នៅ
ថ្ងៃទី ១៤ ខែមករា ឆ្នាំ២០១៤ កន្លងមកនេះ
មេដឹកនាំបក្សប្រឆាំងទាំងពីររូបបានចូលទៅកាន់តុលាការតាមការ
កោះហៅរបស់ព្រះរាជអាជ្ញានៃសាលាដំបូងរាជធានីភ្នំពេញ
ដើម្បីចោទសួរពីករណី «ការញុះញង់ឲ្យប្រព្រឹត្តបទឧក្រិដ្ឋ
ឬប្រព្រឹត្តអំពើបង្កឲ្យមានភាពវឹកវរធ្ងន់ធ្ងរដល់សន្ដិសុខសង្គម ។
»
មតិជាតិ និងអន្ដរជាតិ មានការភ្ញាក់ផ្អើលនូវភាពក្លាហានរបស់មេបក្សប្រឆាំងទាំងពីររូបនេះ
ដែលហ៊ានដើរចូលទៅកាន់សវនាការ ក្នុងខណៈខ្លួនធ្លាប់ជាទណ្ឌិតនោះ។
ព្រោះថា ក្នុងខ្លឹមសារដីកាកោះនោះ គេយល់ថា វាជារឿងធ្ងន់ធ្ងរដែលអាចឈានដល់ការឃាត់ខ្លួននៃសាមីជននោះបាន។
ទន្ទឹមនឹងនេះ នរណាក៏គេយល់ដែរថា មេដឹកនាំបក្សប្រឆាំងបានបង្កចលាចល អសន្ដិសុខ
វឹកវរ ក្នុងរាជធានីភ្នំពេញទាំងមូល ដោយសារមេដឹកនាំបក្សប្រឆាំង បានបង្ហាញទាំងសម្ដី
និងកាយវិការ ធ្វើឲ្យគេសង្ស័យថា នៅពីក្រោយពួកនោះ មានជនដៃដល់ និងក្រុមអនាធិបតេយ្យ។
គេយល់ទៀតថា អំពើញុះញង់ពីមេដឹកនាំបក្សប្រឆាំង ធ្វើឲ្យក្រុមអនាធិបតេយ្យបង្កសកម្មភាពកុបកម្មទាំងកម្រោល
វាយកម្ទេចសម្បត្តិឯកជន មន្ទីរពេទ្យឯកជន សម្បត្តិរោងចក្រ និងវាយនភ័ណជាច្រើន
ដែលគេប៉ាន់ប្រមាណមើលទៅឃើញថា ការខូចខាតនោះ មានកម្រិតប្រមាណ
៣០០លានដុល្លារ។
ដូចបានរៀបរាប់ខាងលើ រាជរដ្ឋាភិបាលយល់ឃើញថា
ក្រុមបក្សប្រឆាំងមិនត្រឹមតែស្រែកប្រកូកប្រកាសក្ដែងៗរៀងរាល់
ថ្ងៃ ថាមិនទទួលស្គាល់លទ្ធផលនៃការបោះឆ្នោតសកល
ដែលបានប្រព្រឹត្តទៅកាលពីថ្ងៃទី ២៨ ខែកក្កដា ឆ្នាំ២០១៣
កន្លងទៅនោះទេ
ព្រោះពួកគេបានធ្វើចលនាកេណ្ឌប្រជាជនធ្វើបាតុកម្មអស់រយៈពេល
ជិតកន្លះឆ្នាំ
ព្រោះពួកគេសំអាងថា កម្ពុជាកំពុងដើរលើលទ្ធិប្រជាធិបតេយ្យ។
ប៉ុន្តែបក្សប្រឆាំងភ្លេចគិតថា
លទ្ធិប្រជាធិបតេយ្យ ពលរដ្ឋគ្រប់ៗរូប គឺមានសិទ្ធិសេរីភាព
សិទ្ធិក្នុងការការពារខ្លួន
សិទ្ធិក្នុងការប្រកបរបរដោយសេរី ជាពិសេស
គឺសិទ្ធិក្នុងការរស់នៅក្នុងភាពសុខដុមក្នុងរង្វង់គ្រួសារនោះ
ក៏ពិតមែន
តែគេក៏មិនអាចប្រើសិទ្ធិសេរីភាពរបស់ខ្លួនទៅរំលោភបំពាន
សិទ្ធិសេរីភាពអ្នកដទៃបានដែរ។
ជាការពិតណាស់ ការលើកកម្ពស់លទ្ធិប្រជាធិបតេយ្យ
