សន្ទរកថារបស់ឯកឧត្ដម
ហោ ណាំហុង
ឧបនាយករដ្ឋមន្ដ្រី
និង
ជារដ្ឋមន្ដ្រីការបរទេសនៃព្រះរាជាណាចក្រកម្ពុជា
នៅក្នុងកិច្ចប្រជុំរបស់ក្រុមប្រឹក្សាសន្ដិសុខអង្គការសហប្រជាជាតិ
ក្រុងញូយ៉ក
ថ្ងៃទី
១៤
ខែ
កុម្ភៈ
ឆ្នាំ
២០១១
-លោកជំទាវប្រធានក្រុមប្រឹក្សាសន្ដិសុខអង្គការសហប្រជាជាតិ
-ឯកឧត្ដម
លោកជំទាវសមាជិកក្រុមប្រឹក្សាសន្ដិសុខអង្គការសហប្រជាជាតិដ៏ឧត្ដុង្គឧត្ដម
—
ជាបឋម
ខ្ញុំសូមថ្លែងអំណរគុណឯកឧត្ដម
លោកជំទាវ
ទាំងអស់
ដែលបានផ្ដល់ ឱកាសនេះឱ្យរូបខ្ញុំ
មកជំរាបជូនក្រុមប្រឹក្សាសន្ដិសុខ
អំពីសង្គ្រាមឈ្លានពានប្រឆាំងនឹងកម្ពុជា
ដែលប្រព្រឹត្ដទើ្បងដោយប្រទេសថៃ
ក្នុងថ្ងៃទី
៤-៥-៦
និង
៧
ខែកុម្ភៈ
ឆ្នាំ
២០១១
នៅទីតាំងជា ច្រើន។
ទីតាំងទាំងនេះសុទ្ធសឹងតែស្ថិតជ្រៅ
ក្នុងដែនដីកម្ពុជា
ក្នុងនោះរួមមានៈ
9ប្រាសាទព្រះវិហារ
វត្ដកែវសិក្ខាគីរីស្វារៈ
និង
តំបន់
ឃ្មុំ
ដែលស្ថិតនៅចម្ងាយតែ
៣០០
ម៉ែត្រ
និង
៥០០
ម៉ែត្រពីប្រាសាទព្រះវិហារ។
9
វាលឥន្រីយ៍
និង
ភ្នំទ្រព្យ
ដែលស្ថិតនៅចម្ងាយប្រមាណ
១.១២០
ម៉ែត្រ
និង
១.៦០០
ម៉ែត្រ
ពីព្រំដែន តំបន់តាសឹម
និងតំបន់ផ្សេងទៀត
។
—ក្នុងការវាយប្រហារដោយកាំភ្លើងធំមកលើកម្ពុជា
ប្រទេសថៃបានប្រើអាវុធទំនើបៗ
ដោយ រួមទាំង
គ្រាប់បែកចង្កោម កាំភ្លើងធំទំហំ
១០៥មម
១២០មម ១៣០មម
និង១៥៥មម
បាញ់
ចូលដល់ទៅចម្ងាយ ២០គម
ក្នុងទឹកដីកម្ពុជា។
ការវាយប្រហារបស់ថៃមកលើកម្ពុជាចាប់តាំងពី
ថ្ងៃទី
៤
កុម្ភៈ
ឆ្នាំ
២០១១
បានបណ្ដាលឱ្យមានការខូច
ខាតយ៉ាងដំណំជាច្រើនមកលើវត្ដកែវសិក ្ខាគីរីស្វារៈ
និងប្រាសាទ
ព្រះវិហារ
ដែលជាបេតិកភ័ណ្ឌពិភពលោក ព្រមទាំងបានធ្វើឱ្យមាន
ការបាត់បង់ជីវិត
៦
នាក់
និង
របួស
៧១
នាក់
ក្នុងចំណោមកងទ័ព
និងប្រជាជនកម្ពុជា។
ក្នុង ចំណោមអ្នកស្លាប់
និងរបួស
មាន
២
នាក់ស្លាប់
និង
៨
នាក់
របួសដោយសារគ្រាប់បែកចង្កោម
