Wednesday, August 28, 2013
អភិបាលរដ្ឋម៉ាឡាការបស់ម៉ាឡេស៊ីសន្យាជួយជំរុញក្រុមហ៊ុនម៉ាឡេស៊ីមកវិនិយោគនៅកម្ពុជាលើវិស័យកែច្នៃអង្ករ
ឯកឧត្តម ទុន ដាតុ ស្រ៊ី អ៊ូតាម៉ា មហា ម៉ាដ ខាលីល ប៊ីន យ៉ាកុប (TUN Datukseri Utana Mohd Khalil bin yaakob) អភិបាលរដ្ឋម៉ាឡាកានៃប្រទេសម៉ាឡេស៊ីបានមានប្រសាសន៍ឲ្យដឹងនៅរាជធានីភ្នំពេញ នាថ្ងៃទី២៧ ខែសីហា ឆ្នាំ២០១៣ ថា ឯកឧត្តមនឹងធ្វើការណែនាំឲ្យក្រុមហ៊ុនម៉ាមី ដែលជាក្រុមហ៊ុនផលិតគុយទាវ មី ធ្វើពីអង្ករ មកធ្វើការសិក្សាអំពីលទ្ធភាពនៃការវិនិយោគនៅកម្ពុជា ដោយឯកឧត្តមយល់ថា កម្ពុជាជាប្រទេសមួយដែលមានអតិរេកអង្ករ ដែលអាចប្រើប្រាស់ផលិតជាមី ឬគុយទាវធ្វើពីអង្ករបាន។
ឯកឧត្តម អ៊ាង សុផល្លែត ជំនួយការសម្តេចអគ្គមហាសេនាបតីតេជោ ហ៊ុន សែន ឲ្យដឹងថា នៅក្នុងជំនួបសំដែងការគួរសមជាមួយសម្តេចតេជោនាយករដ្ឋមន្ត្រី នៅវិមានសន្តិភាព ឯកឧត្តម ប៊ីន យ៉ាកុប (bin yaakob) បានជម្រាបជូនសម្តេចតេជោនាយករដ្ឋមន្ត្រីថា ដំណើរទស្សនកិច្ចរបស់លោក និងគណៈប្រតិភូនៅព្រះរាជាណាចក្រកម្ពុជានាពេលនេះគឺ ដើម្បីសិក្សាអំពីការចាត់ចែង និងគ្រប់គ្រងអង្គរវត្តដែលជាសម្បត្តិបេតិកភណ្ឌពិភពលោក។ ឯកឧត្តម ប៊ីន យ៉ាកុប (bin yaakob) បានវាយតម្លៃខ្ពស់ចំពោះកំណើនសេដ្ឋកិច្ចរបស់កម្ពុជា ក៏ដូចជាការរីកចម្រើននៅក្នុងរាជធានីភ្នំពេញ និងនៅទូទាំងកម្ពុជា ហើយក៏បានសាទរចំពោះកម្ពុជា ដែលទទួលបានជោគជ័យ លើវិស័យទេសចរណ៍ផងដែរ។
ឯកឧត្ត អ៊ាង សុផល្លែត បានឲ្យដឹងថា ឯកឧត្តម ប៊ីន យ៉ាកុប (bin yaakob) មានប្រសាសន៍ថា អ្វីៗគឺមានការរីកលូតលាស់យ៉ាងឆាប់រហ័សបំផុត បើប្រៀបធៀបពេលលោកមកកាន់ព្រះរាជាណាចក្រកម្ពុជានៅក្នុងរយៈពេល កន្លងមក ហើយអ្វីដែលជាការ សំខាន់នោះគឺការលូតលាស់របស់កម្ពុជា រក្សាបាននូវស្ថាបត្យកម្មកម្ពុជា ដែលលោកសូមគោរពសំដែង នូវការអបអរសាទរ ហើយមានប្រសាសន៍ថា នេះមកពីការដឹកនាំដ៏ឈ្លាសវៃរបស់សម្តេចតេជោ ហ៊ុន សែន ។
