តើបញ្ហាកម្ពុជាបច្ចុប្បន្នអាចដោះស្រាយបានដែរឬទេ?
តាមអ្នកវិភាគខ្លះយល់ថា តុលាការដោះ ស្រាយរកយុត្តិធម៌ជូនគូក្តីបាន
ល្កឹកណាគូក្តីទាំងអស់គោរពច្បាប់ រីឯចៅក្រមវិញ ក៏ត្រូវមានបទ ពិសោធន៍ច្រើនក្នុងសង្គម
យល់ដឹងពីមូលហេតុពិតប្រាកដនៃករណីរឿងរ៉ាវរបស់សង្គមផង គឺចៅក្រម ត្រូវអនុវត្តស្របទៅតាមនីតិវិធីតុលាការ
ដែលបានចងក្រងជានីតិក្រមទុកជាយូរលង់ណាស់មកហើយ នោះ សម្រាប់ឲ្យកាត់ក្តីរកយុត្តិធម៌ជូនសង្គម។
ចំពោះបាតុកម្មអហិង្សារបស់ក្រុមបក្សប្រឆាំង ដើម្បី សម្តែងមតិនៅទីលានប្រជាធិបតេយ្យ
ដោយមិនធ្វើឲ្យរាំងស្ទះចរាចរណ៍ មិនប៉ះពាល់ដល់សិទ្ធិសេរី ភាពអ្នកដទៃទេនោះ គឺជាការត្រឹមត្រូវ។
ប៉ុន្តែបើបាតុកម្មអហិង្សាជ្រុលហួសដល់បាតុកម្មហិង្សា បង្កភាព រាំងស្ទះចរាចរណ៍រំខានដល់អ្នកដទៃ
បង្កភាពវឹកវរ ចលាចលអុកឡុកក្នុងសង្គមហើយនោះ អាជ្ញាធរ ដែលមានតួនាទីរក្សាសណ្តាប់ធ្នាប់សង្គមត្រូវតែមានវិធានការទប់ស្កាត់
ដើម្បីរក្សាការពារសុវត្ថិភាពក្នុង សង្គម
បង្កស្ថេរភាពជូនប្រជាពលរដ្ឋឲ្យរស់នៅប្រកបមុខរបរចិញ្ចឹមជីវិត ជួយជំរុញការអភិវឌ្ឍប្រទេស
ជាតិឲ្យបានសម្បូរសប្បាយរុងរឿងដោយសុខក្សេមក្សាន្តជានិរន្ត។
អ្នកវិភាគពត៌មានជាតិ
និងអន្តរជាតិ ជាច្រើន បានស្វាគមន៍គោលជំហររបស់សម្តេច ហ៊ុន សែន
នាយករដ្ឋមន្ត្រីនៃព្រះរាជាណាចក្រកម្ពុជា ដែលមានទស្សនៈសុក្រឹត សត្យានុម័ត
ក្នុងការផ្សះផ្សាជាតិ បង្រួបបង្រួមជាតិ
និងដោះស្រាយបញ្ហាជាតិក្នុងស្មារតីក្រុមអ្នកស្នេហាជាតិមាតុភូមិអង្គរដ៏បវរដូចគ្នា
ដោយឆ្លើយតបទៅនឹងការចង់បានរបស់លោក សូរិយា ស៊ូបេឌី ប្រេសិតពិសេសអង្គការសហប្រជា ជាតិទទួលបន្ទុកផ្នែកសិទ្ធិមនុស្សប្រចាំនៅកម្ពុជា
អោយទៅប្រាប់មេដឹកនាំគណបក្សសង្គ្រោះជាតិ អោយចូលទៅក្នុងរដ្ឋសភាពិភាក្សាគ្នាក្នុងកិច្ចប្រជុំសភាដើម្បីដោះស្រាយបញ្ហាជាតិ។
ជំហររបស់រាជរដ្ឋាភិបាលនៅតែបើកចំហក្នុងការចរចារ
រវាងគណបក្សប្រជាជនកម្ពុជា និង
គណបក្សសង្គ្រោះជាតិនៅក្នុងរដ្ឋសភា
ហើយពិភាក្សាក្នុងរដ្ឋសភាជាផលប្រយោជន៌ប្រទេសជាតិ ទាំងអស់គ្នា។ អ្នកវិភាគសង្គម
ជាពិសេសអ្នកច្បាប់មិនចង់ឲ្យបក្សប្រឆាំងបន្តធ្វើបាតុកម្មដែលអាច បង្កភាពវឹកវរក្នុងសង្គម
បង្កវិនាសមហន្តរាយដល់ប្រទេសជាតិ ធ្វើឲ្យខូចខាតមុខមាត់ប្រទេសជាតិ បន្សាបកិត្យានុភាពជាតិ
ហើយបក្សប្រឆាំងនឹងត្រូវប្រឈមមុខចំពោះតុលាការដែរ។ អាស្រ័យ ហេតុនេះ
ការចូលក្នុងរដ្ឋសភារបស់គណបក្សប្រឆាំងជាផ្លូវតែមួយគត់ ដែលនាំទៅរកយុត្តិធម៌ពិត ប្រាកដ
ហើយនាំមកនូវសុខសន្តិភាពជូនដល់មាតុភូមិអង្គរដ៏បវរនៃយើងធ្វើឲ្យប្រជាពលរដ្ឋម្ចាស់ឆ្នោត សប្បាយ ចិត្ត មានសង្ឃឹមចំពោះ វាសនាអនាគតដ៏ភ្លឺស្វាងរបស់ពួកគេ។
ដោយ ទិត សារុន រ៉េត ទីប្រឹក្សាអមរាជបណ្ឌិត្យសភាកម្ពុជា