បច្ចុប្បន្ននេះ មានអ្នកវិភាគជាច្រើនរូប ត្រូវបានវិទ្យុដែលមាននិន្នាការប្រឆាំងជ្រើសរើសយកធ្វើជាតួឯកក្នុងការផ្តល់យោបល់ ក៏ដូចជាឆ្លើយជំនួសមេបក្សនយោបាយប្រឆាំង តាមរយៈកិច្ចសម្ភាសលើបញ្ហាសង្គមនានា ជាពិសេស អំពី ស្ថានការណ៍នយោបាយនៅកម្ពុជា។
វាគ្មិនទាំងនោះ មានអ្នកខ្លះត្រូវបានគេប្រសិទ្ធិនាមឱ្យថា ជាបណ្ឌិត ជាអ្នកវិភាគឯករាជ្យ អ្នកស្រាវជ្រាវលើបញ្ហាសង្គម ជាអ្នកជំនាញវិទ្យាសាស្ត្រ និងជាអ្នកច្បាប់ជាន់ខ្ពស់ជាដើម។ល។
ក្នុងចំណោមពួកជនដែលត្រូវបានគេជ្រោង និងលើកតម្កើងប្រៀបបាននឹងបញ្ញាជនជាន់ខ្ពស់ ឬក៏ជាជនដែលមាននូវសមត្ថភាពដ៏មហាអស្ចារ្យ សឹងស្មើនឹងបណ្ឌិតពិតប្រាកដនោះ ក៏មានអ្នកខ្លះហ៊ានចេញមុខវែកញែកទាំងទទឹងទិស អំពីបញ្ហាសង្គមខ្មែរ ក្នុងខណៈពេលដែលខ្លួនឯងមិនទាំងស្គាល់នូវការពិតនៃកត្តាប្រវត្តិសាស្ត្រ និងបច្ចុប្បន្នភាពនៃនយោបាយរបស់ខ្មែរផងនោះ។
ការពិតជាក់ស្តែង កាលពីថ្ងៃទី៣១ ខែសីហា ឆ្នាំ ២០១២ លោក កែម ឡី ត្រូវបានវិទ្យុបរទេសមួយនិយាយភាសាខ្មែរ ចាត់ទុកថា ជា « បណ្ឌិតកែម ឡី » អ្នកវិភាគ និងជាអ្នកស្រាវជ្រាវបញ្ហាសង្គម បានយល់ឃើញដោយអគតិ និងទាត់ចោលការពិតនានា ជុំវិញការចុះផ្សាយនូវអត្ថបទមួយចំនួនដែលត្រូវបានរៀបរៀងឡើង និងបង្ហោះក្នុងគេហទំព័ររបស់អង្គភាពព័ត៌មាន និងប្រតិកម្មរហ័ស នៃទីស្តីការគណៈរដ្ឋមន្ត្រី។ អត្ថបទទាំងនោះ រួមមាន ញត្តិគាំទ្រប្រសាសន៍សម្តេចតេជោ ហ៊ុន សែន របស់ស្ថាប័នរដ្ឋ និងឯកជនមួយចំនួន ជាពិសេសបទវិភាគនយោបាយដែលបានលើកតម្កើង សកម្មភាពនានារបស់សម្តេចតេជោហ៊ុន សែន ក្នុងការធ្វើបទបង្ហាញរយៈពេលជាង៥ម៉ោងនៅរដ្ឋសភា ស្តីពីបញ្ហាបោះបង្គោលព្រំដែនកម្ពុជា‑ វៀតណាម។
អ្នកវិភាគរូបនោះ គេបានចាត់ទុកអត្ថបទ និងញ្ញត្តិគាំទ្រ ថា ជាការលើកតម្កើងនូវលទ្ធិទំយើបុគ្គល ក្រោមពាក្យបន្ទាបបន្ថោក និងចោទប្រកាន់ថា បច្ចុប្បន្នមាននូវវប្បធម៌គាំទ្រសម្តីអ្នកធំ ឬមេដឹកនាំប្រទេស ហើយគេបានពិពណ៌នាថា បញ្ហានេះកំពុងចាក់ឬសយ៉ាងជ្រៅក្នុងសង្គមខ្មែរ។
