ឯកឧត្តម​បណ្ឌិត​សភាចារ្យ សុខ អាន ឧប​នាយក​រដ្ឋមន្រ្តី​ រដ្ឋមន្រ្តី​ទទួល​បន្ទុក​ទីស្តីការ​គណៈរដ្ឋ​មន្រ្តី ​អញ្ជើញ​សំណេះ​សំណាល​ស្តី​ពី​ ការពង្រឹង​ភូមិ ឃុំ ​មាន​សុវត្ថិភាព​

នៅភូមិពត់សរ ឃុំក្រាំងធ្នង់ ស្រុកបាទី នាព្រឹកថ្ងៃទី ០២ ខែឧសភា ឆ្នាំ ២០១២ ឯកឧត្តម បណ្ឌិត​សភាចារ្យ​ សុខ អាន ឧបនាយក​រដ្ឋមន្រ្តី រដ្ឋមន្រ្តី​ទទួលបន្ទុក​ទីស្តី​ការ​គណៈ​រដ្ឋមន្រ្តី អញ្ជើញ​ជា​អធិបតី ​ក្នុងពិធី សំណេះ​សំណាល​ស្តីពី​ការពង្រឹង​ភូមិ ឃុំ មាន​សុវត្ថិភាព ចូល​រួម​ក្នុង​ពិធី​ដ៏អធិក​អធមនេះ​មាន  អភិបាល​ខេត្ត អភិបាល​រងខេត្ត​អភិបាល​ស្រុក អភិ​បាល ​​រង​ស្រុក ព្រម​ទាំង ប្រធាន​ភូមិ ឃុំ សង្កាត់​នៅ​ក្នុង​ខេត្តតាកែវ។

នៅក្នុង ​ពិធីសំណេះ​សំណាល​នេះឯកឧត្តម ស្រី បេន អភិបាលខេត្ត បាន​អានរបាយ​ការណ៍ ស្តីពី​សុវត្ថិភាព​ភូមិឃុំ​សង្កាត់ ទូទាំង​ខេត្តតាកែវ ដោយ​បានលើក​ឡើងថា នៅក្នុង​ទូទាំងខេត្ត បាន​ពង្រឹង​ការការ​ពារ សុវត្ថិភាព ជូន​ប្រជា​ពលរដ្ឋទូ​ទាំងខេត្ត​តាកែវ​ទាំងមូល​យ៉ាង​យក​ចិត្តទុក​ដាក់ ។

ឯកឧត្តមបណ្ឌិតសភាចារ្យ សុខ អាន ឧបនាយក​រដ្ឋមន្រ្តី រដ្ឋមន្រ្តី​ទទួល​បន្ទុកទីស្តី​ការ​​គណៈ​រដ្ឋមន្រ្តី បាន​លើកឡើង​ថា សុវត្ថិភាព​គឺ​ជាបញ្ហា​ចំបង​បំផុត ហើយ​ត្រូវយក​ចិត្ត​ទុក​ដាក់​ជា​ចាំបាច់​មិនអាច​អោយ​រំលង​បានឡើយ។ ឯកឧត្តម​បានផ្តាំ​ផ្ញើ​ដល់​អាជ្ញាធរ​គ្រប់​លំ​ដាប់​​ថ្នាក់អោយ​យកចិត្ត​ ទុកដាក់​ជាពិសេស​ដល់​សុវត្ថិភាព​របស់​ប្រជាពល​រដ្ឋ នៅក្នុង​មូល​ដ្ឋាន ​​របស់​ខ្លួន។ ឯកឧត្តម​បានបញ្ជាក់​បន្ថែម​ទៀតថា ភូមិឃុំ​ទាំងអស់​ត្រូវយក​ចិត្តទុក​ដាក់​លុប​បំបាត់​ចោលនូវ​រាល់ទង្វើ​រើស អើង​ផ្សេងៗ ដែល​បង្កអោយ​មាន​អស​កម្ម និង​បង្ក​អោយ​មាន​អសន្តិ​សុខនៅ​ក្នុងភូមិ​ឃុំរបស់​ខ្លួនដោយ​ធ្វើការ ត្រូវ​លុបបំបាត់​អោយបាន​ទាំងស្រុងនូ​វ ក្មេង​​ទំនើង អំពើ​ហិង្សាក្នុង​គ្រួសារ ចោរលួច ប្លន់ និងបញ្ហា​គ្រឿង​ញៀន​ក្នុងភូមិ​ឃុំ។

ឯកឧត្តម​ក៏បាន​ផ្តាំផ្ញើ​ដល់​អាជ្ញាធរ​គ្រប់​លំដាប់​ថ្នាក់ទៀត ​ថា ត្រូវ​យកចិត្តទុក​ដាក់​ធ្វើ​​ប្រព័ន្ធ​​ធារាសា​ស្រ្ត​ស្រោច​ស្រព សំរាប់​នាំទឹក ដើម្បី​ងាយស្រួល​ដល់ប្រជា​ពលរដ្ឋ​ក្នុងការ​ធ្វើ ការបង្ក​បង្កើត​ផល។

