ភាពឆោតល្ងង់ផ្នែកនយោបាយរបស់មេដឹកនាំគណបក្សប្រឆាំង
ស្ដែងឡើងតាមរយៈការធ្វើពហិការមិនចូលរួមប្រជុំរដ្ឋសភា
ក្នុងចេតនាធ្វើឲ្យមានវបត្តិរដ្ឋធម្មនុញ្ញនៅក្នុងសភា
និងចង់ធ្វើឲ្យសេចក្ដីសម្រេចរបស់សភាខ្វះលក្ខណៈស្របច្បាប់ពេញលេញ
តាមអ្វីដែលពួកគេផ្អែកលើមាត្រាទី ៧៦ នៃរដ្ឋធម្មនុញ្ញ ។
ក្ដីសុបិន្តទាំងកណ្ដាលថ្ងៃត្រង់របស់ សម រង្ស៊ី
ក្នុងការប៉ុនប៉ងធ្វើវិទ្ធង្សនារដ្ឋធម្មនុញ្ញ
តាមរយៈការធ្វើពហិការរបស់សមាជិកសភា ២៦ រូប
និងការដកខ្លួនចេញពីសមាជិកសភា តំណាងរាស្រ្ដ ៣ រូប
ដើម្បីធ្វើឲ្យចំនួនតំណាងរាស្ត្រក្រោម ១២០ រូប
ធ្វើឲ្យរដ្ឋសភាបាត់បង់ធម្មនុញ្ញភាព ស្របតាមក្ដីស្រមើលស្រម៉ៃ
រវើរវាយរបស់ពួកគេ។
គោលបំណងទាំងនេះត្រូវបរាជ័យយ៉ាងអាម៉ាស់ជាទីបំផុត ដោយការពហិកា
និងការដកខ្លួនចេញពីសមាជិកសភាតំណាងរាស្ត្រ
មិនបានជះឥទ្ធិពលអ្វីទាំងអស់ដល់សេចក្ដីសម្រេចរបស់រដ្ឋសភា
ក្នុងការអនុម័ត្តថវិការជាតិឆ្នាំ ២០១២ ក៏ដូចជាច្បាប់ផ្សេងៗផងដែរ ។
ជាងនេះទៅទៀត ការធ្វើបែបនេះ
រិតតែមិនបានធ្វើឲ្យមានការចាប់អារម្មណ៍ដល់មជ្ឈដ្ឋានជាតិ
និងអន្តរជាតិតាមអ្វីដែល សម រង្ស៊ី ហៅថា
ធ្វើឲ្យភ្ញាក់ផ្អើល ឆោឡោ ទាំងខាងក្នុង និងក្រៅស្អីគេនោះ ។ ផ្ទុយទៅវិញ
ក្រុមនេះទទួលបានមកវិញនូវការរិះគន់តេះដៀល
ពីក្រុមអ្នកច្បាប់ដែលមានជំនាញច្បាស់លាស់ថា
ជាភាពឆោតល្ងង់មិនយល់ច្បាប់របស់មេដឹកនាំបក្សប្រឆាំង។ ដូច្នេះ
លោក សម រង្ស៊ី គួរណាស់យល់ឲ្យបានច្បាស់ថា
យោងតាមការបកស្រាយច្បាប់រដ្ឋធម្មនុញ្ញ
ដើម្បីបញ្ចប់នូវមន្ទិលសង្ស័យ
អំពីភាពត្រឹមត្រូវច្បាស់លាស់ដែលស្របទៅ
នឹងគោលការណ៍ច្បាប់របស់ព្រះរាជាណាចក្រកម្ពុជា និងបិទផ្លូវតវ៉ា
គឺជាលទ្ធផលដែលបានមកពីការពន្យល់វែកញ៉ែករបស់ក្រុមប្រឹក្សា
ធម្មនុញ្ញកម្ពុជា ។ ដូចនេះ ចំនួនសមាសភាពសមាជិកសភាដាច់ខាត១២០
គឺសំរាប់តែការប្រជុំដំបូងរបស់រដ្ឋសភាចាប់ផ្តើមបន្តនីតិកាលនី