ដោយចង់បង្ហាញនូវឥទ្ធិពលប្រឆាំងនិយម និងបំបិទចោលទាំងស្រុងនូវកត្តាប្រវត្តិសាស្ត្រ ក៏ដូចជាការពិតជាក់ស្តែងនៃសមិទ្ធផលដ៏សំបូរបែបរបស់រាជរដ្ឋាភិបាលកម្ពុជា ដែលធានាបាននូវសុខ សន្តិភាព ស្ថេរភាពនយោបាយ និងការអភិវឌ្ឍរីកចំរើនដូចសព្វថ្ងៃ ពួកអ្នកវិភាគដែលប្រៀបបានទៅនឹង « អាល្ងង់ទូ » បណ្ឌិតភ្លើទាំងនោះ បានរិះគន់ចំពោះស្នាដៃរបស់អ្នកនិពន្ធដែលគាំទ្ររាជរដ្ឋាភិបាលថា មិនហ៊ានពិភាក្សាផ្លាស់ប្តូរយោបល់ ឬជំទាស់ទេ ផ្ទុយទៅវិញមានតែការភ័យខ្លាច និងគាំទ្រដោយមិនដឹងខុសត្រូវ។ ម៉្យាងវិញទៀត ពួកអ្នកវិភាគទាំងនោះ បរិហាររិះគន់ទៀតថា អ្នកនិពន្ធអត្ថបទទាំងអស់នោះ សុទ្ធតែជាអ្នកត្រូវបានគេបង្រៀនឱ្យនិយាយកុហក មិនហ៊ាននិយាយត្រង់ និងចោទថា បញ្ហានេះ បណ្តាលមកពីអ្នកខ្លះចង់បានមុខមាត់ បុណ្យស័ក្តិ និងលាភសក្ការៈផ្សេងៗ។
សួរថា សម្តីវាយប្រហារទៅលើស្នាដៃរបស់អ្នកដទៃ ដែលបានលាតត្រដាងនូវការពិតអំពីបញ្ហាសង្គម និងមាននិន្នាការផ្ទុយពីខ្លួននោះ តើទង្វើនេះ វាគឺជាសារជាតិពិតរបស់អ្នកវិភាគឯករាជ្យមួយចំនួននោះ ដែលប្រឆាំងផ្កាប់មុខជ្រើសរើសយកធ្វើមធ្យោបាយដើម្បីកសាងប្រជាប្រីយភាពខ្លួនឬអ្វី? តើពាក្យចោទប្រកាន់ដោយអសុរោះរបស់ជនអ្នកវិភាគនិយមទាំងនោះ បានឈរលើអព្យាក្រិតភាពនៃទស្សនៈរបស់ខ្លួន ដើម្បីបំរើផលប្រយោជន៍សង្គមខ្មែរដែរឬទេ? ហើយតើសម្តីបែបនោះសក្តិសមនឹងទទួលបាននូវឈ្មោះជាបណ្ឌិត ដែលប្រកបទៅដោយគុណវុឌ្ឍិដែរឬអ្វី?
ខ្លឹមសារខ្លះៗនៃបទអត្ថាធិប្បាយ និងទស្សនៈវិភាគដែលត្រូវបានចុះផ្សាយក្នុងគេហទំព័ររបស់អង្គភាពព័ត៌មាន និងប្រតិកម្មរហ័ស គឺបរិយាយអំពីការពិតនៃស្ថានការណ៍នយោបាយបច្ចុប្បន្ន ដូចជា អត្ថបទមួយសរសេរដោយលោក អេង យេង ទីប្រឹក្សាអមទីស្តីការគណៈរដ្ឋមន្ត្រី បានលើកតម្កើងការបំភ្លឺដ៏មានអត្ថន័យបំផុត អំពី បញ្ហាព្រំដែនរបស់ប្រមុខនៃរាជរដ្ឋាភិបាលកម្ពុជាបច្ចុប្បន្ន ថា ជាកម្លាំងចលករដ៏ខ្លាំងក្នុងយុគសម័យតេជោ សែន។ អត្ថបទមួយទៀត សរសេរដោយ ឧត្តម សក្តិ ដាក់ចំណងជើងថា « បក្សប្រឆាំងអស់លេសសម្រាប់បោករាស្ត្រក្នុងរឿងព្រំដែន » ដែលបានបកស្រាយឆ្លើយបំភ្លឺទៅនឹងអំនួតរបស់បក្សប្រឆាំងកន្លងមកដែលយកបញ្ហាព្រំដែនក្នុងការកេងចំណេញនយោបាយ ត្រូវបានបញ្ចប់ បន្ទាប់ពីសម្តេចតេជោ បានធ្វើបទបង្ហាញនៅរដ្ឋសភាមកនោះ។
ក្រៅពីនេះ ក៏នៅមានញត្តិគាំទ្រជាច្រើន និងអ្នកតំណាងអង្គការសមាគមមួយចំនួនដែលគេហ៊ាននិយាយគាំទ្រលើគោលនយោបាយឈ្នះ‑ឈ្នះរបស់សម្តេចតេជោហ៊ុន សែន ក៏ត្រូវបានអ្នកវិភាគដែលប្រកបដោយអវិចារណញ្ញាណមួយចំនួននោះ ប្រឆាំងរិះគន់ និងវាយប្រហារផងដែរ។
