ដោយ៖ រួម ជាតិ
ការច្រូតស្រូវក្នុងទឹក
គឺមានន័យថា វាពិបាកច្រូតជាងស្រូវដែលគ្មានទឹក ប៉ុន្តែផលស្រូវ គឺបានប្រហាក់ប្រហែលនឹងការច្រូតស្រូវនៅលើគោកដែរ
ប៉ុន្តែ បើគ្មានស្រូវច្រូតវិញនោះ ហ្នឹងហើយទើបជាការស៊យ
និងអាក្រក់បំផុត។ យ៉ាងណាមិញ ការតម្លើងប្រាក់ខែបន្ថែមលើប្រាក់ខែសម្រាប់កម្មករកម្មការនី
ទោះបីមិនទាន់បានតាមសំណូមពរ១០០ភាគរយក៏ពិតមែន ក៏ប៉ុន្តែវាបានជាផលប្រយោជន៍ដល់កម្មករ
កម្មការនីយ៉ាងច្រើន ដើម្បីសម្រួលក្នុងជីវភាពផងដែរ។
ផ្ទុយទៅវិញ បើសិនជាធ្វើការតម្លើងដោយគំហ៊ុកពេក អាចជាហានិភ័យធ្ងន់ធ្ងរដល់និយោជក នឹងបណ្តាលឲ្យថៅកែរោងចក្រផ្នែកវិស័យកាត់ដេរ
និងសម្លៀកបំពាក់រើទៅកាន់ប្រទេសផ្សេងនោះ តើអ្នកណាទទួលខុសត្រូវ?
ហើយកម្មករខ្មែររាប់ម៉ឺននាក់នឹងប្រឈម ការលំបាក វេទនាយ៉ាងណាខ្លះ?
យោងតាមសេចក្តីប្រកាសរបស់ក្រសួងការងារ
និងបណ្តុះបណ្តាលវិជ្ជាជីវៈ កាលពីថ្ងៃទី២៤ ខែធ្នូ ឆ្នាំ២០១៣ គឺការសម្រេចដំឡើងប្រាក់ឈ្នួលអប្បបរមាដល់កម្មករ
វាជាសមត្ថកិច្ចរបស់គណៈកម្មការប្រឹក្សាការងារ
ដែលជាយន្តការត្រីភាគីរវាង រាជរដ្ឋាភិបាល តំណាងអង្គការនិយោជក និងតំណាងអង្គការសហជីព
និយោជិត។ ក្នុងយន្តការនេះ
ភាគីនីមួយៗមានសិទ្ធិលើកសំណើររបស់ខ្លួន ឯការសម្រេច គឺត្រូវយកសម្លេងភាគច្រើននៃគណៈកម្មការប្រឹក្សាការងារ
ដែលជាយន្តការត្រីភាគី មិនមែនជាយន្តការផ្តាច់មុខរបស់ភាគីណាមួយនោះទេ។
ជាលទ្ធផលនៃការពិភាក្សា
និងយោងលើស្ថានការណ៍ចាំបាច់ យន្តការត្រីភាគី
ក៏បានចេញនូវសេចក្តីសម្រេចរបស់ខ្លួន គឺចាប់ពីថ្ងៃទី ១ ខែមករា
ឆ្នាំ២០១៤ តទៅ ដល់ឆ្នាំ២០១៨ នឹងមានការដំឡើងប្រាក់បន្ថែមដល់កម្មករពីដល់១៥ដុល្លារ
ដល់១៧ដុល្លារ ។ បានន័យថា បន្ថែមប្រាក់ឈ្នួលពី៨០ ដុល្លារ រហូតដល់១៦០
ដុល្លារ សម្រាប់កម្មករពេញសិទ្ធិ និងពី៧៥ ដុល្លារ ដល់១៥៥ ដុល្លារ សម្រាប់កម្មករសាកល្បង។
ចំពោះការដំឡើងប្រាក់ខែកម្មករនេះ នឹងធ្វើឡើងរៀងរាល់ឆ្នាំ និងនៅពេលវេលាចាំបាច់
គឺនឹងមានការពិភាក្សាគ្នាជាបន្តបន្ទាប់ទៀត។
ការប្រកាសនេះ វាពិតជាសបញ្ជាក់ឲ្យឃើញពីការយកចិត្តទុកដាក់របស់រាជរដ្ឋាភិបាល
និយោជក និងសហជីពមួយចំនួន ក្នុងការលើកកម្ពស់ជីវភាពរស់នៅរបស់កម្មករ