ដោយឡែក ​ចំពោះកំណែ​ទម្រង់​នេសាទ​ឯកឧត្តម បាន​មាន​ប្រសាសន៍​ថា ត្រូវ​អនុវត្ត តាម​បទ​បញ្ជា​របស់​សម្តេចតេជោ​នាយក​រដ្ឋមន្រ្តី អោយបាន​យ៉ាងម៉ឺង​ម៉ាត់​ជាទីបំផុត​ចំពោះ​ភូមិ​ស្រុក​ណា​ដែល​មានឡូតិ៍​នេសាទ ត្រូវទប់​ស្កាត់បទ​ល្មើស​នេសាទ​នេះកុំ​អោយ​កើត​មាន​។​ 

ពាក់ព័ន្ធ ​ទៅនឹង​ការបោះ​ឆ្នោត​ឃុំ សង្កាត់​នាពេល​ខាង​មុខនេះ​ឯកឧត្តម​បានធ្វើការ​ណែនាំ​ដល់មន្រ្តី​រាជការ​ គ្រប់​លំដាប់​ថ្នាក់ទាំង​អស់ អោយ​គោរពច្បាប់​បោះឆ្នោត ជាពិសេស​មិន​ត្រូវ​ប្រើ​ប្រាស់​រាល់​មធ្យោបាយ​ធ្វើដំណើរ​ទាំងឡាយ ដែល​ជារបស់​រដ្ឋ និងមិន​ត្រូវប្រើ​ប្រាស់​​ពេល​វេលា​ក្នុងម៉ោង​ធ្វើការរដ្ឋ ក្នុងការ​ចុះ​ឃោសនា ឬចុះ​មូលដ្ឋាន​ឡើយ។

 

នៅព្រឹក​ថ្ងែដដែលនេះ​ដោយ​មានការ​យកចិត្ត​ទុកដាក់ និង​តែងតែ​គិត​ពីសុខ​ទុក្ខ​របស់​ប្រជាពល​រដ្ឋ ឯកឧត្តម​បណ្ឌិត​សភាចារ្យ សុខ អាន ក៏បាន​អនុញ្ញាត្ត​អោយ​ឯកឧត្តម ស្វាយ ស៊ីថា រដ្ឋលេ​ខាធិការ​នៃទីស្តី​ការគណៈ​រដ្ឋមន្រ្តី តំណាង​ដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់​របស់ឯកឧត្តម​បណ្ឌិត​សភាចារ្យ សុខ អាន ឧប ​នាយ​ករដ្ឋមន្រ្តី​រដ្ឋមន្រ្តី​ទទួល​បន្ទុក​ទីស្តីការ​គណៈ​រដ្ឋមន្រ្តី បាន​អញ្ជើញ​ជា​អធិបតី​ក្នុង​ពិធី​សម្ពោធ​បើក​អោយ​ប្រើប្រាស់​ប្រព័ន្ធ​ស្រោច ​ស្រព​ហ៊ុនសែន ពត់សរ ដែល​មានប្រឡាយ​មេ មាន​ប្រវែង​ប្រមាណ ១១៦០០ ម៉ែត្រ។ គួរំលឹកផង​ដែរថា ប្រឡាយ​នេះ​ត្រូវបាន​ផ្តួចផ្តើម សាង​សង់​ដោយ​សម្តច​តេជោហ៊ុន សែន នាយក ​រដ្ឋមន្រ្តីនៃ​ព្រះ​រាជា​ណាចក្រ​កម្ពុជា  តាំង​ពី​ឆ្នាំ ១៩៩៤ ដែល​មានប្រពភ​មេចេញ​មកពីអាង​ទឹក​ទន្លេបាទី បន្ទាប់​មក​សម្តេច​ក៏បាន​បន្ត​អោយមាន​ការជីក​ប្រឡាយ​ប្រវែង ៣ ពាន់​ម៉ែត្រ។ ដោយ​មាន​ការយក​ចិត្ត​ពីក្រុម​ការងារ ចុះជួយ​មូលដ្ឋាន​របស់​ខេត្តតាកែវ ដែល​មាន​ឯកឧត្តម បណ្ឌិត សភាចារ្យ សុខ អាន​ជាប្រ​ធាន បាន​បន្តជីក​ប្រឡាយនេះ​ហើយក៏បាន​ក្លាយ​ទៅ​ជាប្រព័ន្ធ​ស្រោច​ស្រព​សម្រាប់​ ជួយ លើក​កំពស់​ជីវភាព​របស់​ប្រជា​កសិករ ដែល​ភាគច្រើន​នៃ​ឃុំពត់​សរ​ទាំង​មូលអាច​ធ្វើស្រែ​បាន​រហូតដល់​៣ដង​ក្នុង​ មួយឆ្នាំ។ 

Commentary: Navi Pillay’s selective defence of civil society

Commentary

Navi Pillay’s selective defence of civil society

Most people in the world probably haven’t noticed it, but Navi Pillay, the United Nations High Commissioner for Human Rights, raised the alarm about an international campaign to curtail human rights and non-government organisations. A 25 April press release from the UN News Service quoting her worries was headlined, “Restrictions on NGOs worldwide undermining human rights, says UN senior official”.