តើហេតុអ្វីបានជាគេមិនហ៊ានទទួលស្គាល់នូវការពិត ឬមួយក៏ពួកគេទាំងនោះ គឺជាសកម្មជន (ស៊ីឈ្នួល) ដែលត្រូវបានគេជួលផ្តាច់មុខ ក្នុងតម្លៃខ្លួនខ្ពស់ ដើម្បីសម្រាប់ធ្វើការងារជាប្រចាំក្នុងការប្រឆាំងជាមួយរាជរដ្ឋាភិបាលគ្រប់កាលៈទេសៈ ឬអ្វី?។
ក្នុងសង្គមប្រជាធិបតេយ្យ ការហ៊ាននិយាយអំពីការពិត ការព្រមឱ្យតម្លៃខ្ពស់អំពីសច្ចភាពនៃប្រវត្តិសាស្ត្រ និងការតស៊ូរបស់ឥស្សរជនដែលបានសង្គ្រោះជាតិ និងបាននាំមកនូវសេចក្តីសុខសន្តិភាពដូចសព្វថ្ងៃ គឺជាមោទនភាពមួយដ៏វិសេស គួរត្រូវបានកោតសរសើរ និងលើកទឹកចិត្ត។ ផ្ទុយទៅវិញអ្នកវិភាគមួយចំនួន បានប្រើប្រាស់សេរីភាពបញ្ចេញមតិរបស់ខ្លួនជ្រុលហួសហេតុ និងថែមទាំងបានចោទប្រកាន់ថា បរិយាកាសស្រុកខ្មែរគ្មានលក្ខណៈប្រជាធិបតេយ្យ ខណៈពេលដែលពួកគេ កំពុងបើកយុទ្ធនាការប្រឆាំងទាំងងងឹតងងុលដើម្បីកំទេច និងមាននូវផែនការក្រខ្វក់ដើរផ្ទុយពីអត្ថន័យនៃការចូលរួមជាមតិយោបល់ដើម្បីការស្ថាបនា និងកសាងជាតិឱ្យរីកចំរើន។
តាមពិត ការនិពន្ធនូវអត្ថបទប៉ុណ្ណេះ គឺវាជាចំនួនមួយតិចតួចបំផុត បើប្រៀបធៀបទៅនឹងស្នាដៃ ក៏ដូចជាសមិទ្ធផលដ៏ច្រើនសន្ធឹកសន្ធាប់ដែលរាជរដ្ឋាភិបាល ជាពិសេសគណបក្សប្រជាជនកម្ពុជាសម្រេចបាន។
ដោយគ្រាន់តែលើកឡើងអំពីស្នាដៃធំៗ៨យ៉ាងរបស់គណបក្សប្រជាជនកម្ពុជា ដែលសម្រេចបាន ក៏អាចគ្របដណ្តប់នូវប្រជាប្រិយភាពដ៏លើសលប់លើគណបក្សប្រឆាំងបានដែរ នេះមិនបូកបញ្ចូលនូវការអភិវឌ្ឍន៍ថ្មីៗជាច្រើនលើហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធដ៏សំបូរបែបផង ដែលវា គឺជាសច្ចធម៌នៃប្រវត្តិសាស្ត្រពិតៗ គ្មានការក្លែងបន្លំ និងជាស្នាដៃដែលកើតពីការតស៊ូរំដោះប្រទេសជាតិដោយឥស្សរជនរបស់គណបក្សប្រជាជនកម្ពុជាចេញពីភ្លើងសង្គ្រាម រហូតទទួលបាននូវសុខដុមនីយកម្ម ដូចសព្វថ្ងៃ ។ តើវាជាការពិតដែលអ្នកនិពន្ធទាំងឡាយបានសរសេរអត្ថបទអំពីបញ្ហានេះ គួរត្រូវបានគេចោទថា ជាអ្នកលើកទំយើរាជរដ្ឋាភិបាលមែនឬ? ចុះ មេបក្សខ្លះ ភូតកុហក ដូចជាសន្យាដាក់ធ្មេញមាសឱ្យចាស់ៗ បោកប្រាស់ថា ពលរដ្ឋខ្មែរមិនបាច់ព្រួយទេនៅពេលគណបក្សគេជាប់ឆ្នោត គ្រាន់តែធ្វើខ្ចៅកប៉ាល់ហោះក៏ក្លាយទៅជាអ្នកមានបានដែរ និងគេប៉្រូថា នៅស្រុកគេ រដ្ឋាភិបាលជាអ្នកចេញសងទាំងអស់រាល់ការខូចខាតរបស់កសិករ និងសន្យារកប្តីឱ្យស្ត្រីមេម៉ាយនៅទូទាំងប្រទេសជាដើម នេះឬជាបុគ្គលដែលយើងគួរនាំគ្នាកោតសរសើរ និងគោរពឱ្យតម្លៃនោះ? ។
