Monday, July 8, 2013

មាន​​មហាជន​រាប់​ម៉ឺន​​នាក់​​ចូល​​រួមរំលឹក​​ខួប​​លើក​​ទី​៥ នៃ​ការ​​ដាក់​​បញ្ចូល​​ប្រាសាទ​​ព្រះវិហារ​​​ជា​ទី​​សក្ការៈ​​ចូល​​ជា​​សម្បត្តិ​​បេតិកភណ្ឌ​​ពិភពលោក​ ​ ​

នា​រសៀល​ថ្ងៃ​ទី​០៧ ខែកក្កដា ឆ្នាំ២០១៣ នៅពហុកីឡដ្ឋាន​ជាតិ​អូឡាំពិក មន្រ្តី​រាជ​រដ្ឋាភិបាល​ មន្រ្តី​រាជ​ការ ក្រុម​យុវជន យុវនារី និង​ប្រជាពលរដ្ឋ​រាប់​ម៉ឺន​នាក់​បាន​ចូល​រួមពិធី​រំលឹក​ខួប​លើក​ទី​៥​ឆ្នាំ​(​៧ កក្កដា ២០០៨- ៧​ កក្កដា ២០១៣) នៃ​ការ​ចុះ​បញ្ចី​ប្រាសាទ​ព្រះវិហារ​ជា​ទី​សក្ការៈ​ ជា​សម្បត្តិ​បេតិកភណ្ឌ​ពិភពលោក ក្រោមអធិបតី​ភាព​ឯកឧត្ដមបណ្ឌិត​សភាចារ្យ សុខ​ អាន ឧបនាយករដ្ឋ​មន្រ្តី រដ្ឋមន្រ្តី​ទទួល​បន្ទុក​ទីស្តីការ​គណៈរដ្ឋមន្រ្តី និង​ជា​ប្រធាន​គណៈកម្មាធិការ​បេតិកភណ្ឌ​ពិភពលោក​។

ពិធី​ដែល​រៀប​ចំ​ដោយ​សាលា​រាជធានីភ្នំពេញ និងសហភាព​សហព័ន្ធ​យុវជន​កម្ពុជា បាន​ផ្សាយ​បន្ត​ផ្ទាល់​តាម​កញ្ចក់​ទូរទស្សន៍​បាយ័ន​ និង​ស្ថានីយ​ទូរទស្សន៍​ក្នុង​ស្រុក​​ផង​ដែរ ដើម្បី​ផ្ដិត​យក​រូប​ភាព​ដ៏​មហោឡារិក​នេះ រួម​ទាំង​ការ​សម្តែងទស្សនីយភាព និង​​ការ​ប្រគំ​តន្រ្តី​​ដោយ​មានការ​ចូល​រួម​ពី​​តារា​ល្បីៗ​នៅ​កម្ពុជា​ និង​ការ​បាញ់​កាំជ្រួច​អបអរ​សាទរ​ផង​ដែរ ស្រប​ទៅនឹង​ពាក្យ​ស្លោក​កម្ពុជា​អច្ឆិរយៈ​សម័យ​តេជោ​។

ក្នុង​ពិធី​ជា​ប្រវត្តិសាស្រ្ត​នោះ​ ឯកឧត្ដមបណ្ឌិត​សភាចារ្យ​ សុខ អាន បាន​ថ្លែង​រំលឹក​អំពី​ប្រវត្តិ​ដែល​ថ្នាក់​ដឹកនាំ​ជំនាញ​របស់​កម្ពុជា​ក្រោម​ការ​ដឹកនាំ​បញ្ចារ​ពី​សម្តេច​អគ្គមហាសេនា​បតីតេជោ ហ៊ុន សែន ក្នុងការ​តស៊ូ​យ៉ាង​ស្វិតស្វាញ ​ដើម្បី​ដាក់​បញ្ចូល​ប្រាសាទ​ព្រះវិហារ​ជា​ទី​សក្ការៈ​ចូល​ជា​សម្បត្តិ​ បេតិកភណ្ឌ​ពិភពលោក​ ទោះ​បី​ជា​មាន​ចេតនា​អាក្រក់​ពី​ក្រុម​អាវ​លឿង​ដឹកនាំ​រដ្ឋាភិ​បាល​ថៃ​ ព្យាយាម​រារាំង​ទៅ​ក្រុម​ប្រទេស​ជា​គណៈកម្មាធិការ​បេតិកភណ្ឌ ក្នុង​ការ​ចុះ​បញ្ជី​ក៏​ដោយការ​អភិវឌ្ឍន៍នៅ​តំបន់​ប្រាសាទ​ព្រះវិហារ​ ក៏​ដូច​ជាភាព​ជា​គំរូ​របស់​កម្ពុជា​ ក្នុង​ការ​កសាង​សុខ​សន្តិភាព និង​ការ​ផ្សះផ្សារ​ជាតិ​ ដើម្បី​ធ្វើការ​អភិវឌ្ឍន៍​សេដ្ឋកិច្ច​ជាតិ ដែល​បាន​ដាក់​ចេញ​តាម​រយៈ​យុទ្ធ​សាស្ត្រ​ចតុកោណ រហូត​កម្ពុជា​បាន​ក្លាយ​ជា​ប្រធាន និង​រៀប​ចំ​កិច្ច​ប្រជុំ​លើក​ទី​៣៧ នៃ​គណៈកម្មាធិការ​បេតិកភណ្ឌ​ពិភពលោក នៅ​ព្រះ​រាជា​ណាចក្រកម្ពុជា​។

ឯកឧត្ដមបណ្ឌិត​សភាចារ្យ​ សុខ អាន​ បាន​មាន​ប្រសាសន៍​បញ្ជាក់​ថា សមិទ្ធផលនៃការចុះ​បញ្ជីប្រាសាទ​ព្រះវិហារ​នៅឆ្នាំ២០០៨ មិនមែន​សម្រេច​បានក្នុង​ពេល​មួយ​ប៉​ប្រិចភ្នែកនោះទេ។ ឯកឧត្តម​បណ្ឌិ​សភាចារ្យ សុខ អាន បាន​មាន​ប្រសាសន៍​ឲ្យ​ដឹង​ថា តាមពិតប្រាសាទ​ព្រះ​វិហារ​ គឺជារមណីយដ្ឋានមួយក្នុងចំណោម​រមណីយ​ដ្ឋាន​នានា ដែលត្រូវបានដាក់​បញ្ចូល​ក្នុង​បញ្ជី​ត្រៀម​បម្រុងតាំងពីឆ្នាំ១៩៩២​មក​ម៉្លេះ ដោយ​យើងសង្ឃឹមថា ថ្ងៃ​ណា​មួយរមណីយ​ដ្ឋាន​នេះ​នឹងត្រូវ​បានចុះ​ក្នុងបញ្ជី​បេតិកភណ្ឌ​ពិភព​លោក។ បន្ទាប់​មក នៅក្នុង​ឆ្នាំ២០​០​១ យើង​បាន​ចាប់​ផ្តើមយុទ្ធនាការ​ដែលមាន​លក្ខណៈ​ជាប្រព័ន្ធ​មួយក្នុង​ការរៀបចំ​ឯកសារ ការ​ប្រាស្រ័យ​ទាក់​ទង​ការទំនាក់ទំនង​ដោយផ្ទាល់ និងការ​ធ្វើបទ​បង្ហាញ​នានា ដើម្បីទាក់​ទាញ​នូវការ​គាំទ្រ​សម្រាប់​ការ​ស្នើ​សុំចុះ​បញ្ជី​ជាផ្លូវការ​ប្រាសាទ​ព្រះវិហារជា​បេតិកភណ្ឌពិភព​លោក​នៅ​ឆ្នាំ២០០៦។ នៅ​ឆ្នាំ២០០៧ ​នៅទីក្រុង Christchurch ប្រទេសនូវែល​ហ្សេឡង់ កម្ពុជាបាន​ផ្លាស់​ប្តូរ​ដោយ​ជោគ​ជ័យ​នូវទំនោរ​ភាគ​ច្រើន​នៅក្នុងគណៈ​កម្មាធិការ​បេតិក​ភណ្ឌពិភពលោក ដែល​ត្រូវ​បាន​រៀប​ចំ​ឆាក​ដោយ​មជ្ឈដ្ឋាន​មួយ​ចំនួនក្នុង​ប្រទេសថៃ សំដៅរារាំង​ការ​ដាក់​បញ្ចូល​ប្រាសាទ​ព្រះវិហារ​ក្នុង​បញ្ជី​បេតិកភណ្ឌ​ពិភពលោក។

តាម​សេចក្តី​សម្រេ​ច​លេខ 31COM8B.24 សម័យ​ប្រជុំ​លើកទី៣១ របស់​គណៈកម្មាធិការ​បេតិក​ភណ្ឌ​ពិភពលោក​បាន​ទទួល​ស្គាល់ថា រមណីយដ្ឋាន​ប្រាសាទ​ព្រះវិហារ​ជាទីសក្ការៈ​មាន​សារៈ​សំខា​ន់​ជា​អន្តរជាតិ​ដ៏មហាអស្ចារ្យ និងមានតម្លៃ​លេច​​ធ្លោជា​សកល​ (OUV) គណៈកម្មាធិការ​យល់​ព្រម​ជាគោលការណ៍​ថា ប្រាសា​ទ​ព្រះវិហារ​គួរត្រូវបាន​ចុះ​ក្នុង​បញ្ជី​បេតិកភណ្ឌពិភព​លោក និងកត់​សម្គាល់​ថា​ ដំណើរ​ការ​ចុះ​បញ្ជីកំពុង​មានវឌ្ឍនភាព។

ឯកឧត្តម​បណ្ឌិត​សភាចារ្យ​ សុខ អាន បាន​មាន​ប្រសាសន៍​បញ្ជាក់​ថា នៅឆ្នាំ២០០៨ ទោះបី​ជា​មាន​ការផ្លាស់ប្តូរ​ឥរិយាបថ​ម្តង​ហើយម្តងទៀត​ពីសំណាក់​គណៈប្រតិភូ​ថៃ និង​ការ​ប៉ុន​ប៉ង​​ជា​បន្ត​បន្ទាប់ ដែល​ពេល​ខ្លះ​មាន​ភាពតានតឹង​ខ្លាំង ក្នុង​ការ​រារាំង​ការ​ចុះបញ្ជី​ប្រាសាទ​​ព្រះ​វិហារ​​ក៏​ដោយ ក៏គណៈ​ប្រតិភូ​កម្ពុជា​អាចទាក់ទាញ​ការ​គាំទ្រ​ពី​សំណាក់​សមាជិក​ភាគច្រើន ហើយ​ជាទី​បំផុត​គណៈកម្មាធិការ​ដែល​មាន​សមាជិក២១ប្រទេស បាន​សម្រេច​តាមកុង-​សង់ស៊ុសដើម្បី​ចុះ​រមណីយដ្ឋាន​ប្រាសាទ​ព្រះវិហារជាទីសក្ការៈ ក្នុង​បញ្ជី​បេតិកភណ្ឌ​ពិភពលោក តាម​សេច​ក្តី​សម្រេច លេខ 32COM8B.102 ទីក្រុង​Quebec ប្រទេសកាណាដា ខែកក្កដា ឆ្នាំ២០០៨។