When it comes to specifics, however, things seem not quite so alarming. The alleged “restrictions” are not really “worldwide”, but, according to the press release, involve just six countries:  Algeria, Egypt, Zimbabwe, Cambodia, Israel and Venezuela. I don’t know anything about the situation of NGOs in Algeria, Egypt, Zimbabwe or Israel. But I do know a little about them in Cambodia and Venezuela, and that knowledge makes Ms. Pillay’s comments seem more than a little misleading.

I agree with Ms. Pillay that a “dynamic and autonomous civil society” is desirable, and that it is also desirable “that NGOs are able to function properly”. However, that begs the question of what “proper functioning” of NGOs consists of. Ms. Pillay and the UN News Service seem to operate on the assumption that any NGO is whatever it says it is, and therefore there is no need to distinguish between good NGO behaviour and bad NGO behaviour; all NGOs are inherently necessary to a healthy civil society. This is rather simplistic.

In Cambodia there are something like 3000 NGOs. Some of them carry out very worthwhile civic projects with full transparency and accounting for funds received and expended. Others seem to focus their poverty reduction efforts on the NGO’s officers and friends, and have financial records that are murky at best. Still others act more like an opposition political party, offering comments and criticisms on many different aspects of government action and policy (at least one “human rights” NGO later transformed itself into a political party). Some or most have traditionally, or by regulation, been exempted from various taxes, a fact that gives them an advantage if they engage in activities that compete with private business. And some, regardless of whether they are involved in commercial activities, are not really NGOs at all, because they are directly or indirectly government-funded: their funds come from foreign governments.

How many of the 3000 NGOs fall into any category is anyone’s guess. There is no way at present for anyone to know how many nominal NGOs are actually businesses in disguise. This is one thing that would be dealt with by the draft NGO law, on which the government has been working for almost nine years. In its latest, fourth draft, the law says that NGOs cannot conduct “activity to generate profits for sharing among their members”.

The UN press release does not inform readers that only a minority of Cambodian NGOs have vocally opposed the idea of having any legislation whatsoever to regulate NGOs. Ironically, these are often the same NGOs that preach to the government and society about the importance of “the rule of law”; their first rule is that they should be above the law.

Ms. Pillay also did not mention that the government has done its utmost to accommodate legitimate concerns of NGOs, which is one of the reasons the law is now in its fourth draft. Nor did she show any awareness of the widely reported remarks last December by Prime Minister Hun Sen, when he said that the government is prepared to continue consulting with NGOs until 2014 if necessary in order to work out a mutually acceptable draft law. If this is part of an international campaign, it is an exceedingly lackadaisical one.

In fact, the UN press release quotes Ms. Pillay as mentioning only one specific about the Cambodian draft law — and that remark is seriously misleading. The release says that the draft law “would allow the Government to close down NGOs if their activities are deemed to harm national unity, culture and customs without giving them the right to appeal”.

The press release misrepresents the draft law in at least three ways. First,  Article 17, the only part of the law on which the press release could be based, does not apply to NGOs in general, but only to international NGOs.

Second, the law does not allow the government to “close down NGOs”; the idea that the Cambodian government could close down an international NGO is absurd on the face of it. What the draft law says is that the government may cancel its memorandum of understanding with an international NGO if the latter’s activities “jeopardize peace, stability and public order or harm the national security, national unity, culture, customs and traditions” of Cambodia. Ms. Pillay ought to be familiar with this content, since it comes from her office’s unofficial translation of the draft law.

Third, the law neither grants nor denies judicial appeal against cancellation of an MoU. It could not do so because MoUs are a broad category of agreements that can be quite varied in their legal status. Whether or not an MoU is enforceable in national and/or international courts depends on its subject and what the MoU itself says.

According to the UN press release, Ms. Pillay also criticised the Venezuelan Congress for passing a law that “imposes restrictions on foreign funding” of NGOs. This is not directly relevant to the Cambodian draft law, which does not contain such a restriction, but it is worth mentioning for what it shows about Ms. Pillay’s inability to see anything more than the label an NGO places on itself.

In Venezuela, foreign-funded NGOs aided and participated in the April 2002 coup that overthrew the elected President Hugo Chavez, before a popular uprising restored him to office. Moreover, after the failed coup, the so-called National Endowment for Democracy (funded by the US government) continued supplying funds to NGO coup supporters for their later unsuccessful campaign to recall Chavez from office. To cite just one of many examples from a lengthy article in the 13 August 2004 Los Angeles Times:

“The NED also has given money to a conservative think tank known as CEDICE to help it draft ‘a viable [opposition] agenda.’ Rocío Guijarro, the group’s general manager, signed the coup decree that abolished Venezuela’s Constitution, Supreme Court and National Assembly. Several members of CEDICE’s project advisory committee attended [coup ‘president’] Carmona’s swearing-in.”

