០០១ និង០០២ គឺជាកម្មវត្ថុនៃសវនាការរបស់ អ.វ.ត.ក។ ដំណើរការនៃការស្វែងរកយុត្តិធម៌ ចាប់ផ្តើមដោយការស៊ើបអង្កេត ដែលពាក់ព័ន្ធនឹងសំណុំរឿង ទាំង​ពីរ​នេះ ហើយបន្តដោយដំណើរការសមស្របដែលបង្កើតឡើងដោយ អ.វ.ត.ក។

          សំណុំរឿងដែលគេហៅថា០០៣ និង០០៤ ស្អីគេនោះ អាចជាលទ្ធផលបណ្តាលមកពីការចាត់ចែង រចនាធ្វើតាមសម្ពាធ និងអាចជាការសម្របសម្រួលនៅឯ អ.វ.ត.ក ដែលមិនស្របទៅតាមសេចក្តីសម្រេច របស់​មហាសន្និបាតអង្គការសហប្រជាជាតិចុះថ្ងៃទី១៨ ខែ ធ្នូ ឆ្នាំ២០០២ នោះទេ។ ប្រសិនបើ «រដ្ឋាភិបាល និង​ប្រជាជន​កម្ពុជា» មិនដែលបានកំណត់ថា សំណុំរឿង០០៣ និង០០៤ ស្អីគេនោះ គឺជាកម្មវត្ថុនៃ សវនាការ​របស់ អ.វ.ត.ក ទេនោះ អញ្ចឹង គឺគ្មានសំណុំរឿង០០៣ និង០០៤​ ទេ។ សំណុំរឿងទាំងពីរនេះប្រៀប ដូចជា «មេ​រោគ» ដែលធ្វើឱ្យខូចដល់កុំព្យូទ័រ និងប្រព័ន្ធទាំងមូល។ ប្រសិនបើដូចនេះមែន ការជជែកដេញ ដោល​ជុំវិញ​ការលាលែងរបស់ចៅក្រម Blunk និងការចោទប្រកាន់ថារាជរដ្ឋាភិបាលកម្ពុជាកំពុងដាក់សម្ពាធ ទៅលើ​ដំណើរការស្វែងរកយុត្តិធម៌នៃ អ.វ.ត.ក នោះ គឺជាទង្វើដែលគ្មានប្រយោជន៍ហើយដែលជាការបង្ហាញ នូវភាព​រឹងរូសនៃសារជាតិមនុស្សរបស់អ្នកច្បាប់ អ្នកសិក្សាស្រាវជ្រាវ មេដឹកនាំនៃអង្គការមិនមែនរដ្ឋាភិបាល មួយចំនួន ដែល​ធ្វើហាក់ដូចជាចង់ស្វែងរកយុត្តិធម៌ជូនប្រជាជនកម្ពុជា ប៉ុន្តែតាមពិត ពួកគេមានផែនការអាក្រក់ ដើម្បី​បង្ខូចកិត្តិយស និងទម្លាក់កំហុសមកលើរាជរដ្ឋាភិបាលកម្ពុជា។ សេចក្តីសម្រេចរបស់មហាសន្និបាត អង្គការ​សហប្រជាជាតិចុះថ្ងៃទី១៨ ខែ ធ្នូ ឆ្នាំ២០០២ គឺជាមូលដ្ឋានគ្រឹះដ៏រឹងម៉ាំរបស់ អ.វ.ត.ក។

សំណុំរឿង០០១ និង០០២ ធ្វើឱ្យអ.វ.ត.ក ល្បីខ្ទរខ្ទារថាជា «តុលាការគំរូ» មួយ ហើយបូរណភាព របស់​អ.វ.ត.ក ត្រូវបានបង្ហាញតាមរយៈសកម្មភាពរបស់អ.វ.ត.ក នៅក្នុងសំណុំរឿង០០១ និងច្បាស់ប្រាដក ណាស់នៅក្នុងសំណុំរឿង០០២ ដែលនឹងចាប់ផ្តើមនៅចុងខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំនេះ៕

លីម វីរ៉ាណារី

អ្នកវិភាគស្តីពីកិច្ចការកម្ពុជា

វិទ្យាស្ថានសន្តិភាព និងផ្សះផ្សាកម្ពុជា

Press Release of the Department of Information and Documentation of Ministry of Foreign Affairs and International Cooperation

Prime Minister win-win policy brings fully national reconciliation followed by developments and trial of Khmer Rouge’s leaders

PHNOM PENH, Oct. 24, 2011 – For the first time in 500 years, Cambodia at the end of 1998 achieved total territorial integrity, peace and national reconciliation thanks to Prime Minister Hun Sen’s win-win policy that put an end to the Khmer Rouge’s political and military organisation and thus ushered a new era of development. At the same time, Cambodia cannot bury the past atrocities committed by the Khmer Rouge regime, prompting the Royal Government of Cambodia to try the surviving most responsible leaders of the “Killing Fields” to render justice for the victims, H.E Dr Sok An told Austrian diplomats and court officials.

Deputy Prime Minister Dr. Sok An, who is also Minister in Charge of the Office of the Council of Ministers, said in the meeting that despite the achievement of United Nations Transitional Authority in Cambodia (UNTAC) in organising the country’s national election in 1993, their objective of bringing peace was not achieved as the Khmer Rouge soldiers continued their attacks against the government from the Thai-Cambodian border and elsewhere until Prime Minister Hun Sen came up with his win-win policy that pushed to the defections of the Khmer Rouge’s rebels to join the government in 1998.

He said that since the end of the civil war, development has made tremendous contributions to building the country with support from the international community coupled with tourism development and foreign direct investment that help boost economic growth to reach an average 10 percent a year from 1998-2008, said Dr. Sok An.

“You will see for yourselves lots of progress in Phnom Penh and Siemreap. You cannot compare those cities to their situation ten years ago.”

The Deputy Prime Minister said that Cambodia recovered quickly from the global downturn in 2008/ 09 and is expected to achieve 6 percent growth a year from 2010- 2011 thanks especially to the recovery of the tourist sector.

Dr. Sok An also recalled the long and difficult negotiations between the Royal Government of Cambodia and the United Nations from 1997 until they signed an agreement in 2003 and then three more years were taken before the establishment of the Extraordinary Chambers in the Courts of Cambodia (ECCC) in 2006 for the trial of the Khmer Rouge’s leaders.

The Court has more than 400 staff from 37 countries. The court is headed by the Cambodian side as Director and the Deputy Director represents the U.N.

Soon the court will complete the case 001 concerning Kaing Guek Eav, alias Duch, and the substantive trial in Case 002 will commence soon as well.

“Case 002 is the most significant case in international judicial history because the court will try all the remaining senior Khmer Rouge’s leaders” who were blamed for the deaths of 3 million Cambodians, Dr. Sok An told the delegation.

He also highlighted six other records achieved by the court and those are: speed in carrying out its work including adoption of internal rules and conducting the first trial; its relatively low cost compared with other international tribunals; the swift and smooth arrest of all charged persons and the absence of any fugitives; the great extent of public participation and support; the involvement of victims in the judicial process; and the legacy of the court, especially in strengthening the legal and judicial systems of the country.

Dr. Sok An assured the delegation that “the process of the ECCC is completely independent. There has been neither pressure nor interference from the government, but there has been a crescendo of shouting from some media and organizations. But the most important thing for us is to focus on Cases 001 and 002.”

He compared the approach followed by Cambodia in establishing the ECCC following international standards of due process rather than exacting revenge as we have recently seen in Libya with the killing of Colonel Gadaffi.