ម៉្យាងវិញទៀត ដូចជា មេបក្សប្រឆាំង លោក សម រង្ស៊ី ប្រកាសឱ្យពលរដ្ឋខ្មែរក្រោកឡើងនាំគ្នាដើរដកបង្គោលព្រំដែនកម្ពុជា-វៀតណាមចោលទាំងអស់ ទើបជាអ្នកស្នេហាជាតិ ។ តើទង្វើខុសច្បាប់ និងការបំផ្លិចបំផ្លាញទ្រព្យសម្បត្តិសាធារណៈនោះ អ្នកវិភាគ ដូចជាលោកកែម ឡី ជាដើមនោះ ពេញចិត្ត និងចាត់ទុកថា ជាឧត្តមតម្លៃគួរត្រូវបានកោតសរសើរ និងលើកទឹកចិត្តមែនឬ?។ ដូច្នេះ ក្នុងនាមជាអ្នកផ្តល់ការវិភាគ និងត្រូវបានផ្សព្វផ្សាយតាមប្រព័ន្ធឃោសនានានា មានវិទ្យុ និងទូរទស្សន៍ជាដើម សម្រាប់បំរើផលប្រយោជន៍ខ្មែរ គួរគប្បីមាននូវគោលដៅច្បាស់លាស់ ប្រកបដោយសតិសម្បជញ្ញៈ និងមនសិការជាតិ ប្រសើរជាងធ្វើខ្លួនជាកញ្ជះដាច់ថ្លៃរបស់អ្នកនយោបាយប្រឆាំង ដែលជានិច្ចកាលតែងតែបដិសេធនូវការពិត។
តម្លៃខ្លួនរបស់អ្នកវិភាគ អំពី ស្ថានការណ៍នយោបាយ គឺត្រូវតែមាននូវការស្វែងយល់ឱ្យបានស៊ីជម្រៅគ្រប់ផ្នែក ទាំងកត្តាប្រវត្តិសាស្ត្រ នយោបាយ សង្គម និងបច្ចុប្បន្នភាពនៃព័ត៌មានវិទ្យា ហើយជាសំខាន់ទៅទៀតនោះ គឺមិនអាចមើលរំលងបានឡើយអំពី សច្ចធម៌ប្រវត្តិសាស្ត្រ និងគុណតម្លៃរបស់បុគ្គលដែលមានស្នាដៃធំធេងចំពោះជាតិ មាតុភូមិ ។
ម៉្យាងវិញទៀត ការវិភាគ ក៏ដូចជាការធ្វើសំយោគអំពីបញ្ហាអ្វីមួយដែលមានចរិតជានយោបាយ គួរបុគ្គលជាអ្នកវិភាគនោះ ត្រូវចេះបើកចិត្តឱ្យទូលាយ និងជៀសវាងឱ្យបានជាដាច់ខាត នូវការលំអៀងដោយភាពអគតិនៃគំនិត មើលឃើញតែភាពអវិជ្ជមាន ហើយខ្វាក់ចំពោះការពិត នៃជ្រុងម្ខាងទៀត ។
តម្លៃបរិសុទ្ធរបស់អ្នកវិភាគដ៏ល្អម្នាក់ គឺត្រូវឈរលើមូលដ្ឋាននៃតក្កវិទ្យា និងហេតុផល នៅក្នុងការវិភាគរបស់ខ្លួន មិនមែនឈរនៅលើអារម្មណ៍ និងមនោសញ្ចេតនាសម្រាប់ការវិភាគនោះទេ។
ដូច្នេះប្រសិនបើតាំងខ្លួនឯងថា ជាអ្នកវិភាគ ប៉ុន្តែខ្វះនូវលក្ខណៈសម្បត្តិទាំងនោះ គឺគេប្រៀបបានទៅនឹង « ជនប្រ៉ូដូរបាយ » ហើយ ដែលអាចនឹងនាំឱ្យបាត់បង់នូវកិត្តិយស និងសេចក្តីថ្លៃថ្នូរក្នុងសង្គមនាពេលអនាគតផងដែរ ពីព្រោះសម័យនេះ ពលរដ្ឋខ្មែរដ៏ច្រើនលើសលប់មាននូវសុភវិនិច្ឆ័យច្បាស់លាស់ណាស់ គឺពួកគាត់សុខចិត្តទទួលយកការពិត និងមិនជឿតាមដាច់ខាតជនបោកប្រាស់។
អត្ថបទដោយៈ គង់ សម្បត្តិ
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