Anyone, including NGOs, in the United States who accepted Venezuelan or other foreign funds in order to organise a campaign to impeach the US president (let alone to carry out a coup) would be jailed immediately for failure to register as a “foreign agent”. Strangely, however, Ms. Pillay does not cite this longstanding US law as an example of “worldwide undermining” of NGOs and human rights. Could it be that the UN human rights representative is operating on a double standard?

Allen Myers

02 May 2012

បទវិចារណកថា៖ ការការ​ពារ​ដ៏​សម្រិត​សម្រាំង​របស់​ Navi Pillay ចំពោះ​សង្គម​ស៊ីវិល​

ប្រជាជនភាគច្រើន ​ក្នុងពិភព​លោក​ប្រហែល​មិនបាន​កត់​សំគាល់​ទេ ប៉ុ​ន្តែ Navi Pillay ស្នង​ការជាន់​ខ្ពស់ នៃ​អង្គការ​សហ​ប្រជាជាតិ​ទទួល​បន្ទុក​សិទ្ធិ​មនុស្ស បាន​លើក​ឡើង​ពីការព្រួយ​បារម្ភ​អំពី​យុទ្ធនា​ការ​អន្តរជាតិ​មួយ ដើម្បី​កំណត់​ដែន​សិទ្ធិមនុស្ស និងNGOs។ សេចក្តី​ប្រកាសព័ត៌​មានចុះ​ថ្ងៃទី​២៥ ខែ​មេសា របស់​សេវាព័ត៌​មាន​អង្គការ​​សហ​ប្រជាជាតិ​ដែលបាន​ដកស្រង់​ការព្រួយ​ បារម្ភរបស់​លោក​ស្រីដែល​មាន​ចំណង​ជើង​ថា «មន្ត្រី​ជាន់ខ្ពស់​អង្គការ​សហ​ប្រជា​ជាតិ​និយាយថា ការដាក់​កំហិត​លើ NGOs ទូទាំង​ពិភព​លោក កំពុង​តែធ្វើ​ឱ្យសិទ្ធិ​មនុស្ស​កាន់​តែ​ចុះខ្សោយ»។

ទោះជាយ៉ាង ​ណាក៏ដោយ នៅ​ពេល​ពិនិត្យ​ឱ្យដិត​ដល់ទៅ បញ្ហាហាក់​ដូចជា​មិនសូវ​គួរឱ្យ​ព្រួយបារ​ម្ភទេ។ «ការដាក់​កំហិត» ដែល​ត្រូវបាន​ចោទ​ប្រកាន់​នោះ មិន​ប្រាក​ដជា «នៅ​ទូទាំង​ពិភព​លោក» ទេ ប៉ុន្តែ​យោង​តាម​សេចក្តី​ប្រកាស​ព័ត៌មាន​នោះ មានការ​ពាក់​ព័ន្ធ​តែចំនួន​ប្រាំ​មួយ​ប្រទេស​ប៉ុណ្ណោះ​គឺ៖ ប្រទេស​អាល់​ហ្សើរី ប្រទេស​អេហ្ស៊ីប ប្រទេស​ហ្ស៊ីម​បាវ៉េ ប្រទេស​កម្ពុជា ប្រទេស​អ៊ី​ស្រាអែល និង​ប្រទេស​វេណេស៊ុ​អេឡា។ ខ្ញុំមិន​បាន​ដឹង​អំពី​ស្ថាន​ភាព NGOs ក្នុង​ប្រទេស​អាល់​ហ្សើរី ប្រទេស​អេហ្ស៊ីប ប្រទេស​ហ្ស៊ីមបាវ៉េ  ឬ​ប្រទេស​អ៊ីស្រា​អែល នោះទេ។ ប៉ុន្តែ ខ្ញុំដឹង​បន្តិច​បន្តួច​អំពី​ស្ថាន​ភាព​របស់ NGOs ក្នុង​ប្រទេស​កម្ពុជា និង​វេណេស៊ុអេឡា ហើយ​ការយល់​ដឹងរបស់​ខ្ញុំនេះ ធ្វើ​ឱ្យការ​អត្ថាធិប្បាយ​របស់លោក​ស្រី Pillay ហាក់ដូច​ជាមាន​លក្ខណៈ​បំភ័ន្តជា​ច្រើន។