ដែលទាហានថៃបានប្រើ
ទោះបីជាអាវុធប្រភេទនេះត្រូវបានហាម
ឃាត់
នៅទូទាំងពិភពលោក។
—
ពិតមែនតែសព្វថ្ងៃមានការព្រមព្រៀងផ្អាកបាញ់គ្នាជាក់ស្ដែង
ប៉ុន្ដែស្ថានការណ៍បច្ចុប្បន្ន នៅមាន
សភាពផុយស្រួយខ្លាំងណាស់
។
សង្គ្រាមអាចផ្ទុះទើ្បងវិញ
នៅគ្រប់ពេលវេលាទាំងអស់
ដែលមិនអាចប៉ាន់
ស្មានទុកជាមុនបាន
នៅពេលដែលទាហានថៃប្រដាប់ដោយអាវុធធុនធ្ងន់
មានកាំភ្លើងធំ
និងរថក្រោះ
ត្រូវបាន
ដាក់ឱ្យឈរជើងតាមព្រំដែន
ដាក់សម្ពាធជាប់ជាប្រចាំមក លើប្រទេសកម្ពុជា។
—សូមអនុញ្ញាតឱ្យខ្ញុំជំរាបជូនអំពីមូលហេតុដែលជាឬសគល់
ដែលនាំឱ្យឈានដល់សង្គ្រាម ឈ្លានពាន
ដោយប្រទេសថៃ
ប្រឆាំងនឹងប្រទេសកម្ពុជា
ដូចតទៅនេះ
៖
—
បារាំង
និងសៀម
បានចុះហត្ថលេខាលើអនុសញ្ញាឆ្នាំ
១៩០៤
និង
សន្ធិសញ្ញា
ឆ្នាំ
១៩០៧ បង្កើតគណកម្មការចំរុះដើមី្បកំណត់សីមាព្រំដែនរវាងឥណ្ឌូចិន
និងសៀម។
នៅក្នុងថេរវេលា ពីឆ្នាំ
១៩០៥-១៩០៨
គណកម្មការចំរុះបារាំង-សៀម
ដែលបង្កើតទើ្បងដោយអនុសញ្ញាឆ្នាំ
១៩០៤ បានធ្វើកម្រងផែនទីចំនួន១១ផ្ទាំង
(ផែនទីទាំងអស់មានមាត្រដ្ឋាន
១/២០០.០០០)
ដែលក្នុងនោះមានទាំងផែនទី
“ដងរែក*ដែលកំណត់សីមាព្រំដែនតំបន់
៦
ដែលជាតំបន់ប្រាសាទ ព្រះវិហារ
។
(កម្ពុជាស្ថិតក្រោមរាជការអាណា
ព្យាបាលបារាំង
ពីឆ្នាំ
១៨៦៣
ដល់
១៩៥៣)
—
ចាប់តាំងពីផែនទី*ដងរែក*ត្រូវបានផលិតចប់នៅឆ្នាំ
១៩០៨
ប្រទេសថៃបានទទួល ស្គាល់ផែនទីនេះ ដោយបានស្នើសុំច្បាប់ចម្លងផែនទីជាច្រើនច្បាប់ពីអាជ្ញាធរបារាំង
ដើមី្បការប្រើ ប្រាស់ របស់អភិបាលខេត្ដ
តាមព្រំដែនថៃ
ជាប់នឹងកម្ពុជា។
—
ក្នុងឆ្នាំ
១៩៥៤ ក្រោយពីកម្ពុជាទើបបានឯករាជ្យនៅខែវិច្ឆិកា
ឆ្នាំ
១៩៥៣
កងទ័ព ថៃបានលុក
លុយចូលដែនដីកម្ពុជា
ហើយនិងបានកាន់កាប់
ប្រាសាទព្រះវិហារ។
ដោយមាន ការអត់ធ្មត់ និងឆន្ទៈ
ចង់ចៀសវាងសង្គ្រាម ប្រទេសកម្ពុជាបានដាក់ករណីនេះ