តាម​សេចក្តី​សម្រេ​ច​លេខ 31COM8B.24 សម័យ​ប្រជុំ​លើកទី៣១ របស់​គណៈកម្មាធិការ​បេតិក​ភណ្ឌ​ពិភពលោក​បាន​ទទួល​ស្គាល់ថា រមណីយដ្ឋាន​ប្រាសាទ​ព្រះវិហារ​ជាទីសក្ការៈ​មាន​សារៈ​សំខា​ន់​ជា​អន្តរជាតិ​ដ៏មហាអស្ចារ្យ និងមានតម្លៃ​លេច​​ធ្លោជា​សកល​ (OUV) គណៈកម្មាធិការ​យល់​ព្រម​ជាគោលការណ៍​ថា ប្រាសា​ទ​ព្រះវិហារ​គួរត្រូវបាន​ចុះ​ក្នុង​បញ្ជី​បេតិកភណ្ឌពិភព​លោក និងកត់​សម្គាល់​ថា​ ដំណើរ​ការ​ចុះ​បញ្ជីកំពុង​មានវឌ្ឍនភាព។

ឯកឧត្តមបណ្ឌិត​សភាចារ្យ សុខ អាន បាន​មាន​ប្រសាសន៍​ថា ជាអកុសល មិន​មែន​គ្រប់​គ្នា​សុទ្ធ​តែអបអរសាទរ​នឹងជោគជ័យ​របស់​យើង​នៅទីក្រុង Quebec នោះ​ទេ។ ក្នុងពេល​តែមួយ​ថ្ងៃបន្ទាប់ពី​យើងបាន​ជួបជុំគ្នា​នៅពហុកីឡដ្ឋាន​ជាតិ​អូឡាំពិក​ នេះ​ប៉ុណ្ណោះ ប្រតិកម្ម​ដោយ​ហិង្សា​ប្រឆាំងនឹង​ជោគជ័យ​នៃការចុះបញ្ជី​ប្រាសាទ​ព្រះវិហារ បាន​ផ្ទុះ​ឡើងដោយ​ក្រុម​អាវ​លឿង​និងសម្ព័ន្ធមិត្តរបស់គេ។ ​នៅ​ថ្ងៃទី១៥ ខែកក្កដា ឆ្នាំ២០០៨ កង​ទ័ព​ថៃបាន​ឆ្លងកាត់​ព្រំ​ដែន និង​ធ្វើ​ការ​កាន់កាប់​ទឹកដី​កម្ពុជា​នៅជុំវិញ​ប្រាសាទ​ព្រះវិហារ និង​បាន​វាយ​លុក​ជា​ច្រើន​លើកច្រើនសារ និង​ច្រើន​កន្លែងរវាងឆ្នាំ២០០៨ និងឆ្នាំ២០១១ បណ្តាល​ឱ្យ​ខូច​ខាត​យ៉ាងដំណំ​ដល់​ប្រាសាទ និង​បាន​ប្រើប្រាស់​អាវុធ​ធុនធ្ងន់ រួមទាំងគ្រាប់​បែក​ចង្កោម​ចូលជ្រៅ​ក្នុងទឹកដី​របស់​កម្ពុជា​ទៀតផង។ ប្រជាជន​មួយ​ចំនួន​បាន​ស្លាប់​និង​រងរបួស ហើយ​រាប់​ពាន់​នាក់​បានបាត់បង់ទី​ជម្រក និងត្រូវភៀស​ខ្លួន។

ឆ្លើយ​តប​នឹងការវាយ​ប្រហារ​ម្តង​ហើយ​ម្តងទៀត​ រាជរដ្ឋាភិបាល​កម្ពុជា​បាន​ចាប់ផ្តើម​យុទ្ធនា​ការ​ចម្រុះ​មួយ​ដោយ​ជោគជ័យ ដើម្បី​ការពារ​ប្រាសាទ​អធិបតេយ្យភាព​ជាតិ និង​បូរណភាព​ទឹក​ដី​របស់​យើង គឺការ​ប្រើប្រាស់​មធ្យោបាយ​ការទូត នយោបាយ បេតិកភណ្ឌ​វប្បធម៌ ​យោធា និង​ច្បាប់​។ ក្រោម​ការ​ដឹកនាំ និង​បញ្ជាផ្ទាល់របស់ សម្តេចនាយករដ្ឋមន្រ្តី តេជោ ហ៊ុន សែន នាយ ទាហាន នាយទាហា​នរង ពល​ទាហាន​និងកងកម្លាំងប្រដាប់​អាវុធ​គ្រប់ប្រភេទ ប្រកប​ដោយ​វីរភាព​ដ៏អង់អាចក្លាហាន ជាមួយ​ស្មារតី​ឧបត្ថម្ភ​គាំទ្រ និងសាមគ្គីភាព​ជាធ្លុង​មួយ​របស់​ប្រជា​ពលរដ្ឋ​ទូទាំងប្រទេស រក្សា​បាន​យ៉ាងរឹងមាំ​នូវ​បូរណ​ភាព​ទឹកដីរបស់កម្ពុជាយើង។ បន្ថែម​លើ​ការ​ការពារ​ផ្នែកយោធាប្រកបដោយ​ជោគជ័យ យើង​ត្រូវបាន​បង្ខំ​ចិត្តឱ្យនាំ​យក​បញ្ហា​នេះ​ទៅ​កាន់​តុលាការ​អន្តរជាតិ​ទីក្រុង​ឡាអេ ដើម្បីស្វែងរក​ការ​បក​ស្រា​យ​សាលដីកា​ឆ្នាំ១៩៦២ ដែល​បាន​ប្រកាស​យ៉ាងច្បាស់​នូវ​អធិបតេយ្យ​ភាព​របស់​កម្ពុជាលើ​ប្រាសាទ​ ព្រះវិហារ​និងដែនដី​ម្តុំ​ជិតៗ​ប្រាសាទ។

បច្ចុប្បន្ន​នេះ យើង​កំពុង​រង់ចាំដីកា​សម្រេច​ចុង​ក្រោយ​របស់​តុលាការ ប៉ុន្តែ​នៅ​ក្នុង​សេចក្តី​សម្រេច​ស្តីពី​វិធានការ​បណ្តោះអាសន្ន​ខែកក្កដា ឆ្នាំ២០១១ តុលាការ​បានដាក់​ចេញ​នូវដីកា​បង្គាប់​មួយ​។ តុលាការ​បានទទួល​យកសំណើ​របស់កម្ពុជា​ក្នុងការបក​ស្រាយ​សាលដីកា ដោយ​បដិសេធ​ជា​ឯកច្ឆន្ទ​នូវ​សំណើ​របស់ថៃ ដែលស្នើ​ឱ្យតុលាការ​បដិសេធ​សំណើ​របស់​កម្ពុជា។ ជាង​នេះទៀត តុលាការ​បាន​សម្រេ​ចថា ថៃមិនត្រូវ​រារាំងដល់​ការចេញ​ចូល​ដោយ​សេរី​របស់​កម្ពុជា​ទៅកាន់​ប្រាសាទ​ព្រះវិហារ​ឡើយ

ឯកឧត្តម​បណ្ឌិត​សភាចារ្យ​ សុខ​ អាន បាន​មាន​ប្រសាសន៍​ឲ្យ​ដឹង​ថា ក្នុង​អំឡុង​ពេល​ប៉ុន្មានឆ្នាំ​កន្លង​មកនេះ ពិភពលោក​បាន​ចាប់ផ្តើម​ស្គាល់យើង​កាន់​តែច្បាស់ ហើយ​ចាប់ផ្តើម​និយាយ​អំពីគំរូកម្ពុជា”  (សុខសន្តិភាព និង​ការផ្សះផ្សាជាតិ ទន្ទឹមនឹងការអភិវឌ្ឍ​សេដ្ឋ​កិច្ច ដូច​បង្ហាញ​នៅ​ក្នុង​យុទ្ធសាស្ត្រ​ចតុកោណ) ហើយ​ប្រទេស​យើង​បាន​ទទួល​នូវកិត្តិយស​និង​ការ​គោរព​រាប់​អាន​ កាន់​តែ​ច្រើន​ឡើងៗ។ លើសពីនេះ របៀប​ធ្វើការងារ​ដែលមាន​លក្ខណៈសម្រប​សម្រួល​របស់​យើង​នៅក្នុងស្ថាប័ន​ នៃអង្គការយូណេស្កូ ទទួលបាន​ការវាយ​តម្លៃខ្ពស់​ពីសំណាក់​ប្រទេសតូច ធំនានា។
កម្ពុជា​ទទួល​បានជោគជ័យ​នៅក្នុងការ​ឈរឈ្មោះ​បោះឆ្នោត ជាសមាជិកគណៈកម្មាធិការ​បេតិក​ភណ្ឌពិភពលោក​សម្រាប់អាណត្តិ​៤ឆ្នាំ ២០០៩-២០១៣។ នៅឆ្នាំ២០០៩ រាជរដ្ឋាភិបាល​បាន​ដាក់​ចេញ​នូវយុទ្ធនាការស្វែងរកសម្លេង​ឆ្នោត​ជា​អន្តរជាតិ និងបេសក​កម្ម​ជាច្រើនត្រូវ​បាន​ធ្វើឡើង​នៅ​ក្នុង​ទ្វីប​ផ្សេងៗ ដើម្បីទាក់ទាញការគាំទ្រដល់​កម្ពុជា​ពីសំណាក់​តំបន់បោះឆ្នោត​ទាំង​៥​ របស់​អង្គការ​យូណេស្កូ។ យុទ្ធនាការនោះទទួលបាន​ជោគជ័យ​យ៉ាងខ្លាំង ហើយ​កម្ពុជា​ត្រូវ​បានជាប់ឆ្នោត ដោយ​បាន​ទទួលសម្លេងគាំទ្រច្រើនជាង​គេ​លំដាប់ទី២ បន្ទាប់ពីប្រទេសស្វីស។

បន្ទាប់​ពីបានក្លាយ​ជាសមាជិក កម្ពុជា​ត្រូវបាន​ជ្រើសរើស​ឱ្យធ្វើជា​អនុប្រធាននៃ​គណៈ​កម្មាធិ​ការ​ បេតិកភណ្ឌពិភព​លោក​សម្រាប់​ឆ្នាំ២០១០-២០១១ ដែល​នៅពេល​នោះ​យើង​បាន​ស្នើសុំធ្វើ​ជាម្ចាស់​ផ្ទះ​​ រៀបចំកិច្ចប្រជុំ​គណៈកម្មាធិការ​បេតិកភណ្ឌពិភព​លោក​នៅកម្ពុជា។ ដើម្បី​ធានា​បាន​នូវ​សេចក្តី​សម្រេ​ច ​ជាវិជ្ជមាន​ពីសំណាក់​គណៈកម្មាធិការបេតិកភណ្ឌ​ពិភពលោក ជា​ការ​ចាំបាច់យើងបាន​ធ្វើ​យុទ្ធនាការ​ស្វែង​រកការគាំទ្រ​ជាថ្មីម្តងទៀត ដែល​ការងារ​នេះ​ទាមទារនូវ​ការយកចិត្តទុកដាក់ខ្ពស់​និង​ការ​អត់​ធ្មត់​ខ្លាំង។