ខ្ញុំយល់ ​ស្របជាមួយ​នឹងលោក​ស្រី Pillay ថា «សង្គម​ស៊ីវិលមួយ​ដែល​មាន​លក្ខណៈ​សកម្ម និង​ស្វយ័ត» គឺ​ជា​អ្វីដែល​មាន​ការចង់បាន​ ហើយ​ក៏ត្រូវការ​ឱ្យមាន​ផងដែរ​ថា «NGOs អាច​បំពេញ​តួនាទី​ឲ្យ​បាន​ត្រឹមត្រូវ»។ ទោះ​ជាយ៉ាង​ណាក៏​ដោយ បញ្ហានេះ​ចោទជា​សំណួរ​អំពី«តើ​មុខងារ​សមស្រប​អ្វីខ្លះ»ដែលNGOs មាន។ លោក​ស្រី Pillay និង​សេវា​ព័ត៌មាន​អង្គការ​សហ​ប្រជាជាតិ ហាក់​ដូចជាធ្វើ​កិច្ចការ​ដោយ​ផ្អែកលើ​ការ​សន្និដ្ឋាន​ថា NGO ណា​ក៏ដោយ​គឺជា​អ្វីដែល​ខ្លួននិយាយ​ថាខ្លួន​ជាអ្វី ហើយ​ដូច្នេះមិន​ចាំបាច់​បែងចែក​រវាង​ឥរិយា​បទNGOល្អ និង​ឥរិយាបទ NGO អាក្រក់​នោះទេ។ NGOs ទាំង​អស់ គឺសុទ្ធតែ​ត្រូវការ​ចាំបាច់ជា​មូលដ្ឋាន​មិន​អាចខ្វះ​បាន​សម្រាប់​ឱ្យមាន​ សង្គម​ស៊ីវិល​មួយដែល​ល្អប្រសើរ។ នេះ​នឹងធ្វើ​ឱ្យបញ្ហា​មិនសូវ​ស្មុគស្មាញ។

          ក្នុងប្រទេស​កម្ពុជា ចំនួន NGOs មាន​ប្រហែល​ជា៣០០០។ អង្គការ​មួយចំនួន​ក្នុង​ចំណោម​នេះ​អនុវត្ត គម្រោង​ពាក់ព័ន្ធ​នឹងពលរដ្ឋ​ដែលមាន​ប្រយោជន៍​ខ្លាំង ដោយ​តម្លាភាព និង​គណនេយ្យ​ភាពពេញ​លេញ​សម្រាប់ មូល​និធិ​ទទួល​បាន និង​ចំណាយ។ អង្គការ​ខ្លះទៀត ហាក់​ដូចជាផ្តោត​កិច្ចប្រឹង​ប្រែងកាត់​បន្ថយភាព​ក្រីក្រ​ចំពោះ មន្ត្រី និង​មិត្តភ័ក្រ​របស់ខ្លួន ហើយ​មានកំណត់​ត្រា​ហិរញ្ញវត្ថុ​ដែលមិន​ច្បាស់​លាស់​យ៉ាង​ខ្លាំង។ អង្គការខ្លះទៀត នៅតែធ្វើ​សកម្មភាព​ដូចជា​គណបក្ស​នយោបាយ​ប្រឆាំង ដោយ​ផ្តល់មតិ និង​ការរិៈ​គន់ទៅ​លើ​ទិដ្ឋ​ភាព​ផ្សេងៗជា ច្រើន​នៃ​សកម្មភាព និង​គោល​នយោ​បាយ​របស់​រដ្ឋាភិបាល (យ៉ាង​ហោច​ណាស់​មាន​អង្គការ​សិទ្ធិ​មនុស្ស​មួយ ក្រោយ​មកបាន​ប្រែក្លាយ​ទៅជា​គណបក្ស​នយោ​បាយ​មួយ)។ អង្គការ​​មួយចំនួន ឬភាគ​ច្រើន​ជា​ប្រពៃណី ឬតាម បទបញ្ញត្តិ ត្រូវបាន​ឱ្យរួច​ផុតពន្ធ​ផ្សេងៗ ដែល​នេះផ្តល់​នូវអត្ថ​ប្រយោជន៍​ដល់​ពួកគេ ប្រសិន​បើពួក​គេចូល​រួមក្នុង សកម្មភាព​ដែល​ប្រកួតប្រជែង​ជាមួយ​នឹងពាណិជ្ជ​កម្ម​ឯកជន។ ដោយ​មិនគិត​អំពីថា​តើខ្លួន​ពាក់ព័ន្ធ​នឹង​សកម្មភាព ពាណិជ្ជកម្ម​ឬអត់នោះ​ទេ អង្គការ​ខ្លះ​ទៀតគឺ​ពិតជា​មិនមែន NGOs ទេ ពីព្រោះ​ពួកគេ​ទទួល​បានមូល​និធិដោយ ផ្ទាល់ ឬដោយ​ប្រយោល​ពីរ​ដ្ឋាភិបាល៖ មូល​និធិពួក​គេបាន​មកពីរ​ដ្ឋាភិបាល​បរទេស។