ទៅតុលាការយុត្ដធម៌ អន្ដរជាតិ នៅថ្ងៃទី
៦តុលា
ឆ្នាំ១៩៥៩។ ដោយផ្អែកជាសំខាន់លើផែនទី
“ដងរែក*
ដែលតុលាការ ហៅថាផែនទី*ឧបសម្ព័ន
១* តុលាការយុត្ដិធម៌អន្ដរជាតិ
បានកាត់ក្ដីនៅថ្ងៃទី
១៥
ខែ
មិថុនា
ឆ្នាំ
១៩៦២
ដូចតទៅៈ
“-
ប្រាសាទព្រះវិហារស្ថិតនៅក្នុងដែនដីក្រោមអធិបតេយ្យភាពរបស់កម្ពុជា ។
-
ប្រទេសថៃ ត្រូវមានកាតព្វកិច្ចដកចេញនូវយោធា ឬកំលាំងប៉ូលីស ឬ
កំលាំងការពារ ឬ អ្នកថែរក្សាផ្សេងៗ ដែលត្រូវបានដាក់អោយឈរជើងដោយថៃ
នៅឯប្រាសាទ ឬ នៅតំបន់ជុំវិញប្រាសាទ ដែលស្ថិតនៅលើដែនដី របស់កម្ពុជា
។
-
ប្រទេសថៃ ត្រូវមានកាតព្វកិច្ចប្រគល់មកឱ្យកម្ពុជាវិញនូវរាល់វត្ថុ
ដូចមានបញ្ជាក់ក្នុងសំណើទី ៥ របស់កម្ពុជា
ដែលអាជ្ញាធរថៃបានយកចេញពីប្រាសាទ ឬ តំបន់ប្រាសាទ
ចាប់តាំងពីពេលដែលថៃ បានចូលកាន់កាប់ ប្រាសាទនៅឆ្នាំ ១៩៥៤ ។ ”
—
ពាក់ព័ន្ធនឹងខ្សែព្រំដែនរវាងប្រទេសកម្ពុជា
និង
ថៃ
នៅតំបន់ប្រាសាទព្រះវិហារ
អង្គហេតុ
របស់តុលាការយុត្ដិធម៌អន្ដរជាតិ
នៅឆ្នាំ
១៩៦២
បានលើកយ៉ាងច្បាស់
ក្នុងចំណោមចំណុចផ្សេងៗ ទៀតៗ
ដូចតទៅៈ
“តុលាការចាត់ទុកថា នៅឆ្នាំ ១៩០៨-១៩០៩ ប្រទេសថៃបានទទួលយកផែនទី
“]បសម្ព័ន្ធ ១*
ថាជា លទ្ធផលនៃការងារខ័ណ្ឌសីមាព្រំដែន
ហើយអាស្រ័យដូចនេះគឺបានទទួលស្គាល់ខ្សែលើផែនទីនេះ ថាជាខ្សែ ព្រំដែន
ដែលជាបច្ច័យនៃឥរិយាបថនេះ គឺត្រូវដាក់ប្រាសាទព្រះវិហារស្ថិតនៅក្នុង
ដែនដី កម្ពុជា*។។។
“ភាគីទាំងពីរ តាមការប្រព្រឹត្ដរបស់ខ្លួន បានទទួលស្គាល់ខ្សែនេះ
ហេតុនេះជាបច្ច័យ គឺបានយល់ព្រម ចាត់ទុក វាជាខ្សែព្រំដែនហើយ*។។។
“ពុំមានមូលហេតុណាមួយដែលនាំឱ្យគិតឃើញថា
ភាគីទាំងពីរបានផ្ដល់សារសំខាន់ទៅលើខបែងចែកទឹក នោះទេ...អាស្រ័យដូចនេះ
ក្នុងការបកស្រាយសន្ធិសញ្ញា តុលាការយល់ថាខ្លួនត្រូវជំពាក់ប្រកាសយក
តាម ខ្សែព្រំដែនដែលគូសលើផែនទីក្នុងតំបន់ជម្លោះ ”...