មួយៗ ដោយឡែកការអនុម័តច្បាប់ផ្សេងៗ គឺវាអាស្រ័យលើចំនួន កូរ៉ុម
ភាគច្រើន ដែលអាចប្រជុំ ពិភាក្សា គ្នាបាន។
ការយល់ខុសយ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរ ចំពោះលក្ខណ្ឌមាត្រា ៧៦ នៃរដ្ឋធម្មនុញ្ញ
ដែលបានចែងថា រដ្ឋសភា មានតំណាងរាស្ត្រយ៉ាងតិច ១២០ រូប នៃចំនួនសភា
គឺជាកំហុសផ្នែកនយោបាយថ្មីរបស់ លោក សម រង្ស៊ី
ព្រោះថា ការធ្វើពហិកាមិនចូលរួមប្រជុំសភា ដើម្បីអនុម័តកញ្ចប់ថវិកា
នឹងមិនអាចនាំឲ្យមានវិបត្តិធម្មនុញ្ញឡើយដោយសារគណបក្សប្រជាជន
កម្ពុជាមានសម្លេងលើសពី ៥០% + ១ ទៅទៀត ។
ជាក់
ស្ដែងទោះបីជា គណបក្សប្រឆាំង បាន និងកំពុង ធ្វើពហិកាចាប់តាំងពីថ្ងៃទី
២៤ ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០១១ មកក៏ដោយ
ក៏រដ្ឋសភាកម្ពុជាបានអនុម័តថវិការជាតិឆ្នាំ ២០១២ ប្រមាណ ២.៧០០
លានដុល្លាអាមេរិក
ដោយផ្ដោតទៅលើការធ្វើឲ្យប្រសើរឡើងដល់វិស័យសុខាភិបាល អប់រំ កសិកម្ម
និងការអភិវឌ្ឍហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធ ។ល។ និង ។ល។
ការអនុម័តច្បាប់ថវិការជាតិ ដោយជោគជ័យនេះ
ជាការផ្ដល់ឧបករណ៍សំខាន់មួយសម្រាប់រដ្ឋាភិបាលបន្តគ្រប់គ្រង
ប្រទេសយ៉ាងល្អប្រសើរ រួមមានការការពារអធិបតេយ្យភាព
បូរណៈភាពទឹកដី និងការអភិវឌ្ឍន៍ប្រទេសគ្រប់វិស័យ
ឆ្លើយតបនឹងតំរូវការរបស់ប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរគ្រប់រូប ។
ភាពបរាជ័យនៃនយោបាយគ្មានសុច្ចរិតភាពរបស់ សម រង្ស៊ី ម្ដងហើយម្ដងទៀត
បានរុញច្រាន រូបកាយ វិញ្ញាណ ស្មារតី
មេបក្សប្រឆាំងគ្មានអំណោយទានរូបនេះ
ឃ្លាតចាកទៅកាន់តែឆ្ងាយទៅៗពីប្រជាពលរដ្ឋ ពីឆាកនយោបាយ
ពីមាតុប្រទេស ដែលសម្បូរបែប នៅការអភិវឌ្ឍប្រជាធិបតេយ្យ
ការប្រតិបត្តិយ៉ាងខ្ជាប់ខ្ជួននៅរដ្ឋធម្មនុញ្ញ
ដែលប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរជាម្ចាស់វាសនានៃប្រទេសជាតិ