ចំនួន NGOs ប៉ុន្មាន​ក្នុងចំណោម ៣០០០ ស្ថិតក្នុង​ប្រភេទណា​ខ្លះនោះ គឺស្ថិត​លើការ​ស្មានរបស់​នរណា ម្នាក់។ បច្ចុប្បន្ន​នេះ មិនមាន​មធ្យបាយ​ណាមួយ​សម្រាប់​ឱ្យនរណា​ម្នាក់ដឹង​ថាតើ NGOs ដែល​មានតែ​នាម​ប៉ុន្មាន ដែល​តាមពិត​ទៅកំពុង​តែបន្លំធ្វើ​អាជីវកម្ម។ នេះគឺជា​បញ្ហាមួយ​ដែលត្រូវ​បានដោះ​ស្រាយ​តាមរយៈ​សេចក្តីព្រាង ច្បាប់ស្តីពី NGOs ដែល​រដ្ឋាភិបាល​កម្ពុជា​បានតាក់​តែង​អស់រយៈពេល​ជិត​៩ឆ្នាំ​មកហើយ។ ក្នុង​សេចក្តី​ព្រាងចុង ក្រោយ​បំផុតនៃ​ច្បាប់នេះ មាន​សេចក្តីចែង​ថា NGOs មិន​អាច​អនុវត្ត «សកម្មភាព​ដើម្បី​រកប្រាក់​ចំណេញ​សម្រាប់ ចែករំលែក​ក្នុងចំណោម​សមាជិក​ខ្លួនបាន​ទេ»។

សេចក្តី ​ប្រកាសព័ត៌មាន​របស់អង្គការ​សហប្រជា​ជាតិនេះ​ មិន​បានប្រាប់​អ្នកអាន​ថា មាន​តែមួយភាគ​តូច នៃ NGOs នៅកម្ពុជា​ប៉ុណ្ណោះ ដែល​បានបញ្ចេញ​សំលេង​ជំទាស់​គំនិតចង់​ឱ្យមានច្បាប់​ដើម្បីគ្រប់​គ្រង NGOs។ ដោយ​ហួស​ចិត្តនោះ ក្រុម​នេះ​គឺជា NGOs ដដែលៗ​ដែល​ជាញយៗ​ប្រាប់​ទៅ​កាន់​រដ្ឋាភិបាល និង​សង្គម​អំពី​សារៈសំខាន់​នៃ«នីតិរដ្ឋ»។ ច្បាប់ទី១​របស់​ពួកគេគឺ ពួក​គេគួរ​នៅ​ពីលើ​ច្បាប់។

លោកស្រី Pillay ក៏មិន​បានលើក​ឡើងថា រដ្ឋាភិបាល​បានខិតខំ​ប្រឹងប្រែង​យ៉ាងអស់​សមត្ថភាព​ដើម្បី ទទួល​យកការ​ព្រួយបារម្ភ​ត្រឹមត្រូវ​របស់NGOs ដែល​នេះគឺជាមូលហេតុ​មួយដែល​ច្បាប់នេះ​បច្ចុប្បន្នស្ថិត​ក្នុង សេចក្តី​ព្រាងទី៤។ ហើយ​លោកស្រី​ក៏មិនបាន​បង្ហាញការ​យល់ដឹង​ណាមួយនៃ​ចំណាប់​អារម្មណ៍​ ដែលត្រូវបាន រាយការណ៍​យ៉ាងទូលំ​ទូលាយ​កាលពី​ខែ​ធ្នូកន្លងទៅ ដោយ​សម្តេចតេជោ​នាយក​រដ្ឋមន្ត្រី ហ៊ុន សែន ដែល​ពេលនោះ សម្តេច​បានមាន​ប្រសាសន៍​ថា រដ្ឋាភិបាល​បានត្រៀម​ខ្លួនដើម្បី​បន្តពិភាក្សា​ជាមួយនឹង​ NGOs រហូត​ដល់​ឆ្នាំ ២០១៤ ប្រសិន​បើចាំបាច់​ដើម្បីសម្រេច​បាននូវ​សេចក្តី​ព្រាងច្បាប់​មួយដែល​អាចទទួល​ យកបាន​ទាំងសង​ខាង។ ប្រសិន បើនេះ​ជាផ្នែកមួយ​នៃយុទ្ធនាការ​អន្តរជាតិ​នោះ យុទ្ធនាការ​នេះគឺខ្វះ​នូវភាព​ស្វាហាប់​យ៉ាងខ្លាំង។

តាមការពិត សេចក្តី​ប្រកាសព័ត៌​មានរបស់​អង្គការ​សហប្រជាជាតិ​នេះ ដកស្រង់​សំដីលោក​ស្រី Pillay ដែល​បានលើក​ឡើងតែ​ចំណុច​ជាក់លាក់​មួយអំពី​សេចក្តីព្រាង​ច្បាប់ NGOs កម្ពុជាតែ​ប៉ុណ្ណោះ ហើយ​ដែលការ លើក​ឡើងនេះ​គឺមាន​លក្ខណៈបំភ័ន្ត​យ៉ាង​ធ្ងន់ធ្ងរ។ សេចក្តី​ប្រកាស​ព័ត៌មាន​នេះនិយាយ​ថា សេចក្តី​ព្រាងច្បាប់ NGOs នេះ «នឹង​អាចឱ្យរដ្ឋាភិបាល​កម្ពុជា​បិទ​NGOs​បាន ប្រសិន​បើសកម្មភាព​របស់​NGOs ត្រូវ​បានគិត​ថា ប៉ះ​ពាល់ ដល់​ឯកភាព​ជាតិ វប្បធម៌ និង​ប្រពៃណីជាតិ ដោយ​មិនផ្តល់​ឱ្យ​NGOs​ទាំងនោះ​នូវសិទ្ធិ​ដើម្បី​តវ៉ាទេ»។