—´សូមទាញការយកចិត្ដទុកដាក់របស់ក្រុមប្រឹក្សាសន្ដិសុខអង្គការសហប្រជាជាតិថា
ខាងលើ នេះ
គ្រាន់
តែចំណែកតូចមួយនៃអង្គហេតុ
របស់តុលាការយុត្ដិធម៌អន្ដរជាតិ។
—គួរកត់សម្គាល់ដែរថា
ចាប់តាំងពីការកាត់ក្ដីរបស់តុលាការយុត្ដិធម៌អន្ដរជាតិនៅឆ្នាំ១៩៦២
ប្រទេស
ថៃបានយល់ព្រមដកកម្លាំង
និងបុគ្គលិកខ្លួនចេញពីតំបន់
ប្រាសាទព្រះវិហារ
និងតំបន់ ជុំវិញប្រាសាទ
។
—
នៅខែ
មិថុនា
ឆ្នាំ
២០០០
ប្រទេសកម្ពុជា
និងថៃ
បានចុះហត្ថលេខាលើ
អនុស្សារណៈ នៃការ យោគយល់គ្នារវាងរដ្ឋាភិបាលនៃព្រះរាជាណាចក្រកម្ពុជា
និង រដ្ឋាភិបាលនៃព្រះរាជាណាចក្រថៃ ស្ដីពីការវាស់វែង
និងកំណត់ខ័ណ្ឌសីមាព្រំដែនគោក ដែលទទួលស្គាល់រួមជាមួយឯកសារផ្សេងទៀត
នូវផែនទី
“ដងរែក*
ដែលតុលាការយុត្ដិធម៌អន្ដរជាតិហៅថាផែនទី
“ឧបសម្ព័ន១*ក្នុងការកាត់
ក្ដីរបស់ខ្លួន)
សម្រាប់ជាមូលដ្ឋានធ្វើការងារវាស់វែង
និងកំណត់ខ័ណ្ឌសីមាព្រំដែនគោក
រវាងកម្ពុជា
និងថៃ។
—ប្រទេសថៃចាប់ផ្ដើមទាមទារថាជាដែនដីខ្លួន
នូវតំបន់ដែលហៅថា
ដី
៤,៦
គម២
ក្នុងតំបន់ ជុំវិញ
ប្រាសាទព្រះវិហារ
ទើបតែនៅពេលដែលគណកម្មាធិការបេតិកភ័ណ្ឌពិភពលោក
ផ្ដើមពិភាក្សា អំពីការ
បញ្ចូលប្រាសាទនេះ
ទៅក្នុងបញ្ជីបេតិកភ័ណ្ឌពិភពលោក
នៅឆ្នាំ
២០០៨
ប៉ុណ្ណោះ។
ការទាម ទាររបស់ប្រទេស
ថៃនេះ
ផ្អែកលើមូលដ្ឋានផែនទី
ថៃគូសដោយឯកតោភាគី
ដែលគ្មានតម្លៃច្បាប់ អ្វីទាល់តែសោះ។
—
ដើមី្បជំរុញការទាមទារខុសច្បាប់របស់ខ្លួននេះ
ប្រទេសថៃបានប្រព្រឹត្ដអំពើឈ្លានពាន ប្រឆាំងនឹង
កម្ពុជាចំនួនបីលើកកន្លងរួចមកហើយ
គឺនៅថ្ងៃទី
១៥
កក្កដា
ឆ្នាំ
២០០៨
ថ្ងៃទី
១៥
តុលា
ឆ្នាំ
២០០៨
និងថ្ងៃទី
៣
មេសា
ឆ្នាំ
២០០៩
នៅតំបន់វត្ដ
កែវសិក្ខាគីរីស្វារៈ
វាលឥន្រីយ៍
ភ្នំទ្រព្យ
និង