វាផ្ទុយពីក្រុមរបស់ លោក រ៉ុង ឈុន ដែលប្រើឈ្មោះជាសហភាពសហជីព ប៉ុន្តែការពិត បាន និងកំពុងធ្វើសកម្មភាព
គ្មានច្បាប់ទម្លាប់ ជាមួយនឹង ប្រធានគណបក្សប្រឆាំង
ដែលបានឆក់យកចំណេញខាងនយោបាយរបស់ខ្លួនលើបញ្ហានេះ ហើយ ដើរញុះញង់កម្មករ
ឲ្យចូលរួមធ្វើបាតុកម្មជាមួយគណបក្សខ្លួន ដោយទាមទារឱ្យរាជរដ្ឋាភិបាលត្រូវតែដំឡើងឲ្យបាន១៦០ដុល្លារនៅឆ្នាំ២០១៤
នេះតែម្តង ។
នេះ ជាការដាក់គំនាបមកលើរាជរដ្ឋាភិបាល
ដោយពុំបានគិតអំពីផលវិបាករបស់និយោជក ដែលកំពុងប្រឈម នឹងស្ថានការណ៍ទើបនឹងងើបឡើងនៃវិបត្តិសេដ្ឋកិច្ច។
ការពិត វាគ្រាន់តែជាការបោកបញ្ឆោត ល្បួង និងកៀងគកម្លាំងកម្មករ
ក្នុងទិសដៅបំរើផលប្រយោជន៍នយោបាយរបស់ខ្លួន
ដែលធ្វើឱ្យក្រុមកម្មករបានលុង និងជឿតាមសម្តីបោកប្រាស់នេះ
និងមិនបាន គិតពីផលប៉ះពាល់ដល់កម្មករ ជាមួយការប្រឈមនឹងបាត់បង់ការងារ នៅពេលដែលការទាមទារយ៉ាងលឿននេះអាចធ្វើឲ្យនិយោជក
ខាតបង់ ហើយឈប់បន្តរកស៊ីវិនិយោគនៅកម្ពុជា។
សួរថា
ប្រសិនបើនិយោជកផ្នែកវិស័យកាត់ដេរ និងសម្លៀកបំពាក់បិទទ្វារ
ហើយដូរគោលដៅទៅប្រទេសដ៏ទៃទៀតនោះ
តើមេដឹកនាំគណបក្សសង្រ្គោះជាតិហ៊ានទទួលខុសត្រូវចំពោះជីវភាពគ្រួសារ
របស់កម្មករដែរឬទេ?។ ហើយនៅពេលដាច់ខែម្តងៗឪពុកម្តាយ
ក្រុមគ្រួសាររបស់កម្មករតែងតែទន្ទឹងរង់ចាំ
ប្រាក់ខែរបស់កូនដែលផ្ញើររៀងរាល់ខែសម្រាប់តម្រូវការក្នុង
គ្រួសារនីមួយៗ។
ប៉ុន្តែប្រសិនរោងចក្របិទទ្វា
ហើយកូនរបស់ខ្លួនវិលត្រឡប់ទៅផ្ទះឯស្រុកកំណើតវិញប្រាកដជា
នឹងជួបប្រទះលើការខ្វះខាតប្រាក់លើការចំណាយក្នុងគ្រួសារ
ជាក់ជាពុំខាន
។ បើជួបស្ថានភាពអញ្ចឹងគ្រប់គ្នានៅតាមជនបទនានានោះ
តើគណបក្សសង្រ្គោះជាតិទទួលខុសត្រូវយ៉ាងដូចម្តេច?
។
ការដឹកនាំប្រទេស
មិនមែនគេធ្វើតាមអារម្មណ៍នោះឡើយ គឺគេត្រូវមានយន្តការដោះស្រាយជាជំហានៗ
ដើម្បីបញ្ចៀសនូវផលវិបាកផ្សេងៗដែលនឹងត្រឡប់វិញ។ ប៉ុន្តែ គណបក្សសង្រ្គោះជាតិ ដែលមិនមែនជារាជរដ្ឋាភិបាល
គឺមិនខ្វល់អំពីការលំបាកទាំងនោះទេ ដោយសារពួកគេមានតែការសន្យាខ្យល់
គឺវាងាយស្រួលបំផុត ប៉ុន្តែ ការពិតមិនដូច្នោះឡើយ។ ដូច្នេះ
ការសុខចិត្តទទួលយកប្រាក់ខែសមរម្យ និងទទួលបានផលជាបន្តបន្ទាប់ គឺវាប្រសើជាងបាត់បង់ទាំងស្រុង
ក្នុងន័យថា «ច្រូតស្រូវក្នុងទឹក ប្រសើរជាងអត់ស្រូវច្រូត» ៕