សេចក្តី ​ប្រកាសព័ត៌​មាន​នេះ បង្ហាញ​ខុសអំពី​សេចក្តីព្រាង​ច្បាប់​NGOs យ៉ាងហោច​ណាស់​ក៏បី​ចំណុចដែរ។ ទី១ មាត្រាទី១៧ ដែល​ជាផ្នែកតែ​មួយគត់​នៃច្បាប់​នេះដែល​សេចក្តី​ប្រកាស​ព័ត៌មាន​នេះផ្អែក​លើ​ នោះ មិនបាន អនុវត្ត​ចំពោះ NGOs ជាទូទៅ​ទេ ប៉ុន្តែ​ចំពោះ​តែ NGOs អន្តរ​ជាតិ​ប៉ុណ្ណោះ។

ទី២ ច្បាប់នេះ​មិនបាន​អនុញ្ញាត​ឱ្យរដ្ឋាភិ​បាលបិទ NGOs នោះទេ។ ទស្សនៈ​ដែលថា​រដ្ឋាភិបាល​កម្ពុជាអាច បិទ NGOs អន្តរជាតិ​មួយបាន គឺមិន​សមហេតុផល​ទាល់​តែសោះ។ អ្វីដែល​សេចក្តីព្រាង​ច្បាប់នេះ​ចែងនោះ​គឺថា រដ្ឋាភិបាល​អាចលុបចោល​អនុស្សារណៈ​នៃការយោគ​យល់គ្នា (MoU) ជា​មួយនឹង NGOs អន្តរជាតិ​មួយ ប្រសិន បើសកម្ម​ភាពរបស់​NGOs អន្តរជាតិ​នោះ «បំផ្លាញដល់​សន្តិភាព ស្ថិរភាព និង​សណ្តាប់​ធ្នាប់​សាធារណៈ ឬប៉ះពាល់​ដល់​ សន្តិសុខជាតិ ឯកភាពជាតិ វប្បធម៌ ប្រពៃណី និង​ទំនៀមទំលាប់​នៃ​ប្រទេស​កម្ពុជា។ លោកស្រី Pillay គួរយល់ ដឹងអំពី​ខ្លឹមសារ​នេះ ខ្លឹមសារនេះ​បានមក​ពីការ​បកប្រែក្រៅ​ផ្លូវការ​នៃសេចក្តី​ព្រាងច្បាប់​ នេះរបស់​ការិយាល័យ​លោកស្រី។

ទី៣ ច្បាប់នេះមិន​បានផ្តល់ ឬបដិសេធ​ចោល​នូវការតវ៉ា​តាមប្រព័ន្ធ​តុលាការ​ប្រឆាំងទៅ​នឹងការ​លុបចោល MoU មួយនោះ​ទេ។ វាមិនអាច​ធ្វើដូច្នេះ​បាន ពីព្រោះ​MoU គឺ​ជាកិច្ច​ព្រមព្រៀង​មួយប្រភេទ​ដែល​ទូលំទូលាយ ដែល​អាចមាន​លក្ខណៈ​ខុសៗ​គ្នាក្នុងស្ថាន​ភាពផ្នែក​ច្បាប់​របស់ MoU និមួយៗ។ MoU មួយ​អាចអនុវត្ត​បាន ឬអត់ នៅ​ក្នុងតុលាការ​ជាតិ និង/ឬ អន្តរជាតិ​នោះ ផ្អែក​ទៅលើក​ម្មវត្ថុរបស់​វា និង​អ្វីដែល MoU ចែងផ្ទាល់។

យោងតាម ​សេចក្តី​ប្រកាស​ព័ត៌មាន​របស់អង្គការ​សហប្រជាជាតិ​នេះ លោកស្រី Pillay ក៏បាន​រិៈគន់​សភា វេណាស៊ុយអេឡា​ផងដែរ ដែល​បានអនុម័ត​ច្បាប់មួយ​ដែល «ដាក់កំហិត​លើការផ្តល់​មូលនិធិ​បរទេស»របស់ NGos។ នេះ​មិនជាប់​ទាក់ទង​ផ្ទាល់នឹង​សេចក្តី​ព្រាង​ច្បាប់ NGOs កម្ពុជា​ទេ ដែល​មិនមាន​ការដាក់​កំហិត​របៀប​ នោះ ប៉ុន្តែការ​លើកឡើង​អំពីបញ្ហានេះ ដើម្បី​បង្ហាញ​ពីភាព​អសមត្ថភាព​របស់​លោកស្រី Pillay ក្នុងការ​យល់ដឹង ឱ្យបាន​ច្រើនជាង​នេះ ជាជាងដឹង​តែពីអ្វី​ដែល NGOs មួយ​និយាយ​អំពីខ្លួន​ឯងនោះ។