ក្នុងជំនួបជាមួយឯកឧត្តម ប៊ីន យ៉ាកុប (bin yaakob) សម្តេចតេជោនាយករដ្ឋមន្រ្តីបានមានប្រសាសន៍ថា ឆ្នាំ២០១៣ នេះកំណើនសេដ្ឋកិច្ចកម្ពុជាមានប្រមាណ ៧,៦% ហើយកម្ពុជាកំពុងតែជំរុញការស្ថាបនាហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធ ដើម្បីជំរុញកំណើនសេដ្ឋកិច្ចឲ្យបានកាន់តែខ្ពស់ថែមទៀត ក្នុងនោះវិស័យកសិកម្មដើរតួនាទីសំខាន់ណាស់នៅក្នុងការជំរុញកំណើនសេដ្ឋកិច្ច។ ទាក់ទងនឹងកិច្ចសហប្រតិបត្តិការជាមួយប្រទេសម៉ាឡេស៊ី សម្តេចតេជោមានប្រសាសន៍ថា កម្ពុជាកំពុងតែព្យាយាមទាក់ទាញអ្នកវិនិយោគម៉ាឡេស៊ី ដើម្បីមកវិនិយោគនៅកម្ពុជា ដើម្បីកែច្នៃអង្ករកម្ពុជាសម្រាប់នាំចេញ។ សម្តេចតេជោបានមានប្រសាសន៍បញ្ជាក់ថា អ្វីដែលជាបញ្ហា គឺកម្ពុជាចង់បានការចូលរួមក្នុងការកែច្នៃអង្ករសម្រាប់នាំចេញនេះឯង៕
បទវិភាគ : តើកម្ពុជាគួរដើរតាមលំអាន បដិវត្តន៍សផ្កាម្លិះនៅអារ៉ាប់-អំណាចប្រជាជន ដែរឬទេ?
ដោយ៖ សមសុត្ថា
ជាបឋមយើងគួរដឹងរឿងរ៉ាវខ្លះពីបដិវត្តន៍ផ្កាម្លិះនៅអារ៉ាប់ តើហេតុអ្វីបានជាបដិវត្តន៍នេះផ្ទុះឡើង? តើផលវិបាកវាយ៉ាងដូចម្តេច? តើវាអាចជះឥទ្ធិពលមកកម្ពុជាដែរឬទេ? សំណួរទាំងអស់នេះបានចោទឡើងដោយសារតែពេលថ្មីៗនេះ វាហាក់ដូចជាមានជំនោរជ្រៅលើទឹកចិត្តខ្មែរយើងមួយចំនួន ដែលរស់នៅបែបផ្សេងៗគ្នាក្នុងសង្គម។
រឿងដែលងាយយល់នៃការចាប់ផ្ដើមកើតបដិវត្តន៍ផ្កាម្លិះនៅអារ៉ាប់នោះ គឺកាលពី ខែធ្នូ ឆ្នាំ២០១០ នៅ ប្រទេសទុយណេស៊ី មានយុវជនម្នាក់អាយុ២៧ឆ្នាំ ជាអ្នកលក់បន្លែតាមរទេះ ដែលជាមុខរបរសង្ឃឹមចុងក្រោយក្នុងការចិញ្ចឹមជីវិតរបស់គេ បានដុតសម្លាប់ខ្លួនឯងប្រឆាំងទៅអំពើដ៏គួរឲ្យខ្មាសដែលប៉ូលីសបានចាប់រឹបអូសយករទេះគាត់ទាំងកម្រោល។ ទង្វើនេះហើយ ដែលឆ្លុះបញ្ចាំងឲ្យឃើញការមិនពេញចិត្ត ចំពោះសភាពការណ៍សេដ្ឋកិច្ចក្នុងប្រទេសទុយណេស៊ី។ កំរិតកំដៅសីតុណ្ហភាពនៃការរំជើបរំជួលក្នុងសង្គមឡើងកាន់តែខ្ពស់ទៅៗ បានក្លាយជាព្យុះបោកបក់ពីប្រទេសមួយទៅប្រទេសមួយ ទូទាំងពិភពអារ៉ាប់ ដែលគេសន្មត់ហៅគ្រប់ៗមាត់ថា «បដិវត្តន៍ផ្កាម្លិះនៅអារ៉ាប់» ។