ជាលទ្ធផល នៅខែកក្កដា ឆ្នាំ២០១២ នាទីក្រុង St. Petersburg សហព័ន្ធរុស្សី សម័យប្រជុំ​លើកទី​៣៦​នៃ​គណៈកម្មាធិការ​បេតិកភណ្ឌពិភពលោក បាន​សម្រេច​ជាឯកច្ឆន្ទទទួលយក​សំណើរ​បស់​កម្ពុជា​ធ្វើជា​ម្ចាស់​ផ្ទះនៃសម័យ​ប្រជុំ​លើកទី​៣៧ ​របស់គណៈ​កម្មាធិ​ការបេតិក​ភណ្ឌពិភពលោកពីថ្ងៃទី​១៦ ដល់ថ្ងៃទី២៧ ខែមិថុនា ឆ្នាំ២០១៣ ដោយខ្លួនខ្ញុំ​ផ្ទាល់​ត្រូវបាន​ផ្តល់​កិត្តិយសជាប់ឆ្នោត​ធ្វើជា​ប្រធាន​សម្រាប់​ ឆ្នាំ២០១២-២០១៣។

ទាក់​ទង​នឹង​ការ​ចុះ​បញ្ជី​ប្រាសាទ​វិហារ​ជា​សម្បត្តិបេតិកភណ្ឌ​ពិភពលោក ឯកឧត្តម​បណ្ឌិត​សភាចារ្យ សុខ អាន បាន​មាន​ប្រសាសន៍​វាយ​តម្លៃ​ថា តាមរយៈការចុះរមណីយ​ដ្ឋាន​ប្រាសាទ​ព្រះវិហារ​ជាទីសក្ការៈ ក្នុងបញ្ជីបេតិកភណ្ឌ​ពិភពលោក​របស់​អង្គការយូណេស្កូ កម្ពុជាទទួល​បាន​ជោគជ័យ​ដោយបាន​ធ្វើឱ្យ​ពិភពលោក​ទទួលស្គាល់​នូវតម្លៃ​លេច​ធ្លោជា​ សកល​របស់​ប្រាសាទ​ព្រះវិហារផង ព្រម​ទាំង​ការ​លើកកម្ពស់នូវតម្លៃ​នៃ​ច្បាប់អន្តរជាតិ ដូច​មាន​ចែង​ក្នុង​សាលដីកាថ្ងៃទី១៥ ខែមិថុនា ឆ្នាំ១៩៦២​ របស់​តុលាការ​យុត្តិធម៌អន្តរជាតិ​ផងដែរ។
នៅ​ក្នុង​ពិធី​ដ៏​អធិកអធម​នេះ​ឯកឧត្តម ប៉ា សុជាតិវង្ស អភិបាល​នៃ​គណៈអភិបាល​រាជធានី​ភ្នំពេញ បាន​ថ្លែង​អំណរ​គុណ​ចំពោះ​សម្តេច​អគ្គមហាសេនា​បតីតេជោ ហ៊ុន សែន ដែល​បាន​ដឹកនាំ​ប្រទេស​ឲ្យ​មាន​សុខ សន្តិភាព និង​ការអភិវឌ្ឍន៍ ពិសេស​ការ​ដឹកនាំ​ឲ្យ​មានជោគជ័យ​ក្នុង​ការ​ចុះ​បញ្ចី​ប្រាសាទ​ព្រះវិហារ​ជា​សម្បត្តិបេតិកភណ្ឌ​ពិភពលោក​ ក៏​ដូច​ជា​ថ្លែង​អំណរ​គុណ​ចំពោះ​កង​កម្លាំង​ប្រដាប់​អាវុធ​គ្រប់​ប្រភេទ​ ដែល​បាន​ការពារ​ទឹក​ដី និ​ង​អធិបតេយ្យ​ភាព ពិសេស​ ​គឺ​សម្បត្តិ​បេតិកភណ្ឌ​ជាតិ ពីការ​ប៉ុន​ប៉ង​ឈ្លាន​ពាន​បំផ្លិច​បំផ្លាញ​របស់​សត្រូវ​។
នៅ​ក្នុង​ពិធី​ដ៏​អធិកអធម​នេះ​ដែរ ​បទចំរៀង​ «ពង្សាវតារខ្មែរ​» ត្រូវ​បានច្រៀង​រួម​គ្នា​ដោយ​គណៈ​អធិបតី មន្ត្រី​រាជ​ការ និង​យុវជន យុវនារី សិស្ស​ និស្សិត នៅ​ក្នុង​អង្គពិធី​ទាំង​មូល​ដែល​បង្ហាញ​ថា ព្រះ​រាជាណាចក្រកម្ពុជា​ក្នុង​សម័យ​តេជោ ត្រូវ​បាន​ចាត់​ទុក​ជា​កម្ពុជា​អច្ឆិរយៈ៕

អត្ថបទៈ អង្គភាព​ព័ត៌មាន និង​ប្រតិកម្ម​រហ័ស

តំណាងប្រជាពលរដ្ឋតំបន់បឹងកក់ដាក់ញត្តិ ជូនអង្គទូត សហគមន៍អន្តរជាតិ អង្គការសង្គមស៊ីវីលនានា វគ្គទី២

តំណាងប្រជាពលរដ្ឋតំបន់បឹងកក់ដាក់​ញត្តិ ជូនអង្គទូត សហគមន៍អន្តរជាតិ អង្គការសង្គមស៊ីវីលនានា វគ្គទី១

ប្រជាជាតិ និងប្រជាជនកម្ពុជា ជាម្ចាស់ផ្ទះ និងជាប្រធាន WHC 37 at Cambodia

5th Anniversary of the Inscription of the Temple of Preah Vihear on the WHC List 2008 2013

វេទិកាយុវជន និងបេតិកភ័ណ្ឌ Youth Forum and World Heritage

សុន្ទរកថារំលឹកខួប ឯកឧត្តម បណ្ឌិតសភាចារ្យ សុខ អាន ក្នុងពិធីអបអរសាទរខួបលើកទី៥ នៃការចុះប្រាសាទព្រះវិហារ ក្នុងបញ្ជីបេតិកភណ្ឌពិភពលោក

សុន្ទរកថារំលឹកខួប
¹¹¹ö¹¹¹
ឯកឧត្តម បណ្ឌិតសភាចារ្យ សុខ អាន​ ឧបនាយករដ្ឋមន្ត្រី ​ រដ្ឋមន្ត្រី​ទទួល​បន្ទុក​ទីស្តីការ​គណៈ​រដ្ឋមន្រ្តី តំណាងដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់របស់សម្តេចអគ្គមហាសេនាបតីតេជោ ហ៊ុន សែន ​នាយករដ្ឋមន្រ្តីនៃព្រះរាជាណាចក្រកម្ពុជា ក្នុងពិធី​អបអរសាទរខួបលើកទី៥ នៃការចុះប្រាសាទព្រះវិហារ ក្នុងបញ្ជីបេតិកភណ្ឌពិភពលោក
រាជធានីភ្នំពេញ ថ្ងៃទី០៧ ខែកក្កដា ឆ្នាំ២០១៣
­œœœ