          ក្នុងប្រទេស​វេណាស៊ុយអេឡា NGOs ដែល​ទទួល​បានមូល​និធិ​បរទេស បានជួយ និង​ចូលរួម​ក្នុងរដ្ឋ​ប្រហារ ក្នុង​ខែមេសា ឆ្នាំ២០០២ ដែល​ទម្លាក់​ប្រធានា​ធិប​តី​ជាប់​ឆ្នោត Hugo Chavez មុនពេល​ដែលការ​បះបោរពី សំណាក់​ប្រជាជនបាន​ជួយឱ្យ​លោកកាន់​តំណែង​វិញ។ លើល​ពីនេះ​ទៀត ក្រោយ​ពេលរដ្ឋ​ប្រហារ​មិនបាន​សម្រេច មូល​និធិជាតិ​សម្រាប់​ប្រជាធិប​តេយ្យ (ដែលផ្តល់​មូលនិធិ​ដោយ​រដ្ឋាភិបាល​អាមេរិក) បាន​បន្តផ្តល់​មូល​និធិដល់ អ្នកគាំទ្រ​រដ្ឋប្រហារ​ដែលជា NGOs ទាំង​នោះ ដើម្បី​ធ្វើយុទ្ធនាការ​អំពាវនាវ​សារជា​ថ្មីឱ្យ​លោក Chavez ចុះចេញ​ពីតំណែង។ សូមដក​ស្រង់​ឧទាហរណ៍​មួយពី​អត្ថបទ​ដ៍វែង​ចុះ​ថ្ងៃទី១៣ ខែសីហា ឆ្នាំ​២០០៤ របស់​សារព័ត៌​មាន Los Angeles Times ៖

«NED ក៍បានផ្តល់​ប្រាក់ដល់​ស្ថាប័នសិក្សា​ស្រាវជាវមួយ​ដែល​គេស្គាល់ថា​ CEDICE ដើម្បី​ជួយខ្លួន​ព្រាង របៀបវារៈ​ប្រឆាំង​ដែលអាច​អនុវត្តបាន។ Rocio Guijarro ដែល​ជានាយក​ចាត់ការ​ទូទៅ​របស់​ក្រុមនេះ បានចុះ ហត្ថលេខា​លើក្រឹត​រដ្ឋប្រហារ​ដែល​បានលុប​ចោលរដ្ឋ​ធម្មនុញ្ញ​វេណេស៊ុយ​អេឡា តុលាការ​កំពូល និង​រដ្ឋសភា​ជាតិ។ សមាជិក​មួយចំនួន​នៃគណៈ​កម្មាធិការ​ផ្តល់យោបល់​លើ​គម្រោង​របស់ CEDICE បានចូល​រួមក្នុង​ការស្បថ​ចូល កាន់​តំណែង​របស់ Carmona (ដែល​ជាប្រធានា​ធិបតី​តាមរយៈ​រដ្ឋប្រហារ)។

នរណាក៏ ​ដោយ រួម​ទាំងNGOs នៅក្នុង​សហរដ្ឋ​អាមេរិក ដែល​បានទទួល​មូលនិធិពី​វេណេស៊ុយអេឡា ឬ បរទេស​ដទៃទៀត ដើម្បីរៀបចំ​យុទ្ធនាការ​ចោទប្រកាន់​ប្រធានា​ធិបតី​អាមេរិកនោះ (មិនបាច់​និយាយ​ដល់​ធ្វើរដ្ឋ ប្រហារ​នោះទេ) នឹង​ត្រូវបានចាប់​ដាក់​ពន្ធនាគារ​ភ្លាមៗ ពីបទ​មិនបាន​ចុះបញ្ជីជា «ភ្នាក់ងារ​បរទេស»។ ប៉ុន្តែ ចំលែក​ណាស់ លោកស្រី Pillay មិន​បាន​ដកស្រង់​ច្បាប់អាមេរិក​ដែល​មាន​យូរមក​ហើយ​នេះ ជា​ឧទាហរណ៍​មួយ នៃ​ការធ្វើ​ឱ្យចុះ​ខ្សោយ​ទូទាំង​ពិភព​លោក​នៃ NGOs និង​សិទ្ធិ​មនុស្ស​នោះទេ។ តើ​នេះអាច​ថា​តំណាង​សិទ្ធិ​មនុស្ស អង្គការ​សហប្រជាជាតិ​រូបនេះ​កំពុង​តែអនុវត្ត​ការងារ​តាម​ររបៀប​ស្តង់ដារ​ពីរ ​ដែរ​ឬទេ?

Allen Myers

ថ្ងៃទី០២ ខែឧសភា ឆ្នាំ២០១២