តាសឹម
ដែលសុទ្ធសឹងតែស្ថិតនៅក្នុងតំបន់ជុំវិញ
ប្រាសាទព្រះវិហារ
។
ការឈ្លានពានទាំងនេះ
បាន
បណ្ដាលឱ្យមានការខូចខាតដល់ជីវិតមនុស្ស
និងទ្រពសម្បត្ដិផងដែរ
ជាពិសេស
ប្រាសាទព្រះវិហារ
។
—
នៅចំពោះមុខការឈ្លានពាក់យ៉ាងជាក់ច្បាស់ទាំងនេះ
ប្រទេសកម្ពុជាបានធ្វើការ អត់ធ្មត់ជា
អតិបរិមា
ហើយបានរក្សាការអំណត់យ៉ាងខ្លាំង
ដើមី្បធ្វើការចរចាជាមួយប្រទេសថៃ
រកដំណោះស្រាយបញ្ហា
ដោយសន្ដិវិធី
និងចៀសវាងការប៉ះទង្គិចយោធាដោយទ្រង់ទ្រាយធំ។
ប៉ុន្ដែ
ការខិតខំរបស់កម្ពុជាពុំទទួលបាន
ផលទេ
ព្រោះប្រទេសថៃអាងថាខ្លួនមានអាវុធយុទ្ធភ័ណ្ឌច្រើន
និង
ទំនើបៗ។
—
គួររំលឹកផងដែរថា
នៅថ្ងៃទី
២៧
ខែ
មករា
ឆ្នាំ
២០១១
ស្របពេលដែលថៃធ្វើ សមយុទ្ធយោធាតាម
ព្រំដែនជាប់កម្ពុជាដោយប្រើកាំភ្លើងធំ
តែជាក់ស្ដែងជាការត្រៀមរៀបចំសង្គ្រាម
នាយករដ្ឋមន្ដ្រីអាប់ភីស៊ីត
វិជ្ជាជីវ៉ា
នៃប្រទេសថៃ
បានទាមទារឱ្យប្រទេសកម្ពុជាដកទង់ជាតិ របស់ខ្លួន ចេញពីវត្ដ
កែវសិក្ខាគីរីស្វារៈ
របស់កម្ពុជា
ដែលសង់នៅជិតប្រាសាទព្រះវិហារ
តាំងពីឆ្នាំ
១៩៩៨
។
បីថ្ងៃក្រោយមក
នៅថ្ងៃទី
៣១
មករា
ឆ្នាំ
២០១១
គាត់បាននិយាយទៀតថា
“នឹងប្រើកម្លាំង
ជាជម្រើសចុងក្រោយ
.....រដ្ឋាភិបាលមិនខ្លាច
សង្គ្រាមជាមួយកម្ពុជាទេ
”. ក្នុងពេលប៉ុន្មាន
ថ្ងៃក្រោយមកទៀត
មេបញ្ជាការទ័ពថៃ
ឧត្ដមសេនីយ៍
ប្រាយុទ្ធ
ចាន់អូចា
ក៏បានបោះសំដី ប្រហាក់ ប្រហែលគ្នាថា
“នឹងប្រើកម្លាំងជាមធ្យោបាយចុងក្រោយ*។
—
ជាថ្មីទៀត
នៅថ្ងៃទី
៦
ខែកុម្ភៈ
ឆ្នាំ
២០១១
នាយករដ្ឋមន្ដ្រីអាប់ភីស៊ីត
វិជ្ជាជីវ៉ា
បានថ្លែងប្រាប់
អ្នកយកពត៌មានថា
“
ខ្ញុំនៅតែយល់ថា
ការដកទ័ពចេញតាមសំណើកម្ពុជា
មិនអាចធ្វើបានទេ
ព្រោះយើងត្រូវ
រក្សាសិទ្ធរបស់ខ្លួន
(លើតំបន់នេះ
)