នៅចុងឆ្នាំ២០១១ ប្រទេសមួយចំនួននៅពិភពអារ៉ាប់មាន ទុយណេស៊ី អេហ្ស៊ីប លីប៊ី និង យ៉េមែន ដែលរដ្ឋាភិបាលប្រទេសទាំងនោះ ត្រូវបានគេទម្លាក់តាមរបៀបការបះបោររបស់ប្រជាជនយ៉ាងកម្រោល ដែលពេលនោះជាការចាប់ផ្ដើមនូវអ្វីដែលគេហៅថា «អំណាចប្រជាជន» ។ កាលណោះនៅប្រទេសទុយណេស៊ី លោកប្រធានាធិបតី បិន អាលី (Ben Ali) បានរត់គេចខ្លួនចេញពីប្រទេស បន្ទាប់ពីមានការបះបោររយៈពេលតែមួយខែ ហើយរដ្ឋាភិបាលថ្មីក៏បានរៀបចំឡើង។ បន្ទាប់មក ប្រទេសទុយណេស៊ី បានជួបប្រទះនូវវិបត្តិនយោបាយយ៉ាងខ្លាំង ដោយរដ្ឋាភិបាលថ្មីដឹកនាំការគ្រប់គ្រងប្រទេសមានការប្រទាញប្រទង់គ្នា។ ក្រុមបក្សប្រឆាំងនៅតែកើតទុក្ខមិនសុខចិត្ត ហើយបានធ្វើបាតុកម្មជំទាស់តវ៉ាតទៅទៀត។ បាតុកររាប់ម៉ឺននាក់បានសុំឲ្យរដ្ឋាភិបាលថ្មីលាលែងតំណែង។
បដិវត្តន៍ផ្កាម្លិះបានឆ្លងដល់ប្រទេសអេហ្ស៊ីប នៅក្នុងរយៈពេលតែមួយខែប៉ុណ្ណោះ។អំណាចប្រជាជន ទទួលបានជ័យជំនះដោយបានទម្លាក់ប្រធានាធិបតី ហ៊ូសនី មូបារ៉ាក់ (Hosni Mubarak) ហើយដែលបន្ទាប់មកតុលាការបានកាត់ទោសលោក ដាក់ពន្ធនាគារមួយជីវិត។ រដ្ឋាភិបាលបណ្ដោះអាសន្នបានរៀបចំឡើង ហើយបានរៀបចំការបោះឆ្នោតជាបន្ដបន្ទាប់ ជាច្រើនលើកក្នុងនោះគឺ៖ ការបោះឆ្នោតធ្វើវិសោធនកម្មរដ្ឋធម្មនុញ្ញ ការបោះឆ្នោតជ្រើសរើសតំណាងរាស្ដ្រ និងចុងក្រោយគឺ ការបោះឆ្នោតជ្រើសរើសប្រធានាធិបតី។ លោក មហាមេត ម៉រស៊ី (Mohamed Morsi) តំណាងឲ្យគណបក្សបងប្អូនឥស្លាម (Brotherhood) ត្រូវបានជាប់ឆ្នោតជាប្រធានាធិបតី។
ប៉ុន្ដែអ្វីដែលគេនឹកស្មានមិនដល់នោះគឺ បន្ទាប់ពីចលនាទម្លាក់លោកប្រធានាធិបតី ម៉ូបារ៉ាក់ ដែលជាអ្នកដឹកនាំប្រទេស ដ៏យូរលង់មកហើយនោះ ប្រទេសអេហ្ស៊ីប បានជួបប្រទះនឹងវិបត្តិនយោបាយយ៉ាងខ្លាំង រវាងគណបក្សនយោបាយ ក្រុមនិយមសាសនាឥស្លាម ក្រុមនិយមសាសនាគ្រិស្ដ និងក្រុមអ្នកមិនកាន់សាសនា និងជាមួយក្រុមមេទាហានដែលមានមូលដ្ឋានគ្រឹះរឹងមាំយូរយាមកហើយ។ បានតែប្រមាណមួយឆ្នាំបន្ទាប់ពីការបោះឆ្នោតប៉ុណ្ណោះ លោក ម៉រស៊ី ដែលបានគេជ្រើសតាំងជាប្រធានាធិបតីស្របច្បាប់ តាមលទ្ធិប្រជាធិបតេយ្យនោះ ក៏ត្រូវបានគេច្រានទម្លាក់ពីតំណែងទៅទៀត។ ខណៈនោះ អ្នកគាំទ្រលោក ម៉រស៊ី រាប់សែននាក់ បានប្រកូកប្រកាសគ្នាប្រជុំជាក្រុមធំៗអង្គុយដោយមិនទៅណាសោះ ទាមទារតវ៉ាឲ្យមេដឹកនាំយោធាផ្ដល់បុព្វសិទ្ធជូនដល់លោក