ការឆ្លើយតបយ៉ាងឆាប់រហ័ស និងប្រកបដោយប្រសិទ្ធភាពរបស់រាជរដ្ឋាភិបាលកម្ពុជា ចំពោះភាព ភ័យខ្លាច និងការអស់សង្ឃឹមរបស់កម្មករចំណាកស្រុកកម្ពុជាដែលត្រូវបានបង្ខំឲ្យឆ្លងព្រំដែនត្រឡប់មក កម្ពុជាវិញ ដោយយោធាថៃ គឺជាការគួរឲ្យកោតសរសើរ និងសមនឹងទទួលបានការគោរពក្រៃលែង។ ចូរយើង ញែកបញ្ហាទៅតាមនោះឲ្យបានច្បាស់លាស់។ ប្រការដែលថាពួកគេបានចូលទៅប្រទេសថៃដោយខុសច្បាប់ និងត្រូវបានជួលឲ្យធ្វើការដោយអាជីវកម្មថៃស្របច្បាប់ ក្នុងចំនួនរាប់ម៉ឺនរាប់សែននាក់ដើម្បីស្វែងរកឱកាស និងការសន្យារកប្រាក់ចំណូលច្រើនជាងពីរឬបីដងនៅក្នុងប្រទេសក្ពុជាដោយមិនគិតពីការកេងប្រវ័ញ្ច និងការរំលោភបំពានផ្សេងៗគឺជារឿងមួយ។ ម៉្យាងវិញទៀត ការបង្ខំឲ្យកម្មករចំណាកស្រុកព្រមទាំងក្រុមគ្រួសារ របស់ពួកគេរួមទាំងកូនតូចៗក្នុងចំនួនដ៏ច្រើនឲ្យឆ្លងព្រំដែនមកកាន់មាតុភូមិកំណើតរបស់ខ្លួនវិញ ដែលជា ស្ថានភាពមួយដែលរាជរដ្ឋាភិបាលកម្ពុជា និងអាជ្ញាធរខេត្ត ដែលនៅជាប់ព្រំដែនថៃ សឹងតែមិនអាចស្មានដល់ ត្រូវបានដោះស្រាយយ៉ាងសមស្របលើសពីការគិត និងការស្រមៃរបស់ជនមួយចំនួន និងប្រជាពលរដ្ឋនៅ ទូទាំងប្រទេសនេះ គឺជារឿងមួយផ្សេងទៀត។ ទាហាន និងរថយន្តយោធាកម្ពុជាបានយកចិត្តទុកដាក់យ៉ាង ល្អលើកម្មករនិងក្រុមគ្រួសារ ដែលអស់កំលាំងហេវហត់ និងមានការភ័យខ្លាច និងបានជួយពួកគេឲ្យវិលត្រឡប់ទៅតាមខេត្តស្រុកកំណើតរបស់ខ្លួន។ អ្នកស្ម័គ្រចិត្តកាកបាទក្រហមកម្ពុជា យុវជនកាយរិទ្ធ និងក្រុម យុវជន បានខិតខំបំពេញការងារផ្តល់ទឹក និងស្បៀងអាហារឥតឈប់ឈរ។
ស្មារតីសាមគ្គីភាព
និងការជ្រោមជ្រែងជួយគ្នាអស់ពីចិត្តពីថ្លើម គឺគប្បីត្រូវបានក្លាយជាគំរូមួយនៅ គ្រប់កាលៈទេសៈ
និងមិនត្រឹមតែនៅពេលមានការធ្វើបាប
និងធ្វើទុក្ខបុកម្នេញពីសំណាក់ជនបរទេសដែល គ្មានចិត្តមេត្តា
និងគ្មានសីលធម៌នោះទេ។ មានលទ្ធផលជាការពញ្ញាក់ស្មារតីមួយ ដែលបានបង្ខំឲ្យមានការ លូកដៃរបស់រាជរដ្ឋាភិបាលកម្ពុជាក្នុងការសម្របសម្រួលឲ្យកម្មករចំណាកស្រុកទទួលបានឯកសារគ្រប់គ្រាន់ ដោយសឹងតែគ្មានការចំណាយអ្វីទាំងអស់ក្នុងការដាក់ពាក្យសុំលិខិតឆ្លងដែន និងរង់ចាំរយៈពេលតែម្ភៃថ្ងៃ ចាប់ពីថ្ងៃដាក់ពាក្យ។
គេសង្ឃឹមថាការិយាល័យផ្តល់លិខិតឆ្លងដែនតាមតំបន់នឹងស្ថិតនៅក្នុងការគិតគូររបស់ រាជរដ្ឋាភិបាលកម្ពុជា