បើទោះជាវាអាចមានគ្រោះថ្នាក់ប៉ះទង្គិចគ្នា ម្ដងទៀតក្ដី
”
ក្នុងពេលដែល
កម្ពុជាស្នើឱ្យដកកងទ័ពទាំងសងខាង
ឱ្យឆ្ងាយពីខ្សែព្រំដែន
ដើមី្បចៀស វាងការប្រឈមមុខគ្នាដោយអាវុធជា
ថ្មីទៀត។
—
សេចក្ដីថ្លែងការណ៍ទាំងអស់នេះ
ស្របនឹងការត្រៀមរៀបចំសង្គ្រាម
គឺជាការបង្កឱ្យមាន ទទ្ហី្បករណ៍
ដើមី្បធ្វើសង្គ្រាមប្រឆាំងនឹងប្រទេសកម្ពុជា
នៅខែកុម្ភៈ
ថ្ងៃទី
៤-៥-៦-និង
៧
។
យោងតាមបណ្ដាញ
ផ្សព្វផ្សាយរបស់ថៃ
ដូចដែលលោកជំទាវ
និងឯកឧត្ដមប្រហែលជាបានជ្រាបស្រាប់
សូម្បីតែពេលនេះក៏ថៃ
នៅតែបន្ដបង្កើនការដាក់ពង្រាយរថក្រោះ
កាំភ្លើងធំ
និងទាហាន
ច្រើនថែមទៀត
នៅតាមព្រំដែនជាមួយ
កម្ពុជា
។
—
អំពើឈ្លានពានយ៉ាងជាក់ស្ដែង
ម្ដងហើយម្ដងទៀត
ដោយប្រទេសថៃប្រឆាំងនឹងកម្ពុជា
គឺជាការ
រំលោភលើលិខិតូបករណ៍ច្បាប់ដូចខាងក្រោមៈ
១-មាត្រា
៩៤.១
នៃធម្មនុញ្ញអង្គការសហប្រជាជាតិ
ស្ដីពីកាតព្វកិច្ចរបស់គ្រប់សមាជិកអង្គការ
សហប្រជាជាតិ
ដែលត្រូវគោរពតាមសេចក្ដីសំរេចរបស់តុលាការយុត្ដិធម៌អន្ដរជាតិ
នៅក្នុងរាល់
ករណី ដែលមានខ្លួនភាគី។
២-មាត្រា
២.៣
និង
២.៤
នៃធម្មនុញ្ញអង្គការសហប្រជាជាតិ។
៣-សន្ធិសញ្ញាមិត្ដភាព
និងសហប្រតិបត្ដិការនៅអាស៊ីអគ្នេយ៍
មាត្រា
២
ដែលប្រទេសកម្ពុជា
និងថៃ
ជាភាគី
ចែងអំពី
៖
-ការគោរពគ្នាទៅវិញទៅមក លើឯករាជ្យភាព អធិបតេយ្យភាព សមភាព
និងបូរណ៌ភាពដែនដី និង អត្ដសញ្ញាណជាតិរបស់ប្រជាជាតិទាំងអស់។
-
ការដោះស្រាយការខ្វែងគំនិតគ្នា និង ជំលោះ ដោយសន្ដិវិធី ។
-
ការលះបង់នូវការគំរាមកំហែង ឬ ការប្រើកំលាំង។
៤-កិច្ចព្រមព្រៀងស្ដីពីអធិបតេយ្យភាព
ឯករាជ្យភាព
និងបូរណ៌ភាពដែនដី
និងការមិនអាចរំលោភ
បាន
ការមិនចូលបក្សសម្ព័ន្ធ
និង
ឯកភាពជាតិនៃប្រទេសកម្ពុជា
មាត្រា
២.២.