ដែលបានហូរចូលមកកម្ពុជា តាំងពីឆ្នាំ១៩៩១ រាជរដ្ឋាភិបាលបាន និងកំពុងពង្រឹងខឿនលទ្ធិប្រជាធិបតេយ្យ
ខឿនកំណើនសេដ្ឋកិច្ចជាតិ និងខឿនសុខដុមនីយកម្មរបស់ប្រជាពលរដ្ឋជាទូទៅ។ល។
តែជាការគួរឲ្យសោកស្ដាយណាស់ ដែលរាជរដ្ឋាភិបាលបានអនុញ្ញាតឲ្យបក្សប្រឆាំងធ្វើតាមអំពើចិត្ត
និងធ្វើតាមបំណងរបស់ពួកគេបំពានលើគោលការណ៍នៃលទ្ធិប្រជាធិបតេយ្យ រហូតឈានដល់វិនាសកម្មដែលគេពុំបាននឹកស្មានឡើយ
គឺព្រឹត្តិការណ៍ប៉ះទង្គិចរវាងកងកម្លាំងសមត្ថកិច្ច
នឹងពួកកុបករដែលជាក្រុមអនាធិបតេយ្យថ្ងៃទី២ ទី៣ មករា ឆ្នាំ២០១៤
កន្លងមកថ្មីៗនេះ។
តើព្រឹត្តិការណ៍នេះ ជាព្រឹត្តិការណ៍បែបអនាធិបតេយ្យ
ដែលបង្កនូវភាពវឹកវរក្នុងសង្គមដែលជាបច្ច័យធ្វើឲ្យកម្លាំងសមត្ថកិច្ច
ប្រើប្រាស់វិធានការទប់ស្កាត់ដើម្បីមិនឲ្យព្រឹត្តិការណ៍នេះអាចរីករាលដាលដល់ការបង្កអំពើហិង្សា
ក្រេវក្រោត ឃោរឃៅ ចលាចលក្នុងសង្គម ក្នុងប្រទេសឬទេ?
តើរាជរដ្ឋាភិបាលអាចអនុញ្ញាតឲ្យព្រឹត្តិការណ៍នេះ ញ៉ាំងដល់ការធ្វើអត្តឃាតប្រទេសខ្លួនឯង
ក្នុងក្រសែភ្នែកនៃប្រទេសនានាក្នុងសកលលោកដែរ ឬអី?
ក្នុងបរិការនេះហើយ
រូបខ្ញុំបច្ចុប្បន្នដែលជានិស្សិតឆ្នាំទី៣ សិក្សាវិជ្ជាច្បាប់ នៅពេលដែលបានអានអត្ថបទ
(Online) ជាភាសាអង់គ្លេសរបស់វិទ្យុអាស៊ីសេរី
(Radio Free Asia) ចេញផ្សាយនៅយប់ថ្ងៃទី១៤ ខែមករា សប្ដាហ៍មុននេះ
ដែលមានចំណងជើងថា « Cambodia Opposition Leaders Slam Summons as “
Politically Motivated ” ជាភាសាខ្មែរថា មេដឹកនាំក្រុមបក្សប្រឆាំងកម្ពុជា
បានទះកំផ្លៀងដីកាកោះ ថាជារឿងនយោបាយ » ។
ជាសរុបខណៈដែលមេដឹកនាំបក្សប្រឆាំងទាំងពីររូប
ដែលបានឆ្លងកាត់នូវជីវិតរបស់ខ្លួនធ្លាប់ជាទណ្ឌិតនោះ គួរស្វែងយល់ដោយខ្លួនឯងថា
តើករណីកោះខ្លួនឲ្យចូលសវនការនៅតុលាការជារឿងនយោបាយ
ឬក៏ជាករណីរបស់តុលាការកម្ពុជា ដែលកំពុងកសាងសំណុំរឿងដោយឈរលើមូលដ្ឋានច្បាប់របស់ប្រទេស
ឬយ៉ាងណា? ព្រោះថា ជាគោលការណ៍ច្បាប់ ដែលគេអនុវត្តលើពិភពលោក “បុគ្គលគ្រប់រូបឋិតនៅក្នុងភាពគ្មានទោស
(Innocent) រហូតដល់តុលាការវិនិច្ឆ័យថា ជននោះជាប់ទោស (Until found
guilty) ” ក្រោយពេលប្រកាសសាលក្រម។
អំពីអ្នកនិពន្ធៈ ដួង កោសល្ល បច្ចុប្បន្នជានិស្សិតឆ្នាំទី៣
ផ្នែកច្បាប់