ក្រោមការដឹកនាំដ៏ឈ្លាសវៃ របស់សម្ដេចអគ្គសេនាបតីតេជោ ហ៊ុន សែន
នាយករដ្ឋមន្ត្រីនៃព្រះរាជាណាចក្រកម្ពុជា។
សរុបមកនយោបាយញ៉ុះញ៉ុង បោកបញ្ឆោតបំភ្លៃ បំភ័ន្តការពិតរបស់ សម
រង្ស៊ី ជាច្រើនលើកច្រើនសាកន្លងមកនេះ
គឺជាការធ្វើអត្តឃាតនយោបាយខ្លួនឯង
ដែលសមល្មមនឹងដល់ទីបញ្ចប់ហើយ។
ទីអវសាននៃកង់អនាគតនយោបាយរបស់ សម រង្ស៊ី
ក៏អាចនឹងត្រូវបញ្ឈប់ផងដែរដោយលោកស្រី មូរ សុខហួរ
ដែលកំពុងតាំងខ្លួនប្រជែងតំណែងប្រធានបក្សប្រឆាំងនោះ។
ពេលថ្មីៗនេះ មូរ សុខហួរ
បានប្រកាសប្រឆាំងនឹងនយោបាយដកខ្លួនចេញពីសមាជិកសភារបស់ សម
រង្ស៊ី ដោយចំហ ព្រមទាំងនិយាយថា លោកស្រីមិនដកខ្លួនចេញនោះទេ ។
ជុំវិញបញ្ហានេះ បើតាមក្រុមអ្នកវិភាគឯករាជ្យនៃកម្ពុជាបានប៉ាន់ប្រមាណថា
លោកស្រីអាចនឹងទៅបង្កើតគណបក្សថ្មីមួយទៀតផងដែរ ព្រោះគេមើលឃើញថា
ភាពបែកបាក់ខ្ចាត់ខ្ចាយទ្រង់ទ្រាយធំជាបន្តបន្ទាប់របស់គណបក្ស
បូករួមនឹងការធ្លាក់ចុះនូវប្រជាប្រិយភាពរបស់លោក សម រង្ស៊ី យ៉ាងខ្លាំងដែលមិនអាចស្រោចស្រង់បានបែបនេះ ។ លោកស្រី មួរ សុខហួរ មិនបណ្តោយខ្លួនឲ្យរលំរលាយទៅតាម សម រង្ស៊ី បាននោះទេ។
តើភាពបែកបាក់ និងការខ្វែងគំនិតរបស់មន្ត្រីជាន់ខ្ពស់សំខាន់ៗ
ក្នុងជួរបក្ស សម រង្ស៊ី វាវិវត្តន៍ទៅយ៉ាងដូចម្ដេចទៀត
នាពេលខាងមុខនេះ?
ដោយក្ដីអស់សង្ឃឹមលាយឡំ និងភាពបាត់ម្ចាស់ការលើខ្លួនឯងរបស់
សម រង្ស៊ី ក្នុងកាលៈទេសៈនេះ មូរ សុខហួរ សាកសមណាស់
ចំពោះតួនាទីជាមេបក្សប្រឆាំង ដោយ មូរ សុខហួរ
កំពុងព្យាយាមប្រដូចខ្លួនទៅនឹងលោកស្រី អង់ សាន ស៊ូជី
ដែលជាមេបក្សជំទាស់របស់ប្រទេសភូមា។
ហេតុដូច្នេះ សម រង្ស៊ី គួររម្ងាប់ចិត្ត
ហើយត្រៀមខ្លួនទទួលយកការពិត នូវគ្រប់ព្រឹត្តិការណ៍ដែលបាន
និងកំពុងតែកើតមានក្នុងផ្ទៃក្នុងបក្សរបស់ខ្លួន ចាប់ពីពេលនេះ
និងតទៅអនាគត់ដ៏ខ្លី តើនឹងនៅសល់អ្វីទៀតដែលជាក្តី
សង្ឃឹមសម្រាប់ជាមត៌កនៃជីវិតនយោបាយចុងក្រោយរបស់ខ្លួន៕
ដោយ ឧត្តម សក្ដិ