c
និង
២.២.ដ
នៃ
កិច្ចព្រមព្រៀងក្រុងប៉ារីស
ឆ្នាំ
១៩៩១។
—អាស្រ័យហេតុនេះ
ខ្ញុំសូមសំណូមពរយ៉ាងទទូចឱ្យក្រុមប្រឹក្សាសន្ដិសុខ
ចាត់វិធានការ ស្របតាម
មាត្រា
៣៥.១
៣៦
៣៩
និង
៩៤.២
នៃធម្មនុញ្ញអង្គការសហប្រជាជាតិ
ដើមី្បបញ្ឈប់ ការឈ្លានពានរបស់
ប្រទេសថៃ
ដែលបានបង្កគ្រោះថ្នាក់យ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរដល់សន្ដិភាព
និងស្ថិរភាពនៅ ក្នុងតំបន់
។
នៅពេលរង់ចាំ
មានដំណោះស្រាយជាស្ថាពរ
រាជរដ្ឋាភិបាលកម្ពុជាយល់ថា ជាការចាំបាច់បំផុត
ត្រូវមានអ្នកសង្កេតការណ៍
ឬ
អ្នករក្សាសន្ដិភាពរបស់អង្គការសហប្រជាជាតិ
នៅក្នុងតំបន់ព្រំដែននេះ
ដើមី្បធានាថានឹងគ្មានការប្រទូស្ដ
សារ៉ាយ
ដោយអាវុធជាថ្មីទៀត
។
—ទោះបីជាការអត់ធ្មត់
និងការប្រឹងប្រឹងរបស់កម្ពុជាដើមី្បរកដំណោះស្រាយដោយ
សន្ដិវិធីតាម
ការចរចាទ្វេភាគីត្រូវបរាជ័យក៏ដោយ
ក៏កម្ពុជានៅតែមានបំណងជានិច្ច
ចង់រក ដំណោះស្រាយដោយសន្ដិវិធី
តាមរយៈក្របខ័ណ្ឌតំបន់ដូចជាអាស៊ាន
ព្រោះកម្ពុជា
និងថៃសុទ្ធតែ ជាសមាជិកអង្គការនេះ។
—ក្នុងករណីពុំមានដំណោះស្រាយសន្ដិវិធីចំពោះជម្លោះនេះ
ទោះបីជាមានការជួយ សម្រួលពី
អាស៊ានហើយក្ដី
កម្ពុជាសូមស្នើសុំឱ្យក្រុមប្រឹក្សាសន្ដិសុខអង្គការសហប្រជាជាតិ
បន្ដចូលរួមរកដំណោះ
ស្រាយជាស្ថាពរ
ស្របតាមធម្មនុញ្ញអង្គការសហប្រជាជាតិ។
—ក្រុមប្រឹក្សាសន្ដិសុខក៏អាចដាក់បញ្ហានេះទៅតុលាការយុត្ដិធម៌អន្ដរជាតិ
ដើមី្បបក
ស្រាយ
សាលក្រមឆ្នាំ
១៩៦២
របស់តុលាការនេះ
ស្របតាម
មាត្រា
៩៦.១
នៃធម្មនុញ្ញអង្គការ សហប្រជាជាតិ
ព្រោះមូលហេតុដែលជាឬសគល់នៃជម្លោះ
គឺស្ថិតនៅលើការបកស្រាយដោយ
ខុសឆ្គងនូវសាលក្រម
តុលាការយុត្ដិធម៌អន្ដរជាតិឆ្នាំ
១៩៦២
។
—ដោយមានសេចក្ដីសម្រេចចិត្ដដ៏ឆាប់រហ័សរបស់ក្រុមប្រឹក្សាសន្ដិសុខអង្គការសហប្រជាជាតិ
កាលពី
សបា្ដហ៍កន្លងទៅ
ដើមី្បកោះប្រជុំនៅថ្ងៃនេះ
កងទ័ពថៃបានបន្ធូរបន្ថយការវាយ ប្រហារទ្រង់
ទ្រាយធំប្រឆាំង
កម្ពុជា
ហើយបានឯកភាពលើការផ្អាកបាញ់គ្នា
។
រដ្ឋាភិបាលរបស់ខ្ញុំ សូមឆ្លៀត ឱកាសនេះថ្លែងអំណរគុណ
ដ៏ជ្រាលជ្រៅបំផុតដល់សមាជិកក្រុមប្រឹក្សាសន្ដិសុខទាំងអស់
ចំពោះការ ចាត់វិធានការភ្លាមៗនេះ
ដែលបាន
សង្គ្រោះជីវិត
និងបញ្ចៀសទុក្ខវេទនាជាច្រើន
មិនមែនសម្រាប់ តែប្រជាជនកម្ពុជាប៉ុណ្ណោះទេ
គឺទាំងប្រជាជន
ថៃផងដែរ។
សូមអរគុណ