ឯកឧត្តម​ ប៉ា សុជាតិវង្ស អភិបាលនៃគណៈអភិបាលរាជធានីភ្នំពេញ
ឯកឧត្តម លោកជំទាវ អស់លោក លោកស្រី
ក្មួយៗយុវជនជាទីមេត្រី!
ថ្ងៃនេះ ខ្ញុំនិងភរិយាមានសេចក្តីសោមនស្សរីករាយក្រៃលែង ដោយបានមកចូលរួមជាមួយ  បង​ប្អូន​ជន​រួម​ជាតិ​​នៅ​​ទី​​នេះ​​​ជា​​ថ្មី​​ម្តង​​​ទៀត ដែលកាលពី៥ឆ្នាំមុន ទីនេះជាកន្លែងដែលខ្ញុំបានឈរនៅ​​​​​​​​​​​  ជា​មួយ​​​គណៈ​ប្រតិភូកម្ពុជា និ​ង​បងប្អូនជន​រួម​ជាតិ​ទាំង​អស់​ដើម្បីអបអរសាទរជ័យជំនះថ្ងៃទី០៧ ខែ​កក្កដា ឆ្នាំ២០០៨ នៅ​ទីក្រុង Quebec ប្រទេស​កាណា​ដា ជាជ័យជំនះដែលយើងសម្រេចបាន​ដោយ​លំបាក
តាមរយៈការចុះរមណីយដ្ឋានប្រាសាទព្រះវិហារជាទីសក្ការៈ ក្នុងបញ្ជីបេតិកភណ្ឌពិភពលោក​របស់​អង្គការយូណេស្កូ កម្ពុជាទទួលបានជោគជ័យដោយបានធ្វើឱ្យពិភពលោកទទួលស្គាល់នូវតម្លៃ​លេច​ធ្លោជា​សកល​​របស់ប្រាសាទព្រះវិហារផង ព្រម​ទាំង​ការ​​លើកកម្ពស់នូវតម្លៃ​នៃ​ច្បាប់អន្តរជាតិ ដូច​មាន​ចែងក្នុងសាលដីកាថ្ងៃទី១៥ ខែមិថុនា ឆ្នាំ១៩៦២​ របស់​តុលាការ​យុត្តិធម៌អន្តរជាតិផងដែរ។
សមិទ្ធផលនៃការចុះបញ្ជីប្រាសាទព្រះវិហារនៅឆ្នាំ២០០៨ មិនមែនសម្រេច​បានក្នុង​ពេល​​​មួយ​ប៉​ប្រិចភ្នែកនោះទេ។ តាមពិត ប្រាសាទព្រះវិហារគឺជារមណីយដ្ឋានមួយក្នុងចំណោម​រមណី​យ​​ដ្ឋាន​នានា ដែលត្រូវបានដាក់បញ្ចូលក្នុងបញ្ជីត្រៀមបម្រុងតាំងពីឆ្នាំ១៩៩២​មក​ម៉្លេះ ដោយ​យើងសង្ឃឹមថា ថ្ងៃ​ណា​មួយរមណីយដ្ឋាននេះនឹងត្រូវបានចុះក្នុងបញ្ជី​បេតិកភណ្ឌ​ពិភព​លោក។ បន្ទាប់​មក នៅក្នុង​ឆ្នាំ២០​០​១ យើងបានចាប់ផ្តើមយុទ្ធនាការដែលមានលក្ខណៈជាប្រព័ន្ធមួយក្នុងការរៀបចំឯកសារ ការ​ប្រាស្រ័យទាក់​ទង ការទំនាក់ទំនងដោយផ្ទាល់និងការធ្វើបទបង្ហាញ​នានាដើម្បីទាក់ទាញ​នូវការ​គាំទ្រ​សម្រាប់​ការ​ស្នើ​សុំចុះបញ្ជីជាផ្លូវការប្រាសាទព្រះវិហារជាបេតិកភណ្ឌពិភពលោកនៅឆ្នាំ២០០៦។ នៅ​ឆ្នាំ២០០៧ ​នៅទីក្រុង Christchurch ប្រទេសនូវែលហ្សេឡង់ កម្ពុជាបានផ្លាស់ប្តូរដោយជោគជ័យនូវទំនោរ​ភាគ​ច្រើន​នៅក្នុងគណៈ​កម្មាធិការ​​បេតិក​ភណ្ឌពិភពលោក ដែលត្រូវបាន​រៀប​ចំ​ឆាក​​ដោយ​មជ្ឈដ្ឋាន​មួយ​ចំនួនក្នុងប្រទេសថៃ សំដៅរារាំង​ការ​ដាក់បញ្ចូលប្រាសាទ​ព្រះវិហារ​ក្នុង​បញ្ជី​បេតិកភណ្ឌពិភពលោក។
បន្ទាប់មក ក្នុងស្មារតីនៃការសម្របសម្រួល (ដែលត្រូវបានវាយតម្លៃខ្ពស់​ពីសំណាក់សមាជិក​នៃ​គណៈកម្មាធិការ) យើងបានយល់ព្រមអនុវត្តតាមវិធីកុងសង់ស៊ុស ដើម្បីឱ្យដំណើរ​ការ​ចុះ​បញ្ជី​បន្ត​បើក​ចំហររហូតដល់សម័យប្រជុំរបស់គណៈកម្មាធិការនៅឆ្នាំ២០០៨ ទើប​រមណីយដ្ឋាន​នេះត្រូវ​បាន​ចុះ​​បញ្ជី​ជា​ផ្លូវការ។
តាមសេចក្តី​សម្រេ​ច​​លេខ 31COM8B.24 សម័យប្រជុំលើកទី៣១របស់គណៈកម្មាធិការ​បេតិកភណ្ឌពិភពលោកបានទទួលស្គាល់ថា “រមណីយដ្ឋានប្រាសាទព្រះវិហារជាទីសក្ការៈមាន​សារៈ​សំខា​ន់​ជា​អន្តរជាតិ​ដ៏មហាអស្ចារ្យ និងមានតម្លៃ​លេច​​ធ្លោជា​សកល​ (OUV)។ គណៈកម្មាធិការ​យល់​ព្រម​​ជាគោលការណ៍ថា ប្រាសា​ទ​ព្រះវិហារ​គួរត្រូវបាន​ចុះ​ក្នុង​បញ្ជី​បេតិកភណ្ឌពិភពលោក និងកត់​សម្គាល់​ថា​ ដំណើរ​ការ​ចុះ​បញ្ជីកំពុងមានវឌ្ឍនភាព។”
នៅឆ្នាំ២០០៨ ទោះបីជាមានការផ្លាស់ប្តូររិយាបថម្តងហើយម្តងទៀតពីសំណាក់​គណៈប្រតិភូ​ថៃ និងការ​ប៉ុន​ប៉ង​​ជាបន្តបន្ទាប់ ដែលពេល​ខ្លះ​មាន​ភាពតានតឹង​ខ្លាំង ក្នុងការរារាំងការចុះបញ្ជី​ប្រាសាទ​​ព្រះ​វិហារ​​ក៏​ដោយ ក៏គណៈ​ប្រតិភូ​កម្ពុជា​​អាចទាក់ទាញ​ការ​គាំទ្រ​ពី​សំណាក់សមាជិក​ភាគច្រើន ហើយជាទីបំផុត​គណៈកម្មាធិការ​ដែល​មាន​សមាជិក២១ប្រទេស បានសម្រេចតាមកុង-​សង់ស៊ុសដើម្បី​ចុះ​រមណីយដ្ឋាន​ប្រាសាទ​ព្រះវិហារជាទីសក្ការៈក្នុង​បញ្ជី​បេតិកភណ្ឌ​ពិភពលោក តាម​សេចក្តីសម្រេច លេខ 32COM8B.102 ទីក្រុង​Quebec ប្រទេសកាណាដា ខែកក្កដា ឆ្នាំ២០០៨
ជាអកុសល មិនមែនគ្រប់គ្នា សុទ្ធតែអបអរសាទរនឹងជោគជ័យរបស់យើងនៅទីក្រុង ​Quebec នោះទេ។ ក្នុងពេលតែមួយថ្ងៃបន្ទាប់ពីយើងបានជួបជុំគ្នានៅពហុកីឡាដ្ឋាន​ជាតិ​អូឡាំពិក​នេះប៉ុណ្ណោះ ប្រតិកម្ម​ដោយហិង្សាប្រឆាំងនឹងជោគជ័យនៃការចុះបញ្ជីប្រាសាទព្រះវិហារ បានផ្ទុះឡើងដោយ​ក្រុម​​អាវ​លឿង​​​និងសម្ព័ន្ធមិត្តរបស់គេ។ ​នៅ​ថ្ងៃទី១៥ ខែកក្កដា ឆ្នាំ២០០៨ កងទ័ពថៃបាន​ឆ្លងកាត់​ព្រំ​ដែន និង​ធ្វើ​ការ​កាន់កាប់ទឹកដីកម្ពុជានៅជុំវិញប្រាសាទព្រះវិហារ និងបានវាយ​លុក​ជា​ច្រើន​លើកច្រើនសារ និង​​ច្រើន​កន្លែងរវាងឆ្នាំ២០០៨ និងឆ្នាំ២០១១ បណ្តាលឱ្យខូចខាតយ៉ាងដំណំដល់ប្រាសាទ និង​បាន​​ប្រើប្រាស់​អាវុធ​ធុនធ្ងន់ រួមទាំងគ្រាប់បែកចង្កោមចូលជ្រៅក្នុងទឹកដីរបស់កម្ពុជាទៀតផង។ ប្រជាជន​មួយ​ចំនួន​​បាន​ស្លាប់​និង​រងរបួស ហើយរាប់ពាន់នាក់បានបាត់បង់ទីជម្រកនិងត្រូវភៀសខ្លួន។
ឆ្លើយតបនឹងការវាយប្រហារម្តងហើយម្តងទៀត​ រាជរដ្ឋាភិបាលកម្ពុជាបានចាប់ផ្តើម​យុទ្ធនា​ការ​​ចម្រុះមួយដោយជោគជ័យ ដើម្បីការពារប្រាសាទ អធិបតេយ្យភាពជាតិ និងបូរណភាព​ទឹក​ដី​របស់​យើង គឺការប្រើប្រាស់មធ្យោបាយ​​ការទូត នយោបាយ បេតិកភណ្ឌ​វប្បធម៌ ​យោធា និង​ច្បាប់​។ ក្រោម​ការ​ដឹកនាំនិងបញ្ជាផ្ទាល់របស់ សម្តេចនាយករដ្ឋមន្រ្តី តេជោ ហ៊ុន សែន នាយ​ទាហាន នាយទាហា​រង ពល​ទាហាន​​និងកងកម្លាំងប្រដាប់​អាវុធ​គ្រប់ប្រភេទ ប្រកបដោយវីរភាពដ៏អង់អាចក្លាហាន ជាមួយ​ស្មារតី​​​ឧបត្ថម្ភ​គាំទ្រ និងសាមគ្គីភាពជាធ្លុងមួយរបស់ប្រជាពលរដ្ឋទូទាំងប្រទេស រក្សា​បាន​យ៉ាងរឹងមាំ​នូវ​​បូរណ​ភាព​ទឹកដីរបស់កម្ពុជាយើង។ បន្ថែមលើការការពារ​ផ្នែកយោធាប្រកបដោយ​ជោគជ័យ យើង​ត្រូវបានបង្ខំចិត្តឱ្យនាំ​យក​បញ្ហា​នេះ​ទៅ​កាន់តុលាការ​អន្តរជាតិ​ទីក្រុង​ឡាអេ ដើម្បីស្វែងរក​ការ​បក​ស្រា​យ​​សាលដីកា​ឆ្នាំ១៩៦២ ដែលបាន​ប្រកាស​យ៉ាងច្បាស់​នូវ​អធិបតេយ្យ​ភាព​របស់​កម្ពុជាលើ​ប្រាសាទ​ព្រះវិហារ​និងដែនដីម្តុំជិតៗប្រាសាទ។
បច្ចុប្បន្ននេះ យើងកំពុងរង់ចាំដីកាសម្រេចចុងក្រោយរបស់តុលាការ ប៉ុន្តែនៅក្នុងសេចក្តី​សម្រេច​​ស្តីពីវិធានការបណ្តោះអាសន្នខែកក្កដា ឆ្នាំ២០១១ តុលាការបានដាក់ចេញនូវដីកាបង្គាប់​មួយ​។ តុលាការបានទទួលយកសំណើរបស់កម្ពុជាក្នុងការបកស្រាយសាលដីកា ដោយបដិសេធ​ជា​ឯកច្ឆន្ទ​នូវ​សំណើរបស់ថៃដែលស្នើឱ្យតុលាការបដិសេធសំណើរបស់កម្ពុជា។ ជាងនេះទៀត តុលាការ​បាន​សម្រេ​ច ថា “ថៃមិនត្រូវរារាំងដល់ការចេញចូលដោយ​សេរីរបស់កម្ពុជាទៅកាន់​ប្រាសាទ​ព្រះវិហារ​ឡើយ”
ទោះបីជាមានបញ្ហាប្រឈមទាំងនេះក្តី រាជរដ្ឋាភិបាលបានផ្តោតលើកម្មវិធីអភិរក្ស​និង​​អភិវឌ្ឍ​ន៍​​ប្រាសា​ទ​​​ព្រះវិហារនិងតំបន់ជុំវិញបន្ថែមទៀត ហើយស្វាគមន៍រាល់​ជំនួយអន្តរជាតិនៅ​ក្នុង​​បេសកកម្ម​ដ៏​អស្ចារ្យនេះ។
ក្នុងអំឡុងពេល៥ឆ្នាំកន្លងមកនេះ៖
·         យើងបានបង្កើតភូមិថ្មីមួយសម្រាប់ប្រជាពលរដ្ឋរបស់យើង ដែលជាជនភៀស​ខ្លួន​នៅ​តំបន់​នោះ​ ដោយមានផ្ទះសម្បែង វត្តអារាម ការបណ្តុះបណ្តាល​វិជ្ជាជីវៈ ហើយដែល​ប្រជាជនរួមគ្នាប្រសិទ្ធនាមថា ភូមិធម្មជាតិសម្តេចតេជោ
·         យើងបានពង្រឹងអាជ្ញាធរជាតិព្រះវិហារទទួលបន្ទុកកិច្ចការអភិរក្ស និងអភិវឌ្ឍន៍ប្រាសាទ​ព្រះវិហារ
·         ដើម្បីអភិវឌ្ឍវិស័យទេសចរណ៍ក្នុងតំបន់ និងផ្តល់ឱកាសការងារដល់ប្រជាជន យើង​បាន​កសាងផ្លូវធ្វើដំណើរល្អ ដែលអាចឱ្យយើងចំណាយពេលតិចជាងមុនរវាង​ខេត្ត​កំពង់ធំ ខេត្តសៀម​រាប និង​ខេត្ត​ព្រះវិហារ ហើយបច្ចុប្បន្នកំពុងបញ្ចប់ការសាងសង់​សារមន្ទីរ​ធម្ម​ជា​តិ​សកលសម្តេច​តេជោ​ ដែលមានលក្ខណៈជាសារមន្ទីរវប្បធម៌ ជាតិពិន្ទុ-វិទ្យា បូរាណវិទ្យា និងធម្មជាតិផង។
សកម្មភាពទាំងនេះ បានធ្វើឱ្យយើងយកចិត្តទុកដាក់ជាពិសេសដល់ជនជាតិភាគតិចក្នុង​តំបន់។ ពិតណាស់ ការយកចិត្តទុកដាក់នេះត្រូវបានប្រកាន់ខ្ជាប់ក្នុងគោលនយោបាយ​ របស់​រាជរដ្ឋាភិបាល ក្រោមការដឹកនាំ​របស់ សម្តេចនាយករដ្ឋមន្រ្តី តេជោ ហ៊ុន សែន ដោយ​ចាត់​​ទុកបងប្អូន​ជនជាតិ និង​សាស​នា​ភាគ​តិច​នៅកម្ពុជា ជាជនរួមជាតិដែលមានសិទ្ធិនិង​តួនាទី​ពេញ​លេញ​។
តំបន់នៅជុំវិញប្រាសាទព្រះវិហារមានអ្នកស្រុកជនជាតិកួយជាច្រើន ដែលល្បីល្បាញតាំងពី​មុន​​ សម័យ​អង្គរខាងផ្នែកផលិតលោហៈដ៏ជំនាញ និងប៉ិនប្រសប់ក្នុងការប្រមាញ់ ចាប់ទាក់ដំរីព្រៃ ចិញ្ចឹម និង ហ្វឹក​ហ្វឺន​​​ដំរី ទាំង​សម្រាប់ការងារក្នុងជីវភាពផងនិងការងារកងទ័ពផង។ ទេព្យកោសល្យខាងផ្នែក​លោហ​ធាតុ​ដ៏ចំណាន​របស់​ជនជាតិ​កួយបាន​ជួយដល់ការផលិត​​​អាវុធដែលបុព្វបុរសយើង បានប្រើប្រាស់​​ដើម្បី​បង្កើត​អាណា​ចក្រ​ខ្មែរ​ដ៏អស្ចារ្យ និងដើម្បីកាត់ថ្ម​យក​មក​សាងសង់ប្រាសាទដ៏សំបូរបែប​និង​មហិមា​នានារបស់យើង។
សារមន្ទីរថ្មីមានដាក់តាំងរូបថត និងរូបចម្លាក់ ដែលបង្ហាញនូវលក្ខណៈខុសប្លែក​របស់វប្បធម៌​និង​​សង្គម​​របស់​ជនជាតិកួយ។ នេះជាលទ្ធផលនៃគម្រោងសិក្សាស្រាវជ្រាវបានធ្វើឡើងតាំង​ពី​ឆ្នាំ​២០១០ដោយ​រាជ​បណ្ឌិតសភាកម្ពុជា ក្រសួងវប្បធម៌ និងវិចិត្រសិល្បៈ អាជ្ញាធរអប្សរា និងអាជ្ញាធរ​ជាតិ​ព្រះវិហារ។ ការស្រាវជ្រាវនេះបានរកឃើញទីតាំងស្លដែក​បុរាណជាង​២០០​កន្លែង​ក្នុង​ខេត្ត​ព្រះវិហារ សៀម​រា​ប កំពង់ធំ និងឧត្តរមានជ័យ។ ក្នុងន័យនេះ រាជ​រដ្ឋាភិបាលបានសម្រេចបង្កើតឧទ្យាន​ជាតិ​មួយ​​មាន​​ទំហំ​ប្រហែល​​​១០០គីឡូ​ម៉ែតក្រឡា ដើម្បីអភិរក្សទីតាំងទាំងនោះជាមួយ​នឹងភស្តុតាងប្រវត្តិ​សាស្រ្ត​​ដែល​​មិន​អាច​កាត់ថ្លៃបាននៃ​បេតិកភណ្ឌរបស់យើង។

ឯកឧត្តម លោកជំទាវ អស់លោក លោកស្រី
ក្មួយៗយុវជនជាទីមេត្រី!
ក្នុងអំឡុងពេលប៉ុន្មានឆ្នាំកន្លងមកនេះ ពិភពលោកបានចាប់ផ្តើមស្គាល់យើងកាន់តែច្បាស់ ហើយចាប់ផ្តើម​និយាយ​អំពី “គំរូកម្ពុជា”  (សុខសន្តិភាពនិងការផ្សះផ្សាជាតិ ទន្ទឹមនឹងការអភិវឌ្ឍ​សេដ្ឋ​កិច្ច ដូច​បង្ហាញ​នៅក្នុងយុទ្ធសាស្ត្រចតុកោណ) ហើយប្រទេសយើងបានទទួលនូវកិត្តិយស​និង​ការ​គោរព​រាប់​អាន​ កាន់​តែ​ច្រើនឡើងៗ។ លើសពីនេះ របៀបធ្វើការងារដែលមានលក្ខណៈសម្របសម្រួល​របស់​យើង​នៅក្នុងស្ថាប័ន​នៃអង្គការយូណេស្កូ ទទួលបានការវាយតម្លៃខ្ពស់ពីសំណាក់ប្រទេសតូច ធំនានា។
កម្ពុជាទទួលបានជោគជ័យនៅក្នុងការឈរឈ្មោះបោះឆ្នោត ជាសមាជិកគណៈកម្មាធិការ​បេតិក​ភណ្ឌពិភពលោកសម្រាប់អាណត្តិ៤ឆ្នាំ ២០០៩-២០១៣។ នៅឆ្នាំ២០០៩ រាជរដ្ឋាភិបាលបាន​ដាក់​ចេញ​នូវយុទ្ធនាការស្វែងរកសម្លេង​ឆ្នោត​ជា​អន្តរជាតិ និងបេសកកម្មជាច្រើនត្រូវ​បាន​ធ្វើឡើង​នៅ​ក្នុង​​​ទ្វីប​ផ្សេងៗ ដើម្បីទាក់ទាញការគាំទ្រដល់​កម្ពុជា​ពីសំណាក់តំបន់បោះឆ្នោត​ទាំង៥របស់​អង្គការ​យូណេស្កូ។ យុទ្ធនាការនោះទទួលបាន​ជោគជ័យ​យ៉ាងខ្លាំង ហើយកម្ពុជាត្រូវបានជាប់ឆ្នោត ដោយ​បាន​ទទួលសម្លេងគាំទ្រច្រើនជាង​គេ​លំដាប់ទី២ បន្ទាប់ពីប្រទេសស្វីស។
បន្ទាប់ពីបានក្លាយជាសមាជិក កម្ពុជាត្រូវបានជ្រើសរើសឱ្យធ្វើជាអនុប្រធាននៃ​គណៈ​កម្មាធិ​ការ​បេតិកភណ្ឌពិភពលោកសម្រាប់ឆ្នាំ២០១០-២០១១ ដែលនៅពេលនោះយើងបានស្នើសុំធ្វើ​ជាម្ចាស់​ផ្ទះ​​រៀបចំកិច្ចប្រជុំគណៈកម្មាធិការបេតិកភណ្ឌពិភពលោកនៅកម្ពុជា។ ដើម្បីធានាបាននូវ​សេចក្តី​សម្រេ​ច ​ជាវិជ្ជមានពីសំណាក់គណៈកម្មាធិការបេតិកភណ្ឌពិភពលោក ជាការចាំបាច់យើងបាន​ធ្វើ​យុទ្ធនាការ​​ស្វែង​​រកការគាំទ្រជាថ្មីម្តងទៀត ដែលការងារនេះទាមទារនូវការយកចិត្តទុកដាក់ខ្ពស់​និង​ការ​អត់​ធ្មត់​ខ្លាំង។
ជាលទ្ធផល នៅខែកក្កដា ឆ្នាំ២០១២ នាទីក្រុង St. Petersburg សហព័ន្ធរុស្សី សម័យប្រជុំ​លើកទី​៣៦​​នៃ​គណៈកម្មាធិការបេតិកភណ្ឌពិភពលោក បានសម្រេចជាឯកច្ឆន្ទទទួលយក​សំណើរបស់​កម្ពុជា​ធ្វើជា​ម្ចាស់​​​ផ្ទះនៃសម័យ​ប្រជុំ​លើកទី​៣៧​​​របស់គណៈកម្មាធិការបេតិកភណ្ឌពិភពលោក ពីថ្ងៃទី ​១៦ ដល់ថ្ងៃទី២៧ ខែមិថុនា ឆ្នាំ២០១៣ ដោយខ្លួនខ្ញុំផ្ទាល់ត្រូវបានផ្តល់កិត្តិយសជាប់ឆ្នោត​ធ្វើជា​ប្រធាន​សម្រាប់​ឆ្នាំ២០១២-២០១៣
អនុញ្ញាតឱ្យខ្ញុំធ្វើអត្ថាធិប្បាយបន្ថែមបន្តិច អំពីជោគជ័យគួរឱ្យកត់សម្គាល់នៃសម័យប្រជុំ​លើក​ទី៣៧នេះដែល​ទើប​បានបញ្ចប់កាលពីប៉ុន្មានថ្ងៃមុននេះ។ នេះជាសម័យប្រជុំដែលត្រូវបាន​សមាជិក​​នៃ​​គណៈ​កម្មាធិការ​បេតិកភណ្ឌពិភពលោក រដ្ឋភាគី ស្ថាប័នពិគ្រោះយោបល់​ និងស​មាជិក​សង្កេត​ការណ៍​ជា​ច្រើន ចាត់​​ទុកថាជាសម័យប្រជុំមួយ​ដែល​មានការរៀបចំយ៉ាងល្អ​និងទទួលបាន​ជោគ​ជ័យ​យ៉ាងធំធេង នៅ​ក្នុង​​ប្រវត្តិនៃសម័យប្រជុំគណៈ​កម្មាធិការបេតិកភណ្ឌ​ពិភពលោក ក្នុងរយៈពេល​៤ទសវត្សរ៍កន្លង​មកនេះ​។
នេះជាលើកទី១ហើយ ដែលប្រទេសមួយមានចំណូលនិងធនធានមានកំណត់ (ជាប្រទេស​មួយ​ក្នុងចំណាមប្រទេសដែលមានការអភិវឌ្ឍតិចតួចក្នុងពិភពលោក- LDCs) បានទទួលខុសត្រូវ​និង​មាន​កិត្តិយស​ក្នុង​ការ​ទទួល​ស្វាគមន៍គណៈប្រតិភូយ៉ាងច្រើន។ នេះមិនត្រឹមតែជាសន្និសីទអន្តរជាតិធំ​បំផុត​​​ប្រារព្ធនៅ​កម្ពុជា ដែលមានប្រតិភូចូលរួម ១៤៦៥នាក់ មកពីបណ្តាប្រទេសចំនួន១២៨នៅលើ​ពិភព​លោ​ក និងអ្នកកាសែតចំនួន ៦៧៣​ នាក់​ ​​ប៉ុណ្ណោះ​ទេ ប៉ុន្តែថែមទាំងជាកិច្ចប្រជុំ​ធំជាងគេ​បំផុត ប្រៀបធៀបទៅនឹងសម័យប្រជុំផ្សេងៗ​ ដែល​រៀបចំដោយគណៈកម្មាធិការ​បេតិក​ភ​ណ្ឌ​ពិភពលោក ហើយដែលបានប្រព្រឹត្តទៅនៅប្រទេសចំនួន​២៥ផ្សេង​គ្នា​លើពិភពលោកនាពេលកន្លងមក។
សម្បត្តិ​បេតិកភណ្ឌ​ថ្មីសរុបចំនួន១៩ ត្រូវបានចុះក្នុងបញ្ជីបេតិកភណ្ឌពិភពលោក ដែលធ្វើឱ្យ​ចំនួន​សម្បត្តិបេតិកភណ្ឌនៅក្នុងបញ្ជីនេះបានកើនឡើងដល់ចំនួន៩៨១។ ​គណៈកម្មាធិការ​បេតិក​ភណ្ឌពិភពលោកក៏បានពិនិត្យស្ថានភាពអភិរក្សរបស់សម្បត្តិបេតិកភណ្ឌចំនួន១៤០ផងដែរ។ សេចក្តី​សម្រេ​ច ​​​ចំនួន២៣៤ ត្រូវបានធ្វើឡើងដោយផ្អែកលើសំណុំឯកសារចំនួន៥២ នៅក្នុង​រយៈពេល​១២​ថ្ងៃ​នៃសម័យប្រជុំលើកទី៣៧នេះ។
នៅក្នុងអំឡុងសម័យប្រជុំនេះ បញ្ហាមួយចំនួនដែលមានលក្ខណៈតឹងតែងនិងរសើបត្រូវបាន​ដោះស្រាយតាមរយៈការចរចាដោយអត់ធ្មត់និងការស្វះស្វែងរកកុងសង់ស៊ុស។ ដូចដែល​បាន​បង្ហាញ​ជូន​ក្នុងវីដេអូស្តីពីការបិទសម័យប្រជុំ ​គណៈ​​ប្រតិភូជាច្រើន ក៏ដូចជានាយកមជ្ឈមណ្ឌល​បេតិកភណ្ឌ​ពិភព​លោកបានគូស​បញ្ជាក់ អំពីភាពដឹកនាំបែបត្រជាក់និងយ៉ាងប៉ិនប្រសប់​ ដែល​បាន​ធ្វើ​ឱ្យ​បញ្ហា​ក្តៅ​មួយ​ចំនួន ត្រូវបានដោះស្រាយដោយគ្មានការប្រទូស្តរាយ ឬជាប់គាំងឡើយ។ ក្នុង​ន័យ​នេះ យើង​អាច​កត់​សម្គាល់ជាពិសេស នៅក្នុងករណីរបាយការណ៍ស្ថានភាព​អភិរក្ស​ស្តីពី​សម្បត្តិ​បេតិកភណ្ឌ​នៅ​ប្រទេ​ស​ប៉ាណាម៉ា ទីក្រុងហ្សេរុយសាឡឹមនិងកំពែងទីក្រុងនេះ ព្រមទាំង​សេចក្តី​សម្រេច​​ពន្យាសំណើសុំ​ចុះ​បញ្ជី​រមណីយដ្ឋាន Bolgar របស់សហព័ន្ធរុស្សី ទៅសម័យ​ប្រជុំលើក​ក្រោយ​ផងដែរ។
ភ័ស្តុភារ មធ្យោបាយធ្វើដំណើរ និងបរិក្ខាប្រជុំ នៅវិមានសន្តិភាពដែលបានផ្តល់​ដោយ សម្តេច​នាយក​រដ្ឋមន្រ្តី តេជោ ហ៊ុន សែន សម្រាប់សម័យប្រជុំលើកទី៣៧ ទទួលបាននូវការកោត​សរសើរ​យ៉ាងខ្លាំង​ ព្រម​ជា​មួយនឹងមន្រ្តីអម យុវជនស្ម័គ្រចិត្ត និងអ្នកបើកបរប្រកបដោយស្នាមញញឹម​និងចេះ​ជួយ​យកអាសារ​​ សក្តិសម​​នឹង​​ទទួល​បាននូវការស្ញប់ស្ញែងជាពិសេស។ សន្តិសុខ របស់​សម័យ​​ប្រជុំនិង​គណៈ​ប្រតិភូ​ទាំង​អស់​ត្រូវបានធានាក្នុងស្ថានភាពសុវត្ថិភាពស្ងប់ស្ងាត់ និងប្រសិទ្ធភាពទាំងការ​ធ្វើ​ដំណើរ​​ទៅវិញ​ទៅ​មកពី​សណ្ឋា​គា​រ​ទៅ​ទីកន្លែងប្រជុំ និងជុំវិញទីក្រុងរៀងរាល់ថ្ងៃ ទាំងការធ្វើដំណើរ​ទៅ​ចូល​រួម​ពិធីបិទ​នៅ​ខេត្ត​សៀមរាប​។ នេះ​ជារឿងមួយដ៏គួរឱ្យភ្ញាក់ផ្អើលសម្រាប់គណៈ​ប្រតិភូ​​ជា​ច្រើន​ដែល​បាន​ឃើញ​ថា ទីក្រុង​ភ្នំពេញ​មាន​ភាព​​ទំនើប និងសម្បូរបែប ដោយមានសណ្ឋាគារ​មាន​គុណ​ភាពល្អ និង​ភោជ​នីយ​ដ្ឋាន​​ជាច្រើនប្រភេទ ក៏ដូចជាទីកន្លែងទេសចរណ៍​និងវប្បធម៌​ដើម្បី​ទស្សនា។ ព្រម​ជាមួយ​គ្នា​នេះ គណៈ​ប្រតិភូមានចំណាប់​អារម្ម​ណ៍ចំពោះ​កាយវិការស្វាគមន៍យ៉ាងកក់ក្តៅ​របស់ប្រជាជន​កម្ពុជា នៅ​​គ្រប់​កន្លែងដែល​គណៈ​ប្រតិភូ​​បាន​ទៅ​ទស្ស​នា​។ គណៈប្រតិភូទាំងអស់បានឃើញ​ដោយ​ផ្ទាល់​ភ្នែកនូវ​កម្ពុជា​ពិត ដែលផ្ទុយពី​រូបភាព​អវិជ្ជមាន​ដែលចុះ​ផ្សាយ​ក្នុងសារព័ត៌មានមួយចំនួនណានោះ។
ចំណុចដែលគួរឱ្យចាប់អារម្មណ៍ជាពិសេសថែមទៀតនោះ គឺកម្មវិធីវប្បធម៌នៃសម័យប្រជុំនេះ​។ ពិធី​បើក​បានរួមបញ្ចូលនូវព្រឹត្តិការណ៍ ​ដែលទាក់ទាញការយកចិត្តទុកដាក់បំផុតពីបណ្តាញសារព័ត៌មាន ដោយពុំ​បាន​​​ព្រាង​ទុក ​នោះគឺការប្រគល់ជូន សម្តេចនាយករដ្ឋមន្រ្តី តេជោ ហ៊ុន សែន ដោយ​លោក​ស្រី​ប្រធានសារមន្ទីរ Metropolitan Museum of Art នៅទីក្រុងញូវយ៉ក នូវរូបបដិមា​២​អង្គ​គឺ សហ​ទេព និង​​​នកុល ដែលត្រូវបានលួចពី​ប្រាសាទ​ចិននៃ​រមណីយដ្ឋានកោះកេរ​នៅដើម​ទសវត្សរ៍​ឆ្នាំ១៩៧០។ ជាការសម្តែងការដឹងគុណនិងការ​កោតសរសើររបស់កម្ពុជា យើងបានផ្តល់គ្រឿងឥស្សរិយយសជូន​ដល់​​លោក​ស្រីប្រធាន ក៏ដូចជាមន្រ្តី​ជាន់​ខ្ពស់​របស់អង្គការយូណេស្កូមួយចំនួន។ បន្ទាប់មក នៅក្នុង​ពិធី​ទទួល​ស្វាគមន៍​បន្ទាប់​ពី​ពិធីបើក គណៈប្រតិភូទាំងអស់បានទស្សនាសិល្បៈដែលត្រូវបាន​ចុះ​ក្នុង​បញ្ជី​បេតិកភណ្ឌពិភពលោកអរូបី មាន​របាំ​ព្រះ​រាជទ្រព្យ និងល្ខោនស្បែកធំ រួមជាមួយនឹងការ​សម្តែ​ង​​បញ្ចូល​គ្នា​​នៃ​ទស្សនីយភាព​ទាំងពីរ​ជា​លើក​​ទីមួយ។
ពិធីបិទត្រូវបានគ្រោងរៀបចំ ដើម្បីបញ្ជាក់ពីភាពអធិកធមដ៏អស្ចារ្យព្រមជាមួយ​ការសម្តែង​សិល្បៈ​វប្បធម៌នៅទីលានជល់ដំរីក្នុងបរិវេណអង្គរធំ ដែលមានអ្នកសម្តែងរាប់រយនាក់ក្នុងសម្លៀក​បំពាក់​​​សម័យ​អង្គរ និងដំរីចំនួន៦ក្បាល។ គួរឱ្យសោកស្តាយ បន្ទាប់ពីមានភ្លៀងធ្លាក់ និងខ្យល់​បក់​បោក​យ៉ាង​ខ្លាំង កម្មវិធី​ត្រូវ​​​បាន​ប្តូរ​យ៉ាង​រហ័សទៅប្រារព្ធនៅក្នុងសណ្ឋាគារវិញ តាមគម្រោង B។ គណៈ​ប្រតិភូ​ទាំង​អស់​​បាន​សម្តែង​នូវ​ការកោតសរសើរចំពោះប្រសិទ្ធភាព និងការយកចិត្ត​ទុកជាក់ដ៏​សមគួរ​របស់​មន្រ្តី និងអ្នកស្ម័គ្រ​ចិត្ត​របស់​​យើង ព្រមជាមួយនឹងអាហារពេលល្ងាចដ៏ល្អ និងការសម្តែង​មាន​កម្រិតខ្ពស់។ ថ្នាក់​ដឹកនាំ​គណៈ​ប្រតិភូ​មួយ​រូបបានលើកឡើងថា “ការរៀបចំយ៉ាងឆាប់រហ័សនេះជា​អព្ភូតហេតុ​ដ៏អស្ចារ្យ​​ (It is a miracle!)”។
ប្រធាននៃក្រុមប្រឹក្សាប្រតិបត្តិរបស់អង្គការយូណេស្កូ លោកជំទាវ Alissandra Cummins បានសរុបថា “ស្តែងចេញពីសម័យប្រជុំលើទី៣៧នេះ នេះជាសក្ខីភាពមួយបញ្ជាក់ថា កម្ពុជានឹងបន្ត​តួនាទី​យ៉ាងសំខាន់ក្នុងការអភិវឌ្ឍការងាររបស់អង្គការយូណេស្កូក្នុងវិស័យបេតិកភណ្ឌវប្បធម៌”។
ជារួម ទាំងក្នុងពិធីបិទនិងក្រៅសាលប្រជុំ គណៈប្រតិភូមិនត្រឹមតែសម្តែងការពេញចិត្ត​ចំពោះ​​ការរៀបចំប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែថែមទាំងបានសម្តែងនូវសេចក្តីសប្បាយរីករាយដោយបានស្នាក់​នៅ​ក្នុង​ប្រទេស​កម្ពុជា និងបានធ្វើការជាមួយគណៈកម្មាធិការផង ដើម្បី​សម្រេចបាន​នូវសមិទ្ធផល​មួយ ដែលអាចចាត់ទុកថាជា​ជ័យ​ជំនះ​​ដ៏​អស្ចារ្យ​និងស្រស់ប្រឹមប្រិយ​ ហើយដែលបានយល់ជ្រួតជ្រាបពី កម្រិតវប្បធម៌ អារ្យធម៌ខ្មែរ និងបេតិកភណ្ឌជាតិ ព្រមទាំងការថែរក្សា អភិរក្សដ៏ល្អទៀតផង។