ម៉រស៊ី វិញ។ ខាងយោធា ពុំបានឆ្លើយតបជាវិជ្ជមានទៅនឹងការទាមទារនោះទេ តែផ្ទុយទៅវិញ បានប្រើអំណាចយ៉ាងឃោរឃៅ បំបែកក្រុមបាតុករ ដែលបានធ្វើឲ្យស្លាប់មនុស្សជាង ៦០០នាក់ និងរបួសរាប់ពាន់នាក់។ ព្រឹត្តការណ៍ដ៏រន្ធត់នេះបានធ្វើឲ្យប្រទេសមួយចំនួនថ្កោលទោសនូវអំពើឃោរឃៅនេះ ក៏ប៉ុន្តែក៏មានប្រទេសមួយចំនួនដែរ បានបែរខ្នងឈរឆ្ងាយពីសភាពការណ៍នេះផងដែរ។
បន្ទាប់ពីប្រទេសអេហ្ស៊ីប ខ្យល់ព្យុះបដិវត្តន៍ផ្កាម្លិះនៃប្រទេសទុយណេស៊ី បានបក់បោកទៅដល់ ប្រទេសលីប៊ី គឺជាបដិវត្តន៍ប្រឆាំងនឹងមេដឹកនាំ លោក មូអាម៉ា កាដាហ្វី (Muamma Gaddafi) ដោយគេបានបង្កើតជាក្រុមឧទ្ទាមវាយប្រហារប្រឆាំងនឹងកងកម្លាំង ដែលស្មោះត្រង់នឹង លោក កាដាហ្វី។ ខណៈនោះសង្រ្គាមស៊ីវិលបានផ្ទុះឡើង។ ដើម្បីទប់ទល់នឹងកងកម្លាំងឧទ្ទាម ដែលមានកម្លាំងយោធារបស់អង្គការអូតង់(OTAN-NATO)នៅពីក្រោយ លោក កាដាហ្វី បានជួលក្រុមអ្នករកស៊ីធ្វើសង្រ្គាមមកពីប្រទេសជិតខាង មកជួយដល់កងកម្លាំងរបស់ខ្លួន។ ការប្រយុទ្ធគ្នាទៅវិញទៅមក មានរយៈពេលតែប៉ុន្មានខែប៉ុណ្ណោះ កងកម្លាំងទ័ពរបស់ លោក កាដាហ្វី ត្រូវទទួលបរាជ័យ រីឯលោក កាដាហ្វី ខ្លួនឯងផ្ទាល់នោះ ត្រូវបានគេបាញ់សម្លាប់។ ពួកក្រុមឧទ្ទាមដែលមានកម្លាំងពីបស្ចឹមប្រទេសគាំទ្រនោះ បានរៀបចំធ្វើការបោះឆ្នោតជ្រើសរើសរដ្ឋាភិបាលរបស់ខ្លួនឲ្យដឹកនាំប្រទេសឡើងវិញ។ បច្ចុប្បន្ន គេនៅតែឃើញការផ្ទុះអាវុធ ការសម្លាប់គ្នានៅតែមិនទាន់ផុតរលត់។
ប្រទេសទី៤ ដែលដំណាលគ្នានឹងការបះបោរនៅប្រទេសទុយណេស៊ីនោះដែរ ខ្យល់ព្យុះបដិវត្តន៍ផ្កាម្លិះ ក៏បានបោកបក់ដល់ ប្រទេសយ៉េមែន ដែលបានឈានទៅដល់ការលាលែងតំណែងរបស់លោកប្រធានាធិបតី អាលី អាប់ឌុលឡាស សាឡែស (Ali Abdullah Saleh) ។ មុននឹងគេទម្លាក់ លោក សាឡែស បាន ប្រទេសយ៉េមែន បានត្រូវឆ្លងកាត់រលកព្យុះបាតុកម្ម អស់រយៈពេលប្រមាណមួយឆ្នាំ ដោយកងកម្លាំងរបស់ លោក សាឡែស បានធ្វើការបង្ក្រាបក្រុមបាតុករជាច្រើនលើកច្រើនសារ ដែលបណ្ដាលឲ្យមហន្តរាយដល់ជីវិតមនុស្សជាង ២ពាន់នាក់ និងរបួសជាង ២ម៉ឺននាក់។ នៅចុងបញ្ចប់ ប្រទេសយ៉េមែនបានត្រឹមតែ ស.រ.អា អារ៉ាប់ប៊ីសាអូឌី និងក្រុមប្រឹក្សាសម្របសម្រួលប្រទេសក្នុងឈូងសមុទ្រ (GCC) បានចរចាគ្នាជាមួយក្រុមប្រឆាំងដើម្បីផ្ដល់អភ័យឯកសិទ្ធិដល់លោក សាឡែស បានចេញពីយ៉េមែនទៅ ស.រ.អា។