ព្រោះលំហូរដោយសេរីរបស់កម្មករអាចនឹងត្រូវបានឯកភាពគ្នា និងអនុវត្តនៅពេល សហគមន៍ សេដ្ឋកិច្ចអាស៊ានត្រូវបានបង្កើតឡើង។
មានពេលវេលាមួយពេលដែលថៃបានអនុញ្ញាតឲ្យអន្តោប្រវេសន៍កម្ពុជារហូតដល់ ២០០.០០០ នាក់ ចូលប្រទេសថៃ
និងធ្វើការខុសច្បាប់នៅក្នុងវិស័យកសិកម្ម និងសំណង់បន្ថែមលើចំនួនប្រមាណ ៤០០.០០០ នាក់ទៀត
ដែលបានទទួលលិខិតអនុញ្ញាតឲ្យធ្វើការស្របច្បាប់ពីប្រទេសថៃនៅក្នុងចំណោមកម្មករចំណាក ស្រុកចំរុះសរុបជាង ២ លាននាក់ ដែលមានឯកសារ
គ្រប់គ្រាន់កំពុងបំរើការងារនៅក្នុងប្រទេសថៃ។ កម្មករ កម្ពុជាចំណាកស្រុកខុសច្បាប់បាន
ប្រឈមជាមួយគ្រោះថ្នាក់យ៉ាងធំដោយសង្ឃឹមថានឹងរកប្រាក់ចំណូល ដែលពួកគេគ្មានសង្ឃឹមអ្វីទាំងអស់ថានឹងរកបានគ្រប់គ្រាន់នៅក្នុងប្រទេសរបស់ខ្លួនដើម្បីទាញខ្លួនឲ្យងើប ចេញផុតពីភាពក្រីក្រ។
កម្មករចំណាកស្រុកជាច្រើនសង្ឃឹមថានឹងរកចំណូលបានល្មមដើម្បីទិញម៉ូតូជជុះមួយ គ្រឿងដែលខ្លួនអាចយកមករត់ម៉ូតូឌុបឬកែជាម៉ូតូទុកទុក ឬក៏អាចបានលើកផ្ទះសំរាប់រស់នៅពេលក្តៅ និង ពេលភ្លៀង
ឬក៏អាចសន្សំប្រាក់ល្មមសំរាប់ឲ្យថ្លៃពេទ្យពេលកូន
ឬឪពុកម្តាយចាស់ជរារបស់ខ្លួនមានជម្ងឺ។ មាន សាច់រឿងជាច្រើននិយាយអំពីការរំលោភបំពានពីសំណាក់ថៅកែរបស់ខ្លួនដែលមានសហគ្រាស
និងជាម្ចាស់ អាជីវកម្មស្របច្បាប់។ សំរាប់កម្មករចំណាកស្រុកទាំងនេះ ជីវិតរបស់ពួកគេគឺជាការផ្សងព្រេងតាមវាសនា
ឬក៏ ជាការដាក់បណ្តាសាពីអតីតជាតិ
ដូចសុភាសិតខ្មែរបាននិយាយថា “ចុះទឹកក្រពើ ឡើងលើខ្លា ចូលព្រៃបន្លា
ចូលផ្សារប៉ូលិស។”
សំរាប់ពួកគេ ពួកគេគ្មានវិធីណាចាកចេញផុតពីភាពក្រីក្រ ដែលអង្គការសហប្រជាជាតិ គ្រាន់តែកំណត់
“ភាពក្រីក្រសេដ្ឋកិច្ច” និងវាស់វែងជាសកលថាជាការរកប្រាក់ចំណូលតិចជាង ១,៥០ ដុល្លារ សហរដ្ឋអាមេរិកក្នុងមួយថ្ងៃ
ដែលមិនជាក់ស្តែង និងមិនសមហេតុផលសំរាប់ប្រជាជនក្រីក្រកម្ពុជា ដែលរស់នៅក្នុងសង្គមប្រមូលផ្តុំចង្អៀតចង្អល់មួយ ហើយអ្នកមាន
និងអ្នកក្រឃើញគ្នារាល់ថ្ងៃ នៅតាមផ្លូវនៅក្នុងទីក្រុង នៅតាមភូមិ ហើយរូបភាពនៃអសមភាពធនចំណូល និងទ្រព្យធន
ត្រូវបានសង្កេតឃើញយ៉ាងភ្ញាក់ផ្អើលពី សំណាក់អ្នកក្រ និងបានសម្ញែងយ៉ាងហ៊ឺហាពីសំណាក់អ្នកមាន។