ឯកឧត្តម លោកជំទាវ អស់លោក លោកស្រី
ក្មួយៗយុវជនជាទីមេត្រី!
គណៈកម្មាធិការអន្តរជាតិសម្របសម្រួល សម្រាប់កិច្ចគាំពារនិងអភិវឌ្ឍ​រមណីយដ្ឋាន​ប្រវត្តិ​សា​ស្រ្ត​អង្គរ (ICC-Angkor) ជាផ្នែកមួយនៃសហគមន៍បេតិកភណ្ឌវប្បធម៌ ដែលបាននាំមកនូវអត្ថ-​ប្រយោជន៍​​​ជាច្រើន​ដល់​កម្ពុជា។ ការបង្កើតគណៈកម្មាធិការនេះ ដែលមានប្រទេសបារាំង និងជប៉ុនជា​សហប្រធាន រួមជាមួយអង្គការយូណេស្កូ​ដែល​ផ្តល់​លេខាធិការដ្ឋាន តូ្រវបានបង្កើតឡើងបន្ទាប់ពី ជោគជ័យនៃការចុះក្នុងបញ្ជីបេតិកភណ្ឌ​ពិភពលោកនៅឆ្នាំ១៩៩២។ បច្ចុប្បន្ននេះ ICC-Angkor ត្រូវ បានចាត់ទុកថាជាគំរូ សម្រាប់​កិច្ចសហ​ប្រតិបត្តិការ​អន្តរជាតិ​ក្នុង​ការ​ការ​ពារ​​និង​គ្រប់គ្រងបេតិកភណ្ឌ។ ក្របខណ្ឌសហប្រតិបត្តិការ ICC-Angkor ​បាននាំឱ្យឈានដល់ការដកតំបន់រមណីយដ្ឋានអង្គរចេញ ពីបញ្ជីបេតិកភណ្ឌ​ស្ថិតក្នុង​គ្រោះ​ថ្នាក់​​នៅ​ឆ្នាំ២០០៤ និង​កៀរ​គរបានមូលនិធិជាង​២៥០​លាន​​ដុល្លារ អាមេរិកសម្រាប់គម្រោងជិត​៧០ ដែល​អនុវត្ត​​ដោយ​ក្រុម​ការ​ងារ​​ចំនួន​៣២ មកពី ២៣​ប្រទេស។ ដូចគ្នា នេះដែរ ការចុះបញ្ជីប្រាសាទ​ព្រះវិហា​រ មិនត្រឹមតែធានានូវកិច្ចគាំពារប្រាសាទប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែ​ថែមទាំងផ្តល់នូវផលប្រយោជន៍​ជាក់ស្តែង​សម្រាប់ប្រជាជននៅមូលដ្ឋានផងដែរ។
ភាពសម្បូរបែបនៃបេតិកភណ្ឌវប្បធម៌របស់កម្ពុជា ដែលបានបន្សល់ដោយអារ្យធម៌​ពី​បូរាណ និងដែលបានយល់ជ្រួតជ្រាបដោយពិភពលោក​គឺជាកត្តាដ៏សំខាន់បំផុតនៃវិស័យទេសចរណ៍ សម្រាប់ សេដ្ឋកិច្ច​របស់យើង ដែលមានការកើន​ឡើង​យ៉ាង​​លឿន។ ជាក់ស្តែង នៅឆ្នាំ២០១២កន្លងមក កម្ពុជា បានស្វាគមន៍ទេសចរចំនួន៣,៥លាននាក់ ហើយយើង​សង្ឃឹម​​​ថាចំនួន​ទេសចរនឹងកើនដល់៥លាន នាក់ នៅឆ្នាំ២០១៥ ដូចដែល សម្តេចនាយករដ្ឋមន្រ្តី តេជោ ហ៊ុន សែន បាន​លើ​ក​​ឡើង​ក្នុងសុន្ទរកថាបើក សម័យប្រជុំលើកទី៣៧ថា​ វប្បធម៌គឺជា​គន្លឹះរបស់​ទស្សនៈ​ថ្មីនៃ​ការ​អភិវឌ្ឍ​​បៃតង
ក្នុងនាមជា​សមាជិក​របស់គណៈកម្មាធិការបេតិកភណ្ឌពិភពលោក ជាពិសេសដែលបានធ្វើជា​ម្ចាស់​ផ្ទះនៃកិច្ចប្រជុំ​លើក​ទី៣៧​នៃគណៈកម្មាធិការនេះ កម្ពុជានិងបេតិកភណ្ឌរបស់ខ្លួនត្រូវបាន​ផ្សព្វផ្សាយ​​លើកញ្ចក់​ទូរទស្ស​ន៍​​និង​ទំព័រ​ទីមួយនៃកាសែតធំៗមួយចំនួនទូទាំងពិភពលោក។
ប៉ុន្តែ លើសពីអ្វីដែលជាគុណសម្បត្តិជាក់ស្តែងដ៏អស្ចារ្យទាំងនេះ ការងារប្រកបដោយការ​យក​ចិត្ត​ទុក​ដាក់​និង​អត់ធ្មត់ក្នុងកិច្ចគាំពារនិងអភិរក្ស បេតិកភណ្ឌវប្បធម៌របស់យើងបាន​ផ្តល់នូវអ្វី​ដែល​កាន់​​​​​តែ​ពិសេសជាងនេះទៅទៀតនោះគឺ ការដែលប្រជាជនកម្ពុជាអាចលើកកម្ពស់ថែមទៀត​នូវ​ដួង​ព្រលឹង​ជាតិ ហើយប្រទេសកម្ពុជា​អាច​ទាមទារ​មកវិញផងដែរនូវកិត្តិនាម​ និងកិត្តិស័ព្ទជាសកល ពោល​គឺ​ជាភាព​ល្បីល្បាញ​ក្នុង​សម័យអង្គរដែល កម្ពុជាជា​ព្រះរាជាណាចក្រវប្បធម៌​និងព្រះរាជា-​ណាចក្រអច្ឆរិយៈ  
ហេតុដូច្នេះ អនុញ្ញាតឱ្យយើងទាំងអស់គ្នាអបអរសាទរខួបលើកទី៥ នៃការចុះបញ្ជីប្រាសាទ​ព្រះវិហារ​ដែល​ជានិមិត្តរូបនៃមោទនភាពរបស់កម្ពុជា និងជាផ្នែកមួយនៃបេតិកភណ្ឌ មនុស្សជាតិទាំង​មូល​!
ជយោព្រះរាជាណាចក្រកម្ពុជា ព្រះរាជាណាចក្រអច្ឆរិយៈដ៏រុងរឿង

Commemorative Speech His Excellency Dr. SOK An at the Celebration Ceremony of the 5th Anniversary of the Inscription of the Temple of Preah Vihear on the World Heritage List

Commemorative Speech 
**********
His Excellency Dr. SOK An, Deputy Prime Minister Minister in charge of the Office of the Council of Ministers High Representative of Samdech Akka Moha Sena Padei Techo HUN Sen Prime Minister of the Kingdom of Cambodia at the Celebration Ceremony of the 5th Anniversary of the Inscription of the Temple of Preah Vihear on the World Heritage List

Phnom Penh, 7 July 2013
­œœœ

Excellency Pa Socheatvong, Governor of Phnom Penh Municipality
Excellencies, Ladies and Gentlemen,
Dear Youth,

I am overjoyed to be with you again today here where five years ago I stood with our Cambodian delegation and with you all, in celebration of the hard-gained victory of 7 July 2008 in Quebec, Canada.

With the inscription of the Sacred Site of the Temple of Preah Vihear on the World Heritage List of UNESCO, we were successful in gaining recognition of the outstanding universal value of the Temple and also in upholding the value of international law (as expressed in the Decision of the International Court of Justice (ICJ) of 15 June 1962).

The achievement of the inscription of the Temple of Preah Vihear in 2008 was not achieved overnight. Indeed, even as far back as 1992, the Temple of Preah Vihear was one of the sites placed on the Tentative List of sites by which we indicated we hoped one day to have inscribed on the World Heritage List. Then in 2001 we began a systematic campaign of preparation of documents, communication, direct individual contacts and briefings to gain support for the formal nomination submitted in 2006. In 2007 in Christchurch, New Zealand, Cambodia was able to reverse the prevailing trend in the World Heritage Committee, orchestrated by certain circles in Thailand, aiming to block the inscription of the Temple of Preah Vihear on the World Heritage List.

Then, in a spirit of conciliation (highly appreciated by the members of the Committee), we agreed to follow the path of consensus, allowing the inscription process to remain open until the Committee session in 2008, where the site would formally be inscribed.

In fact, the 31st Session of the World Heritage Committee recognised that “the Sacred Site of the Temple of Preah Vihear is of great internationalsignificance and has Outstanding Universal Value..., agrees in principle that it should be inscribed on the World Heritage List and notes that the process for inscription is in progress”. (Decision No 31 COM 8B.24 (July 2007)

In 2008, despite a further reverse turn by Thai delegation  and its subsequent attempts, sometimes vehement, to block the listing of Preah Vihear, the Cambodian delegation was able to gain the support of most members, and finally, the 21-member Committee  decided by consensus to inscribe the Sacred Site of the Temple of Preah Vihear on the World Heritage list. (Decision 32 COM 8B.102, Quebec, Canada July 2008)

Unfortunately, joy at our success in Quebec was not shared by everyone. Just one day after we stood here on the podium in the Olympic Stadium, a violent reaction against the successful inscription of the Temple of Preah Vihear was unleashed by the Yellow Shirts and their allies. On 15 July 2008, Thai troops crossed the border and occupied the areas in the vicinity of the Temple of Preah Vihear and launched incursions on a number of occasions and locations between 2008 and 2011, causing damage to the temple and firing heavy ammunition including cluster bombs well inside Cambodian territory. Several people were killed and injured, while thousands were made homeless and displaced.

In response to these repeated attacks, the Royal Government of Cambodia launched a successful multi-faceted campaign to protect the Temple and our national sovereignty and territorial integrity through a combination of diplomacy, politics, cultural heritage and also military and legal aspects. Under leadership and direct command of Prime Minister Samdech Techo Hun Sen, our brave men and women, with the spirit of support and solidarity of our people, stood firm defending our nation and territorial integrity. In addition to a successful military defence, we were forced to take the issue to the International Court of Justice (ICJ) in The Hague to seek an interpretation of its 1962 judgment that unequivocally declared Cambodian sovereignty over the Temple of Preah Vihear and its vicinity.

We are now awaiting the final decision of the Court, but in its Decision on Provisional Measures of July 2011, the Court already made some important rulings. It accepted Cambodia’s request for interpretation by unanimously rejecting Thailand’s request for it to reject the Cambodian request. Further the Court ordered that “Thailand shall not obstruct Cambodia’s free access to the Temple of Preah Vihear”.

Despite these challenges, the Royal Government has pressed on with our program of further conservation and development of the Temple of Preah Vihear and its surrounding area, of course welcoming international assistance in this great task.

During these past five years:
We established a new village for our compatriots (refugees in the area) with housing, pagoda, vocational training, integrated into the landscape, which named as the Samdech Techo Eco-Village by the local people.
We consolidated the National Authority of Preah Vihear responsible for the preservation and development of the Temple​ of Preah Vihear.
To develop tourism in the region and provide employment opportunities for our people, we have provided a faster and better road between Kampong Thom,​ or Siem Reap and Preah Vihear, and we are now in completing the development of the important Samdech Techo Eco-Global Museum (including culture, ethnology, archeology and fauna and flora).

This action has led us to pay special attention to ethnic minorities in the region. It is, indeed, a constant in the policy of the Royal Government under the leadership of Prime Minister Samdech Techo Hun Sen, to consider the ethnic and religious minorities in Cambodia as our compatriots with full rights and duties.

The region around the Temple of Preah Vihear has many inhabitants from the Kuy ethnic minority, who were renowned even in pre-Angkorian times for their skillful metal-working and their ability to capture​ wild elephants, raise and trainelephants, both for work and for military deployment. This Kuy mastery of metal work produced the weapons used by our forefathers to establish the mighty Khmer Empire and to cut the stones used in building our magnificent temples.

The new museum displays photographs and artefacts showing the distinctive features of Kuy culture and society that have resulted from the research project undertaken since 2010 by the Royal Academy of Cambodia, the Ministry of Culture and Fine Arts, APSARA and the National Authority of Preah Vihear. This work has revealed the sites of more than 200  ancient metal forges in the provinces of Preah Vihear, Siem Reap, Kampong Thom and Oddar Meanchey. The government has approved the establishment of a National Park of some 100kmto help preserve these sites that provide invaluable historical evidence of our heritage.

Excellencies, Ladies and Gentlemen,
Dear Youth,

During these past years, the world began to know us better, and began to speak of the “Cambodian model” (civic peace and national reconciliation alongside economic development, as outlined in the rectangular strategy) and our country gained more esteem and sympathy. In addition, our conciliatory approach in UNESCO bodies was appreciated by both big and small countries.

Cambodia successfully stood in the elections for the World Heritage Committee for the four-year term 2009 to 2013. In 2009, the Royal Government of Cambodia launched an international election campaign and many missions were organised in different continents to win support from all of the five electoral groups of UNESCO, to seek support for Cambodia. This campaign was successful, and Cambodia was elected with the second largest number of votes, immediately after Switzerland.

After becoming a member, Cambodia was elected as Vice-President of the World Heritage Committee for the year 2010-2011, and at that time we proposed to host a Committee session in Cambodia. In order to secure a positive decision by the Committee, it was necessary once again to launch quite a campaign, requiring a great deal of care and patience,

 As a result, in St. Petersburg, Russian Federation,in July 2012, the 36th Session of the Committee took the unanimous decision was to accept the offer of Cambodia to host the 37th Session of the Committee from 16 to 27 June 2013, with myself given the honour of being elected as Chairperson for 2012-2013.
Let me expand a little here on the remarkable success of this 37th session, which has just ended, considered by many members of the Committee, States Parties, Advisory Bodies and observers as one of the best organised and most successful sessions held during the four decades of the World Heritage Committee.

This is the first time that a country with limited resources and revenues (one of the world’s LDCs) has been responsible and honoured to welcome such a large number of delegates. Not only was it the biggest international conference ever held in Cambodia, with 1,465 participants, coming from 128 countries, and 673 jounalists, it was also the largest meeting compared with other meetings ever held by the World Heritage Committee, which has held sessions held in 25 different countries across the globe.

A total of 19 properties were newly inscribed on the World Heritage List, bringing the total to 981, while the committee examined the State of Conservation of 140 properties. Some 234 decisions were taken on the basis of 52 working documents during the 12 days of the 37th Session.

During this session a number of contentious and sensitive issues were resolved following patient negotiation and consensus building. As shown in the video of the closing session, delegates as well as the Director of the World Heritage Centre, pointed to the steady hand and calm leadership in which a number of potentially explosive issues were resolved without acrimony or deadlock on the floor. In this regard may we take particular note of the State of Conservation reports on Panama and on The City of Jerusalem and its Ramparts, and of the decision to refer until next session the proposal by the Russian Federation for inscription of the site of Bolgar.

The logistics, transport and conference facilities at the Peace Palace provided by Prime Minister Samdech Techo Hun Sen for the 37th Session were highly praised, and the ever-smiling and helpful liaison officers, youth volunteers and drivers were singled out for special mention. The security and safety of the conference and all delegates was assured in a calm and efficient manner as they moved back and forth from their hotels to the conference venue and around the city each day, and as they travelled to Siem Reap for the closing ceremony. It was quite a surprise for many delegates to see how modern and vibrant is our capital city of Phnom Penh, with good quality hotels and restaurants of many types as well as tourist and cultural sites to visit, and the delegates remarked on the warm welcome they received from people everywhere during their visit.  They were able to see with their own eyes the real Cambodia, in contrast to the often negative picture portrayed in the press.

Of particular interest were the cultural elements of the program. The opening ceremony had an unexpected headline-catching event with the hand-over to Prime Minister Samdech Techo Hun Sen by the President of the Metropolitan Museum of Art in New York of two Pandava statues- Sahadeva and Nakula- looted from Prasat Chen of Koh Ker Site in the early 1970s. The deep appreciation of Cambodia for this gesture of restitution was shown by an award presented to the President, as well as to senior UNESCO officials. At the reception following the opening ceremony, delegates also got a taste of Cambodia’s two art forms already inscribed on the world list of Intangible Cultural Heritage, namely the Royal Ballet and Sbek Thom, including the very first performance of a new creation combining these two forms.

The closing was scheduled to be marked with great pomp and ceremony at a cultural performance at the Elephant Terrace in Angkor Thom, including hundreds of performers in Angkorian costume, and six elephants. Sadly, following a torrential downpour and heavy winds, the event had to be quickly re-located indoors, according to our Plan B. Delegates expressed amazement at the efficient and courteous attention given by all the Cambodian staff and volunteers, and by the fine dinner and magnificent dance performance. One head of delegation remarked: “It’s a miracle!”

The President of UNESCO’s Executive Board, Ms Alissandra Cummins concluded: “From this 37th Session, it is evident that Cambodia will continue to play a vital role in advancing the mandate of UNESCO in the area of cultural heritage”.

In short, both in the closing session and in the corridors, delegates expressed not only satisfaction with the arrangements, but also happiness at being in Cambodia and working in the Committee to achieve what can be described as a great and beautiful victory. They also had the opportunity to better understand our culture, civilization and heritages as well as our successful preservation and development experiences.

Excellencies, Ladies and Gentlemen,
Dear Youth,

The International Coordinating Committee for the Safeguarding and Development of the Historic Site of Angkor (ICC-Angkor) which is part of the World Heritage community has brought tremendous benefits to our country. The successful listing of Angkor in 1992 was followed by the establishment of this Committee,co- chaired by France and Japan, with UNESCO providing the Secretariat. Now regarded as a model for international cooperation in heritage protection and management, the ICC-Angkor framework permitted the temples of Angkor to be removed from the In Danger List in 2004, and the mobilisation of over US$250 million in funds for nearly 70 projects undertaken by 32 working groups from 23 countries.  Likewise, the listing of the Temple of Preah Vihear has begun not only to assure for the preservation of the temple itself, but also to generate tangible benefits for the local inhabitants of the area.

Cambodia’s rich cultural heritage from our ancient civilisations which has become known to the world is one of the mainstays of the tourism sector of our economy. In 2012, Cambodia welcomed 3.5 million tourists and we are expecting this number to grow to 5 million by 2015. As Prime Minister Samdech Techo Hun Sen stated in his opening speech of the 37th Session, culture is key to the new concept of green development.

 Being a member of the World Heritage Committee and especially hosting this 37th Session of the World Heritage Committee has put Cambodia and its heritage on the television screens and front pages of newspapers around the world. 

But beyond these significant material benefits, all this patient and painstaking work in preserving and safeguarding our cultural heritage has provided something even more precious, enabling our people tofurther uphold the soul of the nation and Cambodia to reclaim its place on the world stage, renowned since Angkorian times as a kingdom of culture and a kingdom of wonder.

And so, let us today celebrate the 5th anniversary of the inscription of the Temple of Preah Vihear as a symbol of Cambodian pride and as part of the heritage of humanity!


Long live the Kingdom of Cambodia, Kingdom of Wonder!