រាជាណាចក្របារ៉េន ដែលមានប្រជាជនតិចជាង១លានកន្លះនោះ ក៏ត្រូវបានព្យុះបដិវត្តន៍ផ្កាម្លិះបក់នៅដើមឆ្នាំ២០១១ដែរ។ បាតុកម្មបានផ្ទុះឡើង ដោយបាតុករសុទ្ធតែជាជនជាតិភាគច្រើន“ស្សាអ៊ីត” បានងើបឡើងតវ៉ាប្រឆាំងនឹងក្រុមគ្រួសារស្តេច ដែលជាអ្នកដឹកនាំប្រទេស ដែលជាជនជាតិភាគតិច“សាន់នី” ។ ក្រុមបាតុករបានទាមទារឲ្យមានការបើកទូលាយនូវលទ្ធិប្រជាធិបតេយ្យនិងការកែរទម្រង់់។ ព្រះរាជាណាចក្រដែលជាប្រទេសជិតខាងជាច្រើន បានផ្តល់ជំនួយរាប់ពាន់លានដុល្លារ ដើម្បីដោះស្រាយវិបត្តិសេដ្ឋកិច្ច និងសង្កម ហើយទន្ទឹមនឹងនេះក៏បានផ្តល់នូវកម្លាំងដើម្បីទប់ទល់នឹងក្រុមបាតុករផងដែរ។ ប៉ុន្តែដោយបាតុកម្មបានប្រព្រឹត្តទៅរាំរ៉ៃយូរពេក គេពុំអាចរកថ្នាំទឹព្វអ្វីមកព្យាបាលបានឡើយ។ ដូច្នេះដើម្បីទប់ទល់នឹងបាតុកម្ម នៅពេលថ្មីៗនេះ ព្រះមហាក្សត្របានអនុម័តច្បាប់វិសោធនកម្មលើច្បាប់ឆ្នាំ១៩៧៣ ស្ដីពីការប្រមូលផ្ដុំគ្នាជាសាធារណៈ ហើយបានប្រកាសថា រាល់ការប្រមូលផ្ដុំអង្គុយតវ៉ាទាំងអស់គឺខុសច្បាប់។ ដោយសារបាតុកម្មគ្មានឈប់គ្មានឈរនោះ ទើបបានជាព្រឹត្តិការណ៍ពិភពលោកធំៗមួយចំនួន ត្រូវបានគេសំរេចមិនឲ្យកើតមាននៅប្រទេសបារ៉េន។
យើងគួរលើកប្រទេស២ទៀត មកឆ្លុះបញ្ចាំងដែរ គឺអាល់ហ្សេរី និងហ្ស័រដានី ក៏ត្រូវទទួលនូវព្យុះបដិវត្តន៍ផ្កាម្លិះបោកបក់ទៅលើដែរ។ ប្រធានាធិបតីប្រទេសអាហ្សេរី និងព្រះមហាក្សត្រប្រទេសហ្ស័រដានី បានខិតខំប្រឹងប្រែងធ្វើការកែទម្រង់ជាទូទៅ ក្នុងនោះមានការកែទម្រង់រចនាសម្ព័ន្ធរដ្ឋាភិបាល ការធ្វើឲ្យប្រសើរឡើងនូវកម្មវិធីសង្គមនានា ការហ្វឹកហ្វឺនមុខវិជ្ជាជីវៈ និងការបង្កើនការងារដល់យុវជន ទៅតាមការទាមទាររបស់ពួកគេ។ ការចាត់ការបែបនេះ ក៏បានធ្វើឲ្យពួកបាតុករទាំងនោះ បានរំងាប់ស្ងប់ចិត្តបន្ដិច។
រីឯនៅភូមិភាគអាស៊ីអាគ្នេយ៍ គេបានសង្កេតឃើញប្រទេសម៉ាឡេស៊ី ក៏បានទទួលខ្យល់ព្យុះបដិវត្តផ្កាម្លិះនៅអារ៉ាប់ បោកបក់មួយអន្លើដែរ។ នៅឆ្នាំ២០១១ បក្សប្រឆាំងនៅប្រទេសម៉ាឡេស៊ី ក៏មានបំណងទម្លាក់រដ្ឋាភិបាលដែរ ដោយបានប្រកូកប្រកាសប្រមូលផ្ដុំគ្នាជាមហាបាតុកម្ម។ ក្រុមបក្សប្រឆាំងបានប្រមូលផ្ដុំគ្នារាប់ម៉ឺននាក់ ធ្វើចលនាតាមដងផ្លូវក្នុងរដ្ឋធានី ដោយទាមទារតវ៉ាថា រដ្ឋាភិបាលបានទាត់ចោលពាក្យបណ្ដឹងរបស់ខ្លួន ក្នុងការសើរើឡើងវិញនៃបញ្ជីចុះឈ្មោះបោះឆ្នោត និងវិធានការណ៍ម៉ឺងម៉ាត់មួយ ដើម្បីទប់ស្កាត់នូវការលួចបន្លំសន្លឹកឆ្នោត។ ពួកគេទាំងនោះ បាននាំគ្នាប្រើពាក្យថា “បដិវត្តន៍ផ្កាម្លិះម៉ាឡេស៊ី” ។ ខណៈនោះ លោកនាយករដ្ឋមន្ដ្រីម៉ាឡេស៊ី បានថ្លែងយ៉ាងម៉ឺងម៉ាត់ថា “រដ្ឋាភិបាលមិនខ្លាចបដិវត្តន៍ផ្កាម្លិះម៉ាឡេស៊ីទេ”។ អាជ្ញាធរបានចាប់ផ្ដើមចាប់ខ្លួនពួកបាតុករជាច្រើនរយនាក់ ហើយបានប្រើប្រាស់គ្រាប់បែកផ្សែង ប្រើកាណុងបាញ់ទឹកដែលគេចោទថា Chemical-laced ដើម្បីបំបែកក្រុមបាតុករ។ ទន្ទឹមនឹងនេះ ដើម្បីបង្រ្កាបបាតុកម្ម រដ្ឋសភាបានអនុម័តច្បាប់មួយ ហាមប្រាមមិនឲ្យធ្វើបាតុកម្មនៅតាមផ្លូវសាធារណៈ ច្បាប់នេះអនុញ្ញាតត្រឹមឲ្យប្រជាពលរដ្ឋអាចធ្វើបាតុកម្មបានតែនៅទីកន្លែងដូចជា ទីលានកីឡា ឬក៏សាលធំៗប៉ុណ្ណោះ។
ថ្មីៗនេះ បន្ទាប់ពីការបោះឆ្នោតសកលលើកទី១៣ ម៉ាឡេស៊ីក៏ជួបប្រទះនឹងការតវ៉ាជំទាស់លទ្ធផលបោះឆ្នោត ដោយបានជំរុញឲ្យមានមហាបាតុកម្មជាថ្មីទៀត។ តែកម្លាំងមហាបាតុកម្មបានរំសាយដោយខ្លួនឯង ព្រោះប្រជាជនចាប់ផ្ដើមនឿយណាយ គេចង់ឲ្យគណបក្សទាំងអស់ថយខ្លួនទៅធ្វើការបម្រើប្រទេស ជាជាងនាំគ្នាបះបោរតវ៉ា ដែលគេថាជាលទ្ធិប្រជាធិបតេយ្យ ព្រោះថា លទ្ធផលវាបានត្រឹមតែបង្កនូវការលំបាកលំបិនដល់ការរស់នៅរបស់ប្រជាជនប៉ុណ្ណោះ។
ជាសរុប ព្យុះ “បដិវត្តន៍ផ្កាម្លិះនៅអារ៉ាប់” បានបង្ហាញយ៉ាងច្បាស់ នូវផលវិបាកយ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរ។ បដិវត្តន៍បានធ្វើឲ្យប្រឡាក់ស្នាមដោយភាពចលាចល ភាពច្របូកច្របល់ផ្នែកនយោបាយ ការដណ្ដើមអំណាចគ្នា ការប៉ះទង្គិចគ្នាគួរឲ្យរន្ធត់ ដោយការប្រើប្រាស់អាវុធ និងការទប់បង្ក្រាបដោយការប្រើប្រាស់កម្លាំងយោធា។ សម្រាប់ប្រជាជនសាមញ្ញ ពួកគេបានទទួលរងគ្រោះលើផលវិបាកពីការវឹកវរក្នុងសង្គម ដែលជះឥទ្ធិពលដល់ផ្នែកសេដ្ឋកិច្ច ហើយនិងប៉ះពាល់មកលើជីវភាពពួកគេយ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរ។ លើសពីនេះទៅទៀត ភាពចលាចលក្នុងសង្គមក៏បានបន្ទុចបង្អាក់ បានធ្វើឲ្យក្រុមវិនិយោគទុន ក៏ដូចពួកអ្នកទេសចរណ៍មានការភ័យខ្លាច មិនហ៊ានរស់នៅ ឬក៏ពុំហ៊ានចូលមកក្នុងប្រទេសនោះដែរ។
ទន្ទឹមនឹងព្រឹត្តិការណ៍ជាប់គាំងផ្នែកនយោបាយនៅកម្ពុជា បើប្រៀបធៀបទៅនឹងករណីខាងលើ គេត្រូវនាំគ្នាទន្ទេញចាំមាត់ថា ការផ្សះផ្សាជាតិដើម្បីសន្ដិភាពមួយ ដែលជួយសម្របសម្រួលពីអង្គការសហប្រជាជាតិ ចាប់ពីឆ្នាំ ១៩៩១ មកនោះ កម្ពុជាបានឆ្លងកាត់ការបោះឆ្នោតសកលចំនួន ៥លើកហើយ រួមទាំងការបោះឆ្នោតក្រុមប្រឹក្សាឃុំសង្កាត់ ៣លើកទៀត។ ប្រវត្តិសាស្ដ្រនៃភាពឃោរឃៅ និងការសម្លាប់រង្គាល និងប្រវត្តិសាស្ដ្រនៃការធ្វើបដិវត្តន៍ជាច្រើនលើកច្រើនសារនៅកម្ពុជា មិនគួរត្រូវបានអនុញ្ញាតឲ្យកើតមានឡើងវិញនៅកម្ពុជាទេ។ ប៉ុន្មានទសវត្សន៍ចុងក្រោយនេះ រហូតដល់កម្ពុជាទទួលបានសន្ដិភាពពេញលេញ គឺបន្ទាប់ពីការរំលាយទាំងស្រុងនូវអង្គការចាត់តាំងយោធា និងនយោបាយរបស់ក្រុមខ្មែរក្រហម ប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរស្លូតត្រង់ បានឆ្លងកាត់នូវការឈឺចាប់ នូវវិនាសកម្មយ៉ាងធំធេង។ បច្ចុប្បន្ន ពិសេសចុងក្រោយនេះ ចាប់តាំងពីរដ្ឋាភិបាលអាណត្តិទី៤ ក្រោមអគ្គមគ្គុទេស សម្ដេចតេជោ នាយករដ្ឋមន្ដ្រី ហ៊ុន សែន ប្រជាជនកម្ពុជាមានមោទនភាពយ៉ាងក្រៃលែង ដោយបានរស់នៅសុខសាន្ដ និងរស់នៅក្នុងភាពអភិវឌ្ឍ។
ក្នុងបរិការនេះ ប្រជាជនកម្ពុជា មិនត្រូវការ «បដិវត្តន៍ផ្កាម្លិះកម្ពុជា» នោះទេ។ កម្ពុជាមិនត្រូវការ«អំណាចប្រជាជន» តាមរយៈការប្រឆាំងប្រទ្រូសរ៉ាយគ្នា នៅតាមដងផ្លូវនោះទេ ក៏ប៉ុន្ដែកម្ពុជាត្រូវការ «អំណាចប្រជាជន» តាមរយៈសន្លឹកឆ្នោតរបៀបប្រជាធិបតេយ្យប៉ុណ្ណោះ។
-----------
កំណត់អ្នកនិពន្ធ៖ “បទវិភាគនេះ ជាទស្សនៈផ្ទាល់របស់អ្នកនិពន្ធ។”
Subscribe to:
Posts (Atom)