មិនយូរមិនឆាប់នឹងមានរថយន្ត Rolls Royce រថយន្ត Porscheនិង រថយន្ត Lamborghini ធ្វើដំណើរនៅតាមដងផ្លូវដ៏ចង្អៀត
និងកកកុញនៅក្នុង រាជធានីភ្នំពេញ។ រថយន្ត Four-Wheel drive និងរថយន្តប្រណីតនានា
ត្រូវបានដាក់តាំងបង្ហាញពាសពេញ
នៅក្នុងបន្ទប់កញ្ចក់តាំងរថយន្ត
និងនៅតាមទីតាំងលក់រថយន្តជាច្រើនទៅតាមតំរូវការ
និងតំរូវចិត្តរបស់ បុគ្គលដែលមានជោគជ័យក្នុងអាជីវកម្ម និងអាជីពការងាររបស់ខ្លួន និងសំរាប់កូនចៅនៃគ្រួសារអ្នកមាន។ រយៈពេលមួយឆ្នាំពេញ
ភ្លៀង ឬក្តៅ មន្ត្រីជាន់ខ្ពស់នានានៃរាជរដ្ឋាភិបាល និងមន្ត្រីរបស់ខ្លួនមួយចំនួន
ឬមួយ ភាគធំបានធ្វើដំណើរទៅកាន់ខេត្ត ស្រុក
ឃុំ ភូមិ នៅចុងសប្តាហ៍ «ដើម្បីជួយដល់អាជ្ញាធរមូលដ្ឋាន» ឬ «ដើម្បីពង្រឹងមូលដ្ឋាន»។
ដោយសមហេតុផល ពួកគេត្រូវការយានយន្តដែលអាចទុកចិត្តបានសម្រាប់កម្មវិធីដ៏មមាញឹក
និងសុវត្ថិភាពរបស់ពួកគេ។ ដំណើរចុះមូលដ្ឋាន និងវត្តមានរបស់ពួកគេបូករួមនឹងសន្និសីទតាមវីដេអូ (video
conference) លិខិតផ្លូវការ
បទបញ្ជា និងសេចក្តីណែនាំនានា និងផ្សេងៗទៀត បានផ្តល់ឱកាសឱ្យ ពួកគេជួប ប្រាស័យទាក់ទងផ្ទាល់ជាមួយប្រជាជនដែលពួកគេមានកាតព្វកិច្ចបំរើ។
នៅក្នុងរង្វង់ពីសូន្យទៅ ប៉ុន្មានរយគីឡូម៉ែត្រ ភ្នែករាប់ពាន់គូពី «មន្ត្រីមជ្ឈិម»
បានឃើញការពិតនៃជីវិតរបស់ប្រជាជនដែលខ្លួនបំរើ វាយតម្លៃតម្រូវការប្រជាជន ដឹងអំពីសុខទុក្ខប្រជាជន
និងព្យាយាមយល់អំពីអារម្មណ៍ប្រជាជន ដែលធ្វើឱ្យអ្នក សិក្សាស្រាវជ្រាវ
និងអ្នកវិភាគផ្នែកសង្គមទៅជាមិនចាំបាច់។ ទ្រឹស្តីសេដ្ឋកិច្ចផ្អែក លើការផ្គត់ផ្គង់ក្នុងជំនាន់
Reagan (ក្នុងសហរដ្ឋអាមេរិក) មានទ្រឹស្តីដែលគ្របដណ្តប់ទស្សនៈសេដ្ឋកិច្ចដទៃទៀតទាំងអស់នៅពេល
នោះគឺ៖ «ទឹកជោរឡើងខ្ពស់លើកទូកទាំងអស់ ទោះជាទូកតូចក្តីធំក្តី» ដែលនេះអាចជាការពិតក្នុងប្រទេស
កម្ពុជា ដែលមានន័យថាទោះជាប្រជាជនកម្ពុជាក្រីក្រក៏ដោយ ក៏អាចរីករាយទទួលបាននូវផ្លូវថ្នល់ដ៏ល្អស្អាត
សម្រាប់រថយន្ត Rolls-Royce, Porsche និង Lamborghini
ផងដែរ។
ថៃបានទទួលយកកម្មករចំណាកស្រុកកម្ពុជាខុសច្បាប់ដើម្បីធ្វើការក្នុងអាជីវកម្មស្របច្បាប់របស់ពួកគេ។ ប្រសិនបើមិនដូច្នេះទេ
នេះប្រហែលអាចជាការជួញដូរមនុស្សជាប្រព័ន្ធ និងការកេងប្រវ័ញ្ចមនុស្សក្នុង កម្រិតដ៏ធំ
ដែលបានបិទបាំងពីភ្នែកអាជ្ញាធរថៃតាំងពីច្រកព្រំដែនរហូតដល់កន្លែងដែលពលករទាំងនោះ
ធ្វើការ។ អត្ថប្រយោជន៍សេដ្ឋកិច្ចសម្រាប់ ថៃមានធំធេងណាស់
ប៉ុន្តែហានិភ័យរបស់កម្មករចំណាកស្រុក កម្ពុជាខុសច្បាប់ក៏មានការកើនឡើងដែរ។
ភាពមិនប្រាកដប្រជា នៅតែមានទំហំធំសម្រាប់ការកេងចំណេញ ដ៏សាហាវ
និងគ្មានមនុស្សធម៌ ហើយគ្មានដែនកំណត់។ សម្រាប់ហេតុផលផ្ទាល់ខ្លួន ជាសេដ្ឋកិច្ច
និងសង្គម កម្មករចំណាកស្រុកកម្ពុជាខុសច្បាប់ បានយល់ព្រមទទួលយក «ការកេងប្រវ័ញ្ចន៍ជាធម្មតា»
ដែលផ្តល់នូវ ភាពរីករាយដល់ប្រជាជនថៃ និងស្ថាប័នអាជីវកម្មស្របច្បាប់ថៃមួយចំនួន។
កម្មករ ចំណាកស្រុកកម្ពុជាគ្មាន ជម្រើសទេ។ ពួកគេមិនមានមធ្យោបាយដោះស្រាយទេ។
ករណីមួយដូចដែលបានសរសេរ និងបោះពុម្ពផ្សាយ នៅក្នុងសារព័ត៌មាន
The Nation
ថា៖ សមាគមពាណិជ្ជកម្មតាមព្រំដែន កម្ពុជា-ថៃ និងសមាគមទេសចរណ៍ ខេត្ត Chanthaburi បានព្យាករណ៍ថាកម្មករកម្ពុជានឹងត្រឡប់ទៅប្រទេសថៃវិញ
ក្នុងរយៈពេលប៉ុន្មានអាទិត្យ ទៀត ពីព្រោះប្រាក់ឈ្នួលនៅប្រទេសថៃយ៉ាងហោចណាស់ច្រើនជាងបីដងលើសប្រាក់ឈ្នួលក្នុងប្រទេស
កម្ពុជា។
មិនដល់មួយខែផង
ចាប់តាំងពីរដ្ឋប្រហារដោយយោធាថៃថ្ងៃទី ២២ ខែ ឧសភា មក កម្មករចំណាក ស្រុកកម្ពុជា
ទាំងស្របច្បាប់ និងមិនស្របច្បាប់ គឺជាគោលដៅនៃការបោសសំអាតជានយោបាយដោយរបប យោធារបស់ប្រទេសថៃ។
មានផែនការដែលត្រូវបានរៀបចំ រួចហើយគឺ៖
(១)
វាចាប់ផ្តើមដោយយុទ្ធនាការនយោបាយដោយនិយាយថា «ពលករខុសច្បាប់គឺជាការគម្រាម កំហែងដល់ប្រទេសថៃ»
ដែលលុបចោលអស់រលីងនូវចំណុចល្អនៃអត្ថប្រយោជន៍សេដ្ឋកិច្ចដែលថៃទទួលបាន និងការសន្យាកិច្ចសហប្រតិបត្តិការមិត្តភាព
និងទំនាក់ទំនងជាអ្នកជិតខាងល្អរវាងថៃ និងកម្ពុជា។
(២)
បន្ទាប់មក មានរបាយការណ៍ ដែលមិនដឹងថាជាការពិតឬបង្កើតឡើងនោះ អំពីការសម្លាប់ និង ការវាយដំ
មកលើកម្មករចំណាកស្រុកកម្ពុជាដោយកងកំលាំងប្រដាប់អាវុធថៃ
ដែលជាប្រពៃណី និងល្បី ឈ្មោះត្រូវបានគេស្គាល់ថា កាច
និងសាហាវហួសពីការស្មាននៅពេលចាត់ការមកលើប្រជាជនកម្ពុជា។ បញ្ហា នេះបង្កើតជាការភ័យខ្លាចយ៉ាងខ្លាំង
ដែលបណ្តាលឱ្យមាន «ការចាកចេញដោយបង្ខំ» របស់កម្មករចំណាក ស្រុកកម្ពុជា។
(៣)
ព្រមជាមួយគ្នានេះដែរមាន ការរៀបចំនានាត្រូវបានធ្វើឡើងដោយក្រសួងការងារថៃ ដើម្បី បញ្ជូនកម្មករ
ដែលមានឯកសារត្រឹមត្រូវពីក្នុងចំណោមកម្មករជាង២លាននាក់ ដើម្បីជំនួសកម្មករចំណាក ស្រុកកម្ពុជា។
(៤) ហើយក្រោយមកទៀត មានការបិទបាំងមួយត្រូវបានបង្កើតឡើងដោយក្រុមប្រឹក្សាដើម្បី
សន្តិភាព និងសណ្តាប់ធ្នាប់ (NCPO) ដើម្បីបំភាន់
និងបំភ្លៃមតិអន្តរជាតិអំពី «ការបង្ក្រាបនេះ» ដោយនិយាយថា «ការបង្ក្រាបនេះ
មិនមានគោលដៅទៅលើកម្មករទេ ប៉ុន្តែសំដៅទៅលើការជួញដូរមនុស្ស ដើម្បីដាក់ទណ្ឌកម្ម ដល់ពពួកអ្នកដែលជួញដូរមនុស្ស
និយោជក និងមន្ត្រីដែលទទួលបានផលប្រយោជន៍»។
ដោយអយុត្តិធម៌និងជាការរើសអើងផង NCPO ចាត់ទុកពលករកម្ពុជាខុសច្បាប់ជាការគម្រាមកំហែង (សន្តិសុខជាតិ)ដល់ប្រទេសថៃ
ហើយគឺមិនមែនជាអ្នកជួញដូរមនុស្សជនជាតិថៃ មិនមែននិយោជក និងមន្ត្រី ថៃដែលទទួលបានផលប្រយោជន៍
ដូចដែលបានថ្លែងដោយ NCPO នោះទេ។ តាមការយល់ឃើញក្រោយ
ព្រឹត្តិការណ៍ ប្រសិនបើ NCPO ផ្តោតគោលដៅបង្ក្រាបទៅលើជនជាតិថៃដែលងាយរងគ្រោះតិចជាង ហើយដែល ជាអ្នកប្រព្រឹត្តខុស
តាមការប្រៀបធៀបជាមួយកម្មករកម្ពុជាខុសច្បាប់ដែលងាយរងគ្រោះបំផុតនោះ ដោយ NCPO ប្រកាសដោយស្មោះត្រង់
និងអនុវត្តន៍ការបង្ក្រាបទៅលើពពួកអ្នកដែលជួញដូរមនុស្ស និយោជក និង មន្ត្រីដែលទទួលបានផលប្រយោជន៍ នោះប្រហែលជាមិនអាចមាន «ការចាកចេញដោយបង្ខំ»
នៃកម្មករចំណាក ស្រុកកម្ពុជាខុសច្បាប់មកកាន់ប្រទេសកម្ពុជាទេ។
ផែនការរបស់ NCPO អាក្រក់ខ្លាំងណាស់។
ផែនការនេះមានលក្ខណៈរើសអើងជាតិសាសន៍។ វាប្រឆាំង នឹងភាពស៊ីវិល័យ។ វាគ្មានមនុស្សធម៌។
ការលាក់បាំងនៃផែនការនេះ នឹងមិនអាចកុហកមតិអន្តរជាតិបានទេ។
វាជាការត្រឹមត្រូវក្នុងលក្ខណៈមនុស្សជាតិសម្រាប់ NCPO ក្នុងការសម្តែងការសុំអភ័យទោសឱ្យបាន សមរម្យ និងឱ្យបានឆាប់ចំពោះកម្មករចំណាកស្រុកដែលកំពុងរងការឈឺចាប់ទាំងនោះ។
ការសងជំងឺចិត្ត គួរ តែជាជំហានបន្ទាប់ដែលត្រូវធ្វើឡើងដោយ NCPO ។ ការខកខានមិនបានធ្វើដូច្នេះ គឺស្មើទៅនឹងការអាម៉ាស់មុខ ភាពកាចសាហាវ និងមិនគិតអំពីភាពថ្លៃថ្នូរនៃមនុស្សជាតិឡើយ។
ថ្ងៃទី ២៤ ខែ មិថុនា
ឆ្នាំ២០១៤
សាស្ត្រាចារ្យ ប៉ែន ងឿន
ទីប្រឹក្សាសកលវិទ្យាល័យពុទ្ធិសាស្ត្រ
ភ្នំពេញ